Dossier Masters of Horror. Deel 4: Masters Joe Dante en Dario Argento

De serie MASTERS OF HORROR verrast door haar vrijheid van toon. Sommige meesters kozen voor het luchtige en bevreemdende, anderen voor het brutale en gewaagde. Zo zorgen Joe Dante en Dario Argento, met respectievelijk anti-Bush zombies en voor tv ongewoon rauwe seksuele avonturen, voor bijtende satire en heftige horror. Grote cinema op het kleine scherm.

“Alle horrorfilms zijn politiek,” stelt Joe Dante (The Howling, Gremlins) in een bonusdocumentaire, “wanneer je de toestand van een land wil weten in een bepaalde periode dan moet je een de horrorfilms uit die tijd bekijken”. Zijn briljante politieke horrorsatire Homecoming is een subversieve state of the union die met ontmaskerende humor en gruwel op het Bush-regime inhakt.

“Het is niet bedoeld om subtiel te zijn,” zegt Dante, “ik greep de geboden creatieve vrijheid aan om iets politieks te maken. Bewust bevooroordeeld en grotesk. Het is een mokerslag tegen de regering die ons land verwoest”. Kop van jut zijn de neoconservatieve beleidsmakers en adviseurs die de Irak-oorlog “verkocht hebben met veel onzin en elleboogwerk” (dixit een Karl Rove-personage). Zij worden belaagd door gesneuvelde soldaten die terugkeren als zombies om via de stembus te protesteren. Ondersteund door collega’s uit andere oorlogen. Opmerkelijk is dat de ondoden geen gevaar voor mens en samenleving betekenen. Meer nog, ze zijn helden die fungeren als geweten van de natie.

De wraak van de zombies, die met hun ‘mars op Washington’ voor opschudding zorgen, is voor Dante een metafoor die duidelijk maakt hoe leugens mensen misleiden en een maatschappij moreel vernietigen. “Homecoming is een horrorfilm met een hart,” aldus acteur Robert Picardo, “in de kern zit een emotionele waarheid die je doet meeleven. Het gaat om soldaten die geen rust kennen omdat ze stierven voor iets waarvan ze niet wisten of het de waarheid was of niet”. De film is veeleer grappig dan eng maar “de horror zit hem in het feit dat het echt is” onderstreept Dante. Hij verwerkt het boemerangeffect van propaganda in het verhaal (een mediagenieke`wens’ doet de soldaten uit de dood ontwaken) en countert de politieke monsters met antipropaganda. “Ze sturen me waarschijnlijk naar
Guantánamo wanneer dit uitkomt” grapte hij tegen zijn mentor Roger Corman.

Ook maestro Dario Argento (Suspiria, Inferno) kreeg tegenwind. Hij botste met Jenifer op de grenzen van het MOH-concept. “Ik denk dat het iets nieuws is,” glundert Argento, “zo is de film ook ontvangen door het publiek”. In deze stripverfilming redt een detective een vrouw – een blondine met een mooi lichaam en een misvormd gezicht -van de dood. De hypnotiserende femme fatale beloont hem met stomende seks en een obsessie die zowel zijn gezin als zijn leven vernietigt. “Ik zag het als een omgekeerde Schone en het Beest,” aldus Argento, “hij is de beauty, zij de beast”. Jenifer is een drug, moord het enige afkickamiddel.

Argento schrikt er niet voor terug om over the top te gaan. “De film bevat heftige beelden op het vlak van seks en geweld” geeft hij zelf toe. Vooral het kannibalisme van de gruwel-Lolita is behoorlijk wansmakelijk. Argento kon zich “bijna zonder censuur” uitleven en dat levert interessante bespiegelingen over seksualiteit en de mannelijke psyche op. “Er werd 2 keer gesneden in de film,” bekent Argento, “één scène met orale seks. Ik vroeg me af wat een man zou voelen wanneer een vrouw met een monsterlijke mond dat doet. Een tweede scène is die waarin ze de penis van een jongen opeet”. Argento geeft toe dat het ging om “dingen die je niet vaak ziet” maar “mochten de producenten ooit beslissen de verwijderde scènes terug op te vissen, dan zeg ik zeker niet ‘nee- . Want “er zit niets gratuits in mijn films”. Argento wilde de erotische aspecten van dat gruwelijk, donker en in zijn ogen ‘buitenaards’ liefdesverhaal uitbreiden. Maar stuitte daarbij op het feit dat seks in de VS een groter taboe is dan geweld.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 566, september 2006)

MASTERS OF HORROR VOL. III: HOMECOMING van Joe Dante; USA 2005: 60′; met Jon Tenney, Robert Picardo; FILM: **** / EXTRA’S: *** (documentaires Working with a master & ‘Van script naar film’; interview Dante; interviews acteurs); JENIFER van Dario Argento; USA 2005; 60′; met Steven Weber. Carrie neming; FILM: **** / EXTRA’S ***: (documentaires ‘Working with a master. ‘Makeup’ & ‘Visual Eftects’; interview Argento; interviews acteurs; achter de schermen); beeldformaat 16:9; dis. Three Lines Pictures