Koen Mortiers Engel: De film is (veel) beter dan het boek

ENGEL

“Ik heb redelijk veel zinnen uit Dimitri Verhulsts ‘Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten’ overgenomen,” zegt Koen Mortier, “maar ik heb deze vertaald naar de mond van de personages.”

ENGEL

Dat is mooi, respectvol uitgedrukt door de regisseur van de onderschatte emotionele splinterbommen Ex Drummer en 22 Mei maar de waarheid is dat Engel anders én beter is dan het boek van de auteur van ‘Problemski Hotel’. Verhulst vertrok van het mysterieuze overlijden van Frank Vandenbroucke, de wielrenner op de dool stierf in een Senegalese hotelkamer toen hij de nacht doorbracht met een prostituee, om een vertelling in elkaar te knutselen die via herinneringen en mijmeringen in de geest van getuige Seynabou duikt.

Dat ‘coureur’ Jens herleid wordt tot een karikatuur is erg maar de toon en inhoud van de monoloog zijn pas echt dramatisch. De zinnen en analyses van de Senegalese vrouw komen immers manifest uit het brein van een blanke, westerse, mannelijke intellectueel. Iemand die goochelt met ‘hineininterpretierungen’ en “ware keizers stierven staande, wielrenners zwoeren blijkbaar bij hotelbedden.”

ENGEL

De verdienste van Koen Mortier is dubbel. Ten eerste heeft hij literatuur omgetoverd in cinema, een zelfgenoegzaam literair experiment veranderd in een contemplatieve, poëtische film. En ten tweede heeft hij een emotionele roller coaster gecreëerd die de kijker onderdompelt in de geest van beide protagonisten, sportman Thierry en Afrikaanse gazelle Fae.

Het verhaal is simpel: Thierry ontmoet Fae in een bar, lijkt betoverd door haar maar wanneer hij Fae volgt naar een groezelig hotel gedraagt hij zich bizar en stuurt hij de prostituee weg. Die ontdekt ’s morgens dat hij dood is.

ENGEL

De vondst van Mortier is dat hij van het mysterie geen misdaadthriller maar een liefdesverhaal maakt. Dat hij met droom- en angstbeelden een onwerkelijke, poëtische amour fou oproept. Mede dankzij ’team Mortier’: een dop die warme, kleurrijke beelden maakt (Karakatsanis), componisten die een eng gevoel creëren (Soulsavers), een monteur die emotionele spanning schept (Leunen) en een cast die op de lijn van kracht en fragiliteit balanceert.

IVO DE KOCK

GENRE drama

REGIE Koen Mortier

SCENARIO Koen Mortier naar Dimitri Verhulst

FOTOGRAFIE Nicolas Karakatsanis

MONTAGE Nico Leunen

MUZIEK Soulsavers

CAST Vincent Rottiers, Fatou N’Diaye, Paul Bartel, Aïcha Cissé

PRODUCTIE B-N-Sen – 2018 – 105’

DISTRIBUTIE Paradiso

RELEASE 19 september 2018

ENGEL