Dossier Franse Cinema. Deel 9: 2010, het ‘goede jaar’ van de Franse film

sep 10, 2017   //   by Ivo De Kock   //   actueel, thema  //  No Comments

DES HOMMES ET DES DIEUX

Hoerakreten in de Franse media toen de Box Office 2010 bekend raakte. “Recordcijfers”, “steeds vollere zalen” en “historisch jaar” lazen we. Want met 206,5 miljoen bezoekers was het afgelopen jaar het beste filmjaar sinds 1967! Bovendien werd een recordaantal Franse langspeelfilms geproduceerd. Zomaar eventjes 261 stuks. Terwijl de noodkreet van Pascale Ferran tijdens de Césars van 2007 en het rapport dat haar ‘Club des 13’ daarna schreef, eindelijk tot decreten m.b.t. scenarioschrijven en productie leidde. Feest voor iedereen? Helaas niet.

“Ze geven zuurstof aan de filmproductie” zei Pascale Ferran over de decreten, “maar wanneer men zich niet buigt over de disfuncties op het vlak van distributie en vertoning, zal maar de helft van de problemen aangepakt zijn”. Een reactie die werd weggelachen. Want ondanks herhaalde onheilstijdingen (na televisie en dvd zou downloaden de zalen dooddoen) bleek 2010 een recordjaar wat betreft bioscoopbezoek. Meer nog, sinds 2007 stijgt het aantal bezoekers systematisch, waardoor dit geen uitzonderlijke uitschieter is.

LES PETITS MOUCHOIRS

Even verheugend was dat de goede resultaten niet te danken waren aan een megahit genre Bienvenue chez les Ch’tis (20 miljoen toeschouwers) maar aan een groep films. Zo’n 15 films lokten meer dan 3 miljoen Fransen naar de zalen. Naast Brits-Amerikaanse films als Harry Potter 7, Inception, Shrek 4 en Alice in Wonderland ook films van eigen bodem: Les Petits Mouchoirs (5,3 miljoen), Camping 2 (3,9 miljoen), L’Arnacoeur (3,7 miljoen), Des Hommes et des Dieux (3,1 miljoen) en Arthur 3 (3 miljoen).

Overigens scoorde de Amerikaanse film sterk met een marktaandeel van 60% (tegen 34% voor de Franse cinema en 6% voor andere landen) en legde 3D met 4% van de verdeelde films beslag op 16% van de recettes. Wat niet belet dat velen zich verheugden over het feit dat Franse cineasten niet enkel met komedies konden scoren. Getuige het succes van Guillaume Canet (na zijn hit Ne le dis à personne werden Les Petits Mouchoirs bovengehaald) en Cannes-lieveling Xavier Beauvois (Grote Prijs Des Hommes et des Dieux).

CAMPING 2

Helaas heeft de medaille ook een keerzijde. Stéphane Goudet, uitbater van een onafhankelijke zaal in Montreuil, vertrouwde Les Inrockuptibles toe dat het idyllisch plaatje “gezichtsbedrog is dat de concentratie van de cijfers op enkele films en zalen camoufleert”. Hij benadrukt dat het ver zoeken is op de Box Office lijst naar een niet Franse of Amerikaanse ‘art et essai’ film (in casu Biutiful) en dat zalen zoals de zijne wèl een terugval kennen.

Ook belangenorganisatie Dire (dat verdelers zoals Wild Bunch, Diaphana en Pyramide groepeert) zag het marktaandeel van haar leden met 6% slinken, ondanks het feit dat ze bekroonde festivalfilms en verrassingshits zoals Poetry, Tournée, Mammuth en Kaboom verdelen. De conclusie is even simpel als pijnlijk: de groei komt enkel films met commercieel potentieel ten goede. Er komen wel steeds meer films uit in Frankrijk maar velen daarvan vinden geen publiek of zaal.

BIENVENUE CHEZ LES CH’TIS

Dat laatste is een gevolg van de dominantie van drie groepen. UGC, EuroPalaces (Gaumont/Pathé) en MK2 zijn in een stad als Parijs goed voor 90% van het totaal aantal toeschouwers. Waardoor drie programmatoren beslissen welke films vertoond en verlengd worden. Sommigen vrezen voor de diversiteit van het aanbod maar anderen wijzen erop dat het wèl vertonen van arthousefilms in de multiplexen er juist toe leidde dat “we onze specificiteit verloren hebben” (aldus David Henochsberg, uitbater van drie Parijse arthouses).

Waardoor ze niet profiteerden van het succes van Des Hommes et des Dieux. Wat zuur was voor uitbaters die Beauvois mee op de kaart zetten door zijn eerste films te vertonen. Maar vooral ook heel jammer omdat veel arthouses hun bezoekersaantallen ondertussen zagen halveren sinds de gouden jaren ’90. Nog moeilijker wordt het voor de kleine onafhankelijke distributeurs met een afkalvend publiek en stijgende kosten (o.m. voor advertenties).

DES HOMMES ET DES DIEUX

Zij zijn, ook al omdat ze geen lucratieve nevenactiviteiten hebben, de grootste slachtoffers van de groeiende kloof tussen blockbusters en fragiele films. Werk aan de winkel dus voor de werkgroep ‘distributie’ die dit voorjaar van start gaat om solidariteit te promoten en wetsvoorstellen te distilleren uit de bedenkingen van de ‘Club des 13’. In de hoop dat in de toekomst iedereen mee geniet van ‘grand cru’ jaren.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 613, maart 2011)

TOURNEE

Leave a comment