Postmoderne westerns: Van remake tot eerbetoon
THE MAGNIFICENT SEVEN
“Ik wil in staat zijn westerns te maken zoals Akira Kurosawa westerns maakt,” bleef Sam Peckinpah herhalen. De western is een Amerikaans genre met een universele uitstraling, en een spiegel die onze samenleving in beeld brengt. “De western is een universeel kader waarbinnen je commentaar op de wereld nu kan geven” wist diezelfde filmmaker gespecialiseerd in western, geweld en melancholische wereldbeelden. Het speelt in ons achterhoofd wanneer we hedendaagse remakes en hommages zien zoals The Magnificent Seven en In a Valley of Violence.
DH Lawrence verklaarde het herhaaldelijk opduiken van geweld en terreur in de Amerikaanse literatuur door het obsessionele karakter van de Amerikaanse cultuur. Men wou zich in het ‘jonge’ Amerika kost wat kost van zijn ‘oude’ Europese roots bevrijden. Als tegenreactie op zijn ‘verwijfde’ Europese tegenhanger ontwikkelde de Amerikaanse cultuur een cultus van het mannelijke.
THE MAGNIFICENT SEVEN
Dat mannelijke stond voor de natuur, het individualisme en de ervaring. Deze cultus werd versterkt doordat de Amerikaanse beschaving snel een puriteins karakter kreeg en met normen en regels de rem op ongebreidelde vrijheid zette. In de cultuur kreeg ‘het vrouwelijke’ daarvoor de schuld. Als reactie werd de ‘Masculine Principle‘ cruciaal. Van alle filmgenres draait de western het meest rond dit mannelijkheidsbeginsel, het geeft de mannelijke held de kans om zijn viriliteit te bewijzen via een duel met een andere man.
Klassieke westerns maken mannen tot man via actie. Westernhelden gebruiken hun vuisten, pistolen, messen en geweren vooral om zichzelf te manifesteren en niet om anderen te vernietigen. In Antoine Fuqua’s postmoderne The Magnificent Seven remake vinden de goeden en slechten elkaar niet enkel in het sadistisch genot dat ze scheppen in het doden van tegenstanders maar ook in hun fascinatie voor moorddadige wapens.
THE MAGNIFICENT SEVEN
Het empathisch altruïsme van Sturges’ cowboys maakt bij Fucqua plaats voor de ubercool van een narcistisch zevental gedreven door wraak, hebzucht en gewelddadigheid. De impact van geweld blijft buiten beeld terwijl wapens en dood gehuld worden in glamour. Met personages die het cliché niet overstijgen blijft mogelijk problematische mannelijkheid buiten het schotveld.
In a Valley of Violence is een tussen respect en humor aarzelende hommage. De vreedzame vreemdeling die door locale geweldenaars geprovoceerd wordt herinnert aan First Blood, een ‘uitgelokte wraak’-film geïnspireerd door Tell Them Willie Boy is Here (Abraham Polonsky) en Man of the West (Anthony Mann). Alleen heeft Vietnamtrauma plaatsgemaakt voor andere trauma’s.
IN A VALLEY OF VIOLENCE
De held belooft aan zijn hond dat hij geen toevlucht meer zal zoeken tot wapens en geweld maar na de dood van de viervoeter ontpopt Paul zich tot wraakengel. Tot verbijstering van de vrouwen brengen de mannen een geweldspiraal op gang. De shootout draait om opponenten die vooral hun mannelijkheid willen bewijzen. Hoezeer de vrouwen ook smeken om wijsheid en beschaving, de mannen leven mentaal nog altijd in de wildernis. Ze voelen zich thuis In a Valley of Violence. En om terug te keren naar Sam Peckinpah: “I’m a student of violence because I’m a student of the human heart.”
IVO DE KOCK
IN A VALLEY OF VIOLENCE: Ti West, USA 2016, 99′; met John Travolta, Ethan Hawke; extra’s: documentaire; FILM: ** / EXTRA’S: *; dis. Universal;
THE MAGNIFICENT SEVEN: Antoine Fuqua, USA 2016, 133′; met Denzel Washington, Ethan Hawke, Chris Pratt, Peter Sarsgard; extra’s: documentaires, toelichting bij scènes; FILM: * / EXTRA’S: ***; dis. Sony.
IN A VALLEY OF VIOLENCE