Clint Eastwoods Jersey Boys: Musical met een melancholisch randje

sep 2, 2016   //   by Ivo De Kock   //   drama, Eastwood, film, genre, musical, regisseur  //  No Comments
Jersey-Boys

JERSEY BOYS

De 84-jarige Clint Eastwood heeft een boontje voor muziek. Zo componeerde hij eigen soundtracks en produceerde hij muziekdocumentaires. Muziek, en het levensverhaal van muzikanten, liet hem ook toe om de achterkant van de Amerikaanse Droom in beeld te brengen via ondergangsdrama’s die de depressiejaren (Honkytonk Man) en de teloorgang van een jazzlegende (Bird) tonen. Daarom is Jersey Boys een bizarre maar toch niet zo vreemde productie.

Dat Eastwoods 33ste film gebaseerd is op een succesvolle biografische musical én geproduceerd wordt door twee betrokkenen (zanger Franki Valli & componist Bob Gaudio) doet denken aan een onpersoonlijke opdracht. Maar het verhaal van de sixties groep The Four Seasons ademt ook een tijdsgeest uit en presenteert Eastwoords geliefde antihelden.

In het werk van de hyperactieve regisseur is diversiteit de laatste jaren het ordewoord. Stilistisch en thematisch hebben Invictus, Hereafter, J. Edgar en Jersey Boys weinig gemeen. Tenzij dat ze op het melodramatische Hereafter na over iconische figuren gaan (Jersey Boys knipoogt naar Eastwoods iconisch imago via een Rawhide-clip) en een opmerkelijke melancholische onderstroom hebben. De dood hangt over deze films maar tegelijk wordt duidelijk dat Eastwood gelooft in mensen, in de energie van het leven en in de kracht van emoties om individuen uit de wurggreep van de eenzaamheid te wrikken.

Jersey Boys volgt het parcours van vier Italo-Amerikaanse proletariërs die met hun nochtans beperkte muzikale talenten trachten te ontsnappen aan hun wijk en de maffia. Maar Franki Valli en zijn jeugdvrienden doen hun succesverhaal imploderen met ego-conflicten, huwelijksproblemen, meningsverschillen over werkethiek, schulden en een losbandig on the road-leven. De maffia zorgt voor de (fatale) wake-up call.

Eastwood fileert het ‘succes’ dat verbonden is met de Amerikaanse droom – de groepsleden kunnen omgaan met de draaideurgevangenis maar weten financieel en psychologisch niet om te springen met succes – en countert het individualisme gelinkt aan artistieke creatie. Hij focust op de disentegratie van een groep vrienden en een gemeenschap. Met antihelden in de greep van gevoelens van rouw en spijt. Ook al is het muzikaal filmeinde een ode aan de kracht van muziek. Maar Brechtiaanse vervreemdingseffecten (de personages richten zich tot de kijker) vernietigen elke zeemzoete illusie.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 646, juli 2014)

GENRE muzikale biopic

REGIE Clint Eastwood

SCENARIO Marshall Brickman & Rick Elice

FOTOGRAFIE Tom Stern

MONTAGE Joel Cox & Gary Roach

CAST John Lloyd Young (Franki Valli), Erich Bergen (Bob Gaudio), Michael Lomenda (Nick Massi), Christopher Walken (Gyp De Carlo), Vincent Piazza (Tommy De Vito)

PRODUCTIE USA – 2014 – 134’

DISTRIBUTIE Warner

Leave a comment