Met de levendige filmparabel ‘The White Tiger’ sluit de Iraans-Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Ramin Bahrani aan bij zijn eerdere authenticiteit uitademende sociaal-realistische studies van de machtsverhoudingen in de neoliberale jungle zoals ‘Man Push Cart’, ‘Chop Shop’, ‘Goodbye Solo’ en ’99 Homes’. Bahrani’s adaptatie van Aravind Adiga’s met de Booker Prize bekroonde rond een jonge Indische opportunist draaiende rags-to-riches verhaal is een scherp en grimmig antwoord op Danny Boyle’s feelgood sprookje ‘Slumdog Millionaire’ en Garth Davis’ zeemzoete ‘Lion’. Een parabel tjokvol humor en woede.
In het oeuvre van John Ford is The Whole Town’s Talking een wat vreemde film. Lichtvoetig en toch geladen, direct en toch expressionistisch. En vooral ook: te gewoon ongewoon.
In Hunger, Shame en Twelve Years a Slave focuste Steve McQueen heel nadrukkelijk en met pathos overladen op fysiek en mentaal lijden. Daar brengt de karaktergedreven rooffilm Widows verandering in. De vierde langspeelfilm van de Britse regisseur is een gestileerd maar warm verhaal van empowerment dat de samenleving een spiegel voorhoudt.
Diao Yinan, de meest Amerikaanse jonge Chinese filmmaker, is een begenadigd stilist met een heel eigen humor en gevoel voor tragiek. Zijn neo-noir The Wild Goose Lake is een modern en melancholisch schuld en boete sprookje van een ontroerende schoonheid. Donker en vol macho geweld maar met sterke vrouwen die voor licht en hoop zorgen.
Na memorabele, intense vertolkingen voor de meest markante hedendaagse Amerikaanse cineasten debuteert acteur Paul Dano als regisseur met een film die bij zijn introverte natuur past. Wildlife is een karaktergedreven drama dat tussen de lijnen leest en diep graaft in het inwendige emotionele leven van een tijdens de sixties uiteenspattend gezin.
In zijn eerste film als regisseur fileert Paul Dano even scherp als liefdevol een disfunctioneel gezin in het Amerika van de sixties. Wildlife is een, door de acteur en zijn partner Zoe Kazan geschreven, karaktergedreven adaptatie van de gelijknamige roman van Richard Ford. Fraai in beeld gebracht door Apichatpong Weerasethakuls DOP Diego Garcia.
“Soms doen dingen die ik in jou, mezelf en zelfs grootvader zie me denken aan een wilde perenboom” zegt Sinan tegen zijn vader, “we zijn allemaal buitenbeentjes, eenzaam en misvormd.” Sinan is in Nuri Bilge Ceylans The Wild Pear Tree een jonge schrijver die terugkeert naar zijn geboortestreek waar een poging zijn literaire roeping waar te maken uitloopt op een worsteling met zijn roots.
Sicario en Hell or High Water scenarist Taylor Sheridan maakt zijn regiedebuut met Wind River, een in Cannes met de Un Certain Regard bekroonde duistere misdaadthriller waarin een wildjager en een FBI agente een mysterieuze moord oplossen in een sneeuwbedekt indianenreservaat.
“Never ask for what ought to be offered” zegt de 17-jarige Ree Dolly tegen haar broertje in Debra Graniks sombere indie thriller Winter’s Bone. Een door trots en geslotenheid ingegeven motto dat ze deelt met de andere kansarmen in de bosrijke Ozarks in Missouri. Maar nood breekt wet en in deze verfilming van Daniel Woodrells gelijknamige roman moet het meisje wel iets vragen aan haar streekgenoten. Geen eten voor haar paard en familie (dat krijgt ze zonder veel commentaar) maar de waarheid over (wat er gebeurd is met) haar vader.
Net na zijn Ernst Lubitsch hommage Love in the afternoon en juist voor zijn hit Some Like it Hot draaide Billy Wilder in 1957 een lichtvoetige Agatha Christie adaptatie. Witness for the Prosecution is een pareltje van mise-en-scène en balanceert als rechtbankmysterie op de grens van komedie en drama. Charles Laughton en Marlene Dietrich schitteren.
