Todd Fields Little Children: Niets is wat het lijkt

Schijn bedriegt in de wereld van Todd Field. In the Bedroom opent met idyllische beelden van een kuststadje maar onthult snel verstoorde relaties en problematische gevoelens van verdriet en wraak. Pijn omwille van verlies en verlangen naar eigen rechtspraak raakten in post 9/11 Amerika een gevoelige snaar. Little Children begint met een onheilspellend maar misleidend bericht dat de harmonie in een voorstedelijke gemeenschap verstoort.

Field onthult twee normoverschrijdingen: overspel en pedofilie. Transgressies die hij gebruikt om angst en beoordeling te bestuderen. Hij houdt opnieuw de vinger aan de pols van een middenklasse uit evenwicht in een getraumatiseerd land. Little Children gaat over bedrieglijke schijn maar is zelf ook misleidend. Het schijnbaar eenvoudige verhaal blijkt snel complex. Een bevreemdende voice-over en hyperrealisme creëren een bizarre sfeer met zowel trieste als vreugdevolle en grappige momenten. Field maakt een satirisch melodrama dat humor injecteert in een microscopische studie van dertigers op zoek naar affectie, liefde en zichzelf. Niet shockerend maar tegendraads. Met personages die zich dom en egoïstisch gedragen.

De ‘kleine kinderen’ van de titel zijn niet alleen onschuldige wezens bedreigd door een monster (een pedofiel als projectie van ouderlijke angst) maar ook volwassenen die zich als kinderen gedragen en via impulsieve keuzes hun relaties op het spel zetten. Centraal staat Sarah, een vrouw die zich verheven acht boven andere moeders maar niet overweg kan met haar eigen kind. Verveling en onderdrukte verlangens drijven haar in de armen van Brad, een huisman die rebelleert tegen zijn ‘gevangenschap’ in een door sociale controle beheerst suburbia.

Hij is een door de moeders begeerde prom king die met zijn zoon Aaron de speeltuin bezoekt waar ook Sarah met haar dochter Lucy komt. De relatie die ze aanknopen zorgt voor opwinding, bedreigt de stabiliteit maar drijft het immens ongelukkige tweetal tot introspectie en een nieuw delicaat evenwicht.

Hun zoektocht naar verloren identiteit loopt parallel met de tragische ontsporing van de botsing tussen vermeende pedofiel Ronnie en een gemeenschap opgehitst door schuldbeladen ex-politieman Larry. Ronnie verschijnt pas laat op het toneel. In een magistrale sleutelscène koesteren Sarah en Brad elkaars blikken en lichamen op een grasveld naast het lokale zwembad. Plotseling duikt de met zwemvliezen en duikbril uitgedoste Ronnie op om vanuit het water naar kinderlichamen te staren. Resultaat is een hysterische stampede (echo van een eerdere stormachtige vlucht) georganiseerd door ouders die de ‘pedofiel’ veroordelen en laten afvoeren.

Todd Field choreografeert de paniek afstandelijk en laat in het midden of de collectieve sanctie al dan niet is gerechtvaardigd. Hij toont hoe Ronnie zowel beangstigend als zielig is, een mens die zichzelf niet kan helpen en door de samenleving wordt uitgestoten. Waardoor zelfverminking zijn enige kans is om “a good boy” te blijven. Todd Field heeft oog voor complexiteit en details. Kleine momenten, betrapte blikken, onpopulaire
gevoelens.

Gedrag dat niet altijd overeenstemt met bedoelingen. Verbonden geheimen, dromen en fantasmen. Metaforen van een malaise, een maatschappij in crisis. Een Amerika dat een matriarchaat werd maar even problematisch blijft. Little Children is briljant geacteerd en geschreven. Een sensueel in beeld gebrachte zedenschets die onderhuids nazindert. Het soort film dat niet meteen zalen doet vollopen en pas binnen enkele jaren zal worden erkend als het meesterwerk dat het is. Eerlijke en volwassen cinema. Voor wie nog als een kind kan kijken.

IVO DE KOCK
(Artikel verschenen in Filmmagie, n° 572, maart 2007)

LITTTLE CHILDREN: reg. Todd Field / sce. Todd Field & Tom Perrotta / fot. Antonio Calvache / mon. Leo Trombetta / muz. Thomas Newman / act. Kate Winslet (Sarah Pierce), Patrick Wilson (Brad Adamson), Jennifer Connelly (Kathy), Noah Emmerich (Larry), Jackie Earle Haley (Ronnie), Phyllis Somerville (May), Gregg Edelman (Richard), Mary B. McCann (Mary Ann), Helen Carey (Jean) / pro. Todd Field, Albert Berger & Ron Yerxa / USA / 2006 / 130’ / dis. Cinéart