David Robert Mitchells cultmeesterwerk Under the Silver Lake: Een knotsgekke trip door Hollywood Wonderland

dec 21, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, Algemeen, avontuur, cult, dvd, film, genre, regisseur  //  No Comments
Under the Silver Lake


Het postmoderne cultmeesterwerk Under the Silver Lake bleef ondanks een Cannes selectie wat onder de radar maar David Robert Mitchells opvolger van It Follows houdt Panos Cosmatos’ prettig gestoorde Mandy van de titel ‘cultfilm van het jaar’. De met een popsaus overgoten film noir ontluistert op hilarische, knotsgekke wijze de mythe van Hollywood.

Under the Silver Lake

“Beware the dog killer” lezen we op het raam van een diner in de openingsscène van Under the Silver Lake. Een indicatie dat wat gaat volgen behoorlijk geschifte cinema is, een trip door een La La Land in de greep van paranoia en waanzin waarbij Donnie Darko via Mulholland Dr. belandt in een Chinatown met Inherent Vice. En er overal, in dromen en in de realiteit, honden opduiken of mensen die zich als honden gedragen. Om te blaffen of te bijten.

In Under the Silver Lake leeft ook voor de hipster generatie het oude Hollywood nog: een meisje dweept met Gentleman Prefer Blondes en een moeder met actrice Janet Gaynor, de grafschriften van overleden filmsterren prijken op de bartafels van een geheime kroeg, het waterreservoir uit Chinatown is goed voor een Creature from the Black Lagoon-achtig waterballet en het standbeeld van James Dean bij het Griffith observatorium van Rebel without a cause fungeert als een ontmoetingsplaats. Terwijl een dubbelganger van The Big Lebowski’s ‘Dude’ preekt in de schaduw van het iconische Hollywood teken.

We maken kennis met Sam (Andrew Garfield), een obsessieve dertiger die zich nog een twintiger voelt, wanneer die verdwaalt lijkt in een Melrose Place versie van Rear Window. Hij gluurt vanop zijn balkon naar zijn Hitchcockiaans blonde buurvrouw (met hond), de dromerige en mysterieuze Sarah (Riley Keough), die hij prompt omtovert in een fantasie waar hij Vertigo-gewijs een film lang op kan jagen. Zogezegd omdat ze de dag na hun eerste kennismaking verdwenen is en in gevaar zou verkeren, maar vooral omdat hij Sarah ziet als de gedroomde muze om hem te redden uit de verveling.

Under the Silver Lake

De grote zoektocht (met een Polaroid als magere aanwijzing) wordt daarbij het grote verdwalen. Een met wijd opengesperde ogen rondlopende Sam belandt als moderne versie van Raymond Chandlers privédetective Philip Marlowe in de meest bizarre taferelen en stuit op samenzweringen, seriemoorden, de decadente onderbuik van Hollywood en een hele resem bijzonder rare snuiters. Zelf ontpopt Sam zich meer tot Doc Sportello (Inherent Vice) dan tot Jake Gittes (Chinatown), van romantiek is er geen spoor in zijn door druggebruik beheerst universum zoveel te meer. Zijn speurtocht is meer een trip, een irrationele mentale deconstructie mijlenver verwijderd van een rationele ontrafeling van een mysterie.

Under the Silver Lake is de derde film van David Robert Mitchell en opnieuw een die focust op iconen van de Amerikaanse cinema. Na de ’teen movie’ The Myth of the American Sleepover (2014) en de ‘slasher’ It Follows (2015) wordt nu de ‘detective’ bedolven onder de knipogen, referenties en ironische pastiches. Dit is metacinema en het mag dan ook niet verbazen dat Under the Silver Lake speelt in het Hollywood dat de droomfabriek reeds in Sunset Boulevard, The Big Knife, The Player, Maps to the Stars en The Neon Demon op sardonische of ironische wijze schetste.

Maar Mitchell gaat meer voor een surrealistische, nihilistische variant. In het universum van Under the Silver Lake is elke betekenis verdampt en blijkt zingeving absurd. Hollywood is de grote leegte, het grote nergens dat ook misdaadauteur James Ellroy inspireerde, waar de regisseur met aanstekelijk enthousiasme zijn metafictie situeert. Een terrein dat geknipt is voor een satirische reis door onze fascinatie voor film- en popcultuur.

Under the Silver Lake


Mitchell zwengelt zijn geek turbo aan en bombardeert ons met herkenbare beelden, vertrouwde plaatsen en iconische figuren zoals Spider-Man, Marilyn Monroe, David Lynch, Elvis Presley en Alfred Hitchcock. Om in de vlucht de draak te steken met complottheorieën, doemdenkers en popcultuur verslaafden. Via de, vervormde, blik van Sam zien we Hollywood als een soort occulte sekte die het publiek bewerkt met verborgen, gecodeerde boodschappen.

Elke film maar ook elke popsong levert een schatkist aan aanwijzingen zonder dat er nieuwe betekenissen, laat staan nieuwe verklaringen, ontstaan. “I found some kind of code or like, secret message in her apartment” zegt Sam waarop een stripfanaat repliceert: “It means stay quiet. Our world is filled with codes, subliminal messages. From Silverlake to the Hollywood Hills.” Speurneus Sam loopt rond in cirkels al heeft hij de illusie dat hij dichter bij ‘de waarheid’ (eigenlijk ‘the girl’) komt: “I can’t quite see it, but I’m close.”

Met Under the Silver Lake slaat David Robert Mitchell de weg in van Mulholland Dr. en Lost Highway maar zonder de metafysische angst van David Lynch. Dit is geen existentiële queeste maar een fantasierijke, visuele plundertocht door een (film)wereld die een reusachtig museum is, vol kopieën van kopieën van kopieën. Film en muziek bevinden zich in eenzelfde popcultuur grabbelton waaruit de geek cineast nieuwe ’trips’ vist.

Under the Silver Lake

Het is geen toeval dat Sam onder mythes enkel andere mythes ontdekt, dat er zich onder fictie slechts andere fictie te vinden valt. Mitchell is geen kritische maar ook geen ironische of cynische cineast, de vaststelling dat film en toeschouwers hun onschuld verloren zijn is geen veroordeling maar wordt in Under the Silver Lake liefdevol omarmd.

Dat verlies aan onschuld en het besef dat cinema een rijke geschiedenis heeft waaruit geput kan worden bieden immers volgens David Robert Mitchell juist kansen. Met name de mogelijkheid om nieuwe filmavonturen in het donker te beleven. Maar ook de mogelijkheid om – zoals de zich als een onhandige tiener gedragende Sam – eeuwig jong te blijven met dank aan een Never Never Land made in Hollywood.

Met Under the Silver Lake is een cultklassieker is geboren. Eentje die de geest van de tegencultuur wel dood verklaart maar filmplezier levendig houdt. Gemaakt door een regisseur die als popcorn versie van David Lynch en Richard Kelly tekent voor speelse en fantasierijke cinema.

IVO DE KOCK

UNDER THE SILVER LAKE: regie: David Robert Mitchell; USA, 2018, 139′; met: Andrew Garfield, Riley Keough, Topher Grace; FILM: **** / EXTRA’S: 0; distributie: The Searchers.

Leave a comment