Roman Polanski’s The Ghost Writer: Entertainment voor volwassenen

THE GHOST WRITER

Roman Polanski maakte een opgemerkte comeback met deze politieke thriller gebaseerd op een boek van Robert Harris. The Ghost Writer knipoogt naar de privésituatie van de cineast en verwijst naar leven en werk van de voormalige Britse premier Tony Blair; maar deze Zilveren Beer-winnaar is vooral een onderhoudende ode aan Alfred Hitchcock.

THE GHOST WRITER

“Dit verhaal fascineerde me omdat er voldoende spanning in zit en het actuele politieke problemen behandelt,” aldus Roman Polanski, “bovendien zit er ook humor in”. Geen slapstick gags of screwball grappen maar de tongue in cheek humor die Hitchcock in zijn thrillers injecteerde. Een humor die de fictie constant in vraag stelt. Geknipt voor wie zoals Polanski lichtjes paranoïde is. Hitch inspireert hem ook om meer aan te sturen op suspense dan op actie. Toon en structuur zijn daarbij erg belangrijk.

“Harris en ik hebben veel gepraat,” zegt de cineast, “we brachten een paar dagen door in een leeg hotel want die sfeer zochten we. We wisselden ideeën uit en namen samen beslissingen. Ik hou me vooral bezig met de constructie. Een anoniem personage is dramatisch gezien erg interessant. Het draagt bij aan het mysterie van een personage. Vooral als hij uit een andere streek komt en ineens in een bestaande situatie past”.

THE GHOST WRITER

De ingehuurde anonieme biograaf is een typisch Hitchcock-personage: een gewone, onschuldige man die in een vreemde, en langzaam complexer en gevaarlijker wordende, omgeving belandt. Waarbij het leven van deze toevallige getuige van een seksueel en politiek getint complot gevaar begint te lopen. Niet toevallig spelen een blondine (manipulatieve secretaresse) en een brunette (neurotische echtgenote) daarbij een rol, net als tegenstanders die medestanders worden. Er is ook een MacGuffin, een manuscript dat de ghostwriter meezeult en de sleutel van het mysterie bevat.

“Het was belangrijk dat het manuscript een personage werd in de film. En met het gefladder aan het eind sluit je dat mooi af” merkt Polanski op, verwijzend naar de slotscène waarin Ewan McGregor uit beeld verdwijnt en kort daarop papieren het beeld vullen. “De film verdiende een poëtisch einde,” klinkt het, “de suggestie dat de schrijver dood zou zijn, wordt ook gewekt in het boek. Ik zocht iets soortgelijks. Ik wilde hem langs de camera laten lopen, er zou een auto voorbij rijden, en dan zie je opeens de blaadjes van het manuscript over de straat dwarrelen. Het is symbolisch en geeft een waardig einde aan het script dat hij de hele film bij zich draagt”.

THE GHOST WRITER

Polanski is erg sterk in het visueel creëren van sfeer en suspense. De beste scènes zijn die waar we zonder woorden een gps-route (naar de plaats van de misdaad) of een doorgegeven papiertje (dat de schuldige ontmaskert) volgen. “Er zit zeker een bepaalde boodschap in de film,” stelt Polanski, “ik wil dat het meer is dan alleen entertainment. Ik kan alleen maar zeggen dat ik films maak voor volwassenen”.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in Filmmagie, n° 610,  december 2010)

THE GHOST WRITER; Roman Polanski; F-D-UK 2010; 123′; met Ewan McGregor, Pierce Brosnan, Kim Cattrall; FILM: *** / EXTRA’S: ** (interview met Polanski, de cast, The Ghost Writer: fictie of werkelijkheid); dis. DFW

THE GHOST WRITER