Met barokke thrillers zoals de sombere seriemoordenaarfilm The Chaser (2008)en het grimmige gangsterepos The Murderer (aka The Yellow Sea, 2010) ontwikkelde Na Hong-jin reeds het genre van de ‘Koreaanse noir’. The Wailing (aka The Strangers) trekt die lijn verder door met een thematisch rijke en visueel originele film die culturen, godsdiensten en filmstijlen vervlecht. Na Hong-jins misdaadthriller transformeert geleidelijk in een bovennatuurlijk verhaal tjokvol bezeten kinderen, duiveluitdrijvers, geesten en zombies. Een tegelijk grappige en ernstige film, zowel actie- als landschapscinema.
‘Man in black’ Johnny Cash bleef zijn motto “gebruik je mislukkingen als springplank” levenslang trouw. Walk the Line weeft de louterende cyclus zonde-vernietiging-verlossing doorheen het liefdesverhaal van dit cultureel icoon voor wie muziek instinctief én emotioneel was.
Doug Liman, specialist van de ‘high concept‘ actiefilm, condenseert in The Wall de Irakoorlog tot een fysieke en mentale confrontatie tussen twee soldaten. Dat levert een efficiënt geserveerde portie suspense en drama op maar ook een omstreden filmeinde.
Met zijn, tijdens Trumps verkiezingscampage gedraaide, persoonlijke road documentaire We Blew It peilt de Franse criticus Jean-Baptiste Thoret naar de fascinatie die blijft uitgaan van de filmjaren ’60-’70.
Terwijl Damon Lindelofs tv-miniserie Watchmen een andere richting uitstuurt, voert regisseur Zack Snyder ons met een ‘Ultimate Cut‘ terug naar zijn even markante als omstreden comic-adaptatie uit 2009. Een versie voor fan boys die onderstreept hoe dicht de fan boy filmmaker met dit superhelden verhaal bij het cultwerk van Alan Moore en Dave Gibbons wou blijven.
Dat Point Break, Strange Days en K-19 cineaste Kathryn Bigelow Noorse roots heeft (via haar moeder) merk je in de psychologische thriller The Weight of Water, een ambitieuze film over de seksueel geladen identiteitscrisis van vijf vrouwen in twee parallelle verhalen.
“Het is een schande om homo te zijn in Tsjetsjenië.” Welcome to Chechnya valt meteen met de deur in huis want David France’s documentaire illustreert die vaststelling met beelden van een mishandeling. “Al onze problemen komen door mensen als jij,” horen we, “we gaan je doden.” Geen loze stoerdoenerij want getuigenissen maken duidelijk dat in deze autonome deelrepubliek van Rusland LGBTQ’ers vervolgd, gemarteld en geliquideerd worden. Gelukkig verleent een ondergronds netwerk steun aan de slachtoffers. Welcome to Chechnya is een verhaal van gruwel en pijn, maar ook van moed en optimisme. Een viscerale documentaire die stevig binnenkomt. Te ontdekken tijdens Film Fest Gent.
Van Back to the Future en Forrest Gump regisseur Robert Zemeckis kan je moeilijk zeggen dat hij niet tracht bij het vertellen van verhalen buiten de lijntjes te kleuren. Who Framed Rober Rabitt?, The Polar Express, The Walk en Welcome to Marwen zijn geen meesterwerken maar wel originele, markante films. Welkom in een bizarre wereld tussen fantasie en realiteit!
“Een beeld is beter als het ambigu is” benadrukte Tilda Swinton in Cannes. De Schotse actrice becommentarieerde haar imago maar had net hetzelfde kunnen zeggen over landgenote Lynne Ramsays We Need to Talk about Kevin. Een tot denken aanzettende moeder-zoon tragedie met meer vragen dan antwoorden.
Acht jaar nadat hij Cannes en de filmwereld verraste met Caméra d’Or-winnaar Beasts of the Southern Wild pakt Benh Zeitlin uit met een nieuw passieproject. Wendy, een ‘female gaze’ versie van J.M. Barrie’s jongensverhaal ‘Peter Pan’ geschreven door Benh en zijn zus Eliza, is opnieuw een magisch-realistische filmfabel.
