Browsing "genre"
THE BAADER MEINHOF COMPLEX
“De gekte van die tijd sprak me aan” zegt Der Baader Meinhof Komplex-regisseur Uli Edel. “Het interesseerde me om een personage tot leven te brengen dat deel uitmaakt van ons collectief onderbewustzijn, dat doet dromen door zijn erecode” stelt Mesrine-cineast Jean-François Richet. Filmmakers krijgen niet genoeg van cinema over de lotgevallen van terreurgroep RAF en gangster Jacques Mesrine tijdens de jaren 70, de ‘loden tijd’ in Europa. Doodsdrift vormt de rode draad door romantische actiespektakels waar reflectie passeert via amusement. Heel anders dan het ‘tegenbeeld’ dat tijdgenoten zoals Fassbinder voor ogen hadden.
Lees meer »
SOME LIKE IT HOT
“Wanneer je filmkijkers de waarheid wil vertellen, wees dan grappig of ze verscheuren je” benadrukte Billy Wilder. Met zedenkomedies zoals Some Like It Hot en The Apartment nam de Amerikaanse regisseur in de jaren ’50-’60 op komische wijze maatschappelijke codes op de korrel. Maar ook cineasten die geen komediespecialisten zijn doen vaak een beroep op humor om tegen het heersende wereldbeeld aan te schoppen. Lachen is immers een vorm van verzet terwijl humor de samenleving weerspiegelt.
Lees meer »
THE ROAD
“Je stopt heel wat tijd in het schrijven van een boek, je zou er niet moeten over praten. Je kan er beter aan werken” zei de 73-jarige Amerikaanse auteur Cormac McCarthy onlangs in een gesprek met Oprah Winfrey n.a.v. zijn met de Pulitzer Prize bekroond boek The Road. Het was pas het derde interview ooit van de legendarische literaire kluizenaar die geldt als de grootste levende Amerikaanse schrijver. De auteur van No Country for Old Men onderzoekt als geen ander de relatie tussen mannelijkheidscultus, geweld en het Amerikaanse Westen.
Lees meer »
THE SYMBOL OF THE UNCONQUERED
Een in de vergetelheid gesukkeld maar nog altijd fascinerend én omstreden hoofdstuk van de Amerikaanse filmgeschiedenis is dat van de ‘race films’. Deze populaire op een zwart bioscooppubliek gerichte films met een volledig zwarte cast werden geproduceerd buiten het Hollywood establishment in de periode tussen 1915 en eind jaren veertig. Ze boden Afro-Amerikaanse pioniers de kans een eigen stijl en thematiek te ontwikkelen maar verdwenen met de segregatie. Om daarna denigrerend bekeken te worden door nieuwe generaties zwarte filmmakers. Dankzij de digitale restauratie van de in slechte staat verkerende 16 mm kopieën komen de pioniers opnieuw in beeld.
Lees meer »
HARRY BENSON
“Alles stroomt en niets is blijvend” wist Heraclitus. Al heb je vaak de indruk dat alles terug komt. Zo ook de huidige revival van de documentaire die herinnert aan de vorige hoogdagen midden jaren 2000. En meteen dus ook waarschuwt voor een nakende terugval. Maar is er na het Michael Moore effect toen, nu sprake van een Netflix effect? En sluit de hype ook al de crash in zich?
Lees meer »
ABSENTIA
Tien jaar moest Mike Flanagan (° 1978) werken als monteur voor hij, met dank aan Kickstarter, zijn debuut als onafhankelijk regisseur mocht maken met Absentia (2011) maar dan ontpopte hij zich op korte tijd met vijf films tot nieuwe horrormeester.
Lees meer »
DAVID LOWERY
De ‘American Independents’ mogen dan vaak tussen twee stoelen – arthouses en multiplexen – vallen, regelmatig duiken er talenten op die alles hebben om de grote cineasten van morgen te worden. Vorig jaar was er Benh Zeitlin (Beasts of the Southern Wild), dit jaar liepen Ryan Coogler (Fruitvale Station) en David Lowery in de kijker. Met het Texaanse sprookje Ain’t Them Bodies Saints, een rustig meanderend intiem verhaal tegen een epische achtergrond, tekent Lowery zelfs voor de revelatie van 2013.
Lees meer »
STUCK
“Ik wil dat je als kijker iets voelt,” aldus Stuart Gordon, “woede, angst, frustratie, opwinding, herkenning, plezier. Film moet je het leven laten proeven. En er je even bij laten stilstaan. Wat je als kunstenaar wil is mensen dingen anders laten zien. En daarvoor moet je tot hen doordringen. Soms door taboes te doorbreken, soms door tegen de stroom op te roeien”. Stuck trof het BIFFF-publiek in ‘08 als een mokerslag, won een Zilveren Raaf maar haalde achteraf bij ons de bioscoop niet. Maar in het jaar dat Gordons cultsucces Re-Animator zijn 25ste verjaardag viert, is deze op waargebeurde feiten gebaseerde thriller eindelijk dankzij dvd te bewonderen. Tijd voor een gesprek met de horrormeester.
Lees meer »
RAFTAN
De internationale migratiestromen, en vooral die van Zuid naar Noord en van ontwikkelingslanden naar Westerse rijke landen, zorgden de laatste jaren in Europa helaas voor veel onbegrip en vijandige reacties. Gelukkig ook voor empathie bij heel wat mensen en daarbij speelden filmmakers zeker een rol.
Lees meer »
PLAYTIME
“I am difficult to make me laugh” antwoordde Jacques Tati in grappig fout-Engels op de vraag waarom hij eruit zag als “a sad dog”. Simon Carmiggelt kreeg te horen dat films gelukkig moeten maken: “Een verhaal moet iets hebben van… en Tati houdt zijn hoofd schuin en fluit even, als een vogeltje in het bos”. Geluk en verdriet, humor en tragiek waren innig verstrengeld in het leven en in het werk van de volgens Marguerite Duras ‘grootste cineast ter wereld’. Het Filmfestival van Gent zorgt voor een passend eerbetoon met een retrospectieve en een tentoonstelling. “Ik bied u vakantie aan,” stelde Tati, “u brengt haar door zoals u wilt. Als u nadien vertrekt, zonder dat het u is gelukt, wijt het dan aan uzelf. Ik heb het materiaal gegeven”.
Lees meer »