MA VIE DE COURGETTE
Mark Cousins sluit zijn documentaire A Story of Children and Film af met de vaststelling dat film nog in de kinderschoenen staat: “Films zijn als kinderen, en kinderen zijn als films”. De beeldfragmenten die hij toont maken echter duidelijk dat er al heel wat kinderfilms en films met kinderen gemaakt zijn die zorgden voor een krop in de keel en mateloos plezier. Zeker wanneer de makers vertrouwen op de kracht van beelden.
SHOAH
De nazigenocide maakt mede door geschiedschrijving, literatuur en film deel uit van ons collectief geheugen. Via woord en beeld leeft de herinnering aan de getto’s en concentratiekampen voort. In het hart van deze holocaust-overlevering schuilt evenwel de paradox dat we ‘onvoorstelbaar’ gruwelijke feiten trachten te ‘verbeelden’.
I, DANIEL BLAKE
Gouden Palm winnaars tonen zich in Cannes meestal van hun meest narcistische kant. Trots en een tikkeltje ijdel. Tenzij hun naam Ken Loach is. Toen de Britse geëngageerde filmmaker in mei 2016 zijn tweede Gouden Palm in de wacht sleepte met I, Daniel Blake uitte hij vooral zijn woede omwille van “de wrede Britse bureaucratie die een draconisch sanctioneringssysteem heeft opgezet om aan armen duidelijk te maken dat het allemaal hun fout is, dat ze geen job hebben omdat ze onbekwaam en nutteloos zijn.” De 80-jarige veteraan blijft het publiek een geweten schoppen met humane aanklachtfilms. Hij staat, net als de broers Dardenne de eveneens tweevoudige Gouden Palm winnaars die tijdens datzelfde filmfestival La fille inconnue voorstelden, voor een sociaal realisme 2.0. Morele cinema met documentaire roots en een expressionistische inslag.
LITTLE DIETER NEEDS TO FLY
“Zoals bij de meeste Herzogfilms bleken de opnames van Rescue Dawn een episch avontuur met alle drama’s die je verwacht op het scherm te zien,” getuigt producent Harry Knapp in het persdossier, “werken met Herzog is zoals ijsklimmen in korte broek en zonder veiligheidstouw”. In New Yorker Magazine ging Knapp iets verder: “Er woedde een stille oorlog op de set”. Werner Herzog bleef rustig bij alle tumult rond de ‘companion piece’ van doc Little Dieter Needs to Fly: “Ik ben erin geslaagd om deze (fictie)film uit alle problemen te houden. Op het einde van de rit is dat het enige wat telt: de film die je gaat zien. Over de moeilijkheden moeten we het dan niet meer hebben”.
RESCUE DAWN
“In 1997 maakte ik een documentaire over Dieter Dengler, een piloot die boven Laos was neergeschoten en de enige die uit de gevangeniskampen van de Noord-Vietnamezen wist te ontsnappen,” vertelt Werner Herzog in een dvd-interview, “het verhaal van Little Dieter Needs to Fly was zo immens en het personage zo buiten proporties dat ik meteen aan een speelfilm dacht”. Rescue Dawn dus, een drama “over de beproeving van de mens. De film gaat over overleven, optimisme, onafhankelijkheid, trouw en moed”. Na een beperkte bioscoopcarrière is het tweeluik, net zoals een groot deel van Herzogs oeuvre, op dvd te bewonderen.
GUN CRAZY
In de gouden jaren 40-50 van Hollywood speelden talloze Amerikaanse films zich letterlijk en figuurlijk voor een groot deel in de schaduw af. Franse critici vatten ze onder de verzamelnaam ‘Film Noir’ en stipten aan hoe ze de subjectieve realiteit van het individu en de donkere kant van zijn karakter weergaven. Noir toonde de fysieke, emotionele en mentale impact van een smerig, schuldbeladen universum dat de onzekerheid en paranoia van de Amerikaanse samenleving weerspiegelde. Een terugblik op het ontstaan, de evolutie en de mijlpalen van het meest filmische van alle genres.
SINGIN’ IN THE RAIN
Komt er een musical-revival? Het kan. Na het verrassende succes van de Baz Luhrmann-producties Romeo + Juliet en Moulin Rouge zag Gangs of New York-producent Harvey Weinstein immers wel wat in de «New» Hollywood Musical. Hij ging shoppen in Broadway en kwam thuis met Chicago. Deze door Bob Fosse gecreëerde musical uit 1975 kende bij een herneming in 1997 een fenomenaal succes. Ook de door de choreograaf Rob Marshall geregisseerde filmversie met Catherine Zeta-Jones, Renée Zellweger en Richard Gere doet het momenteel goed in de VS. Volgende maand weten we of Chicago creatief omgaat met de Bob Fosse-erfenis én het musical-gevoel doet herleven. In afwachting herontdekken we alvast de musicalmeester zelf. Want Cabaret en All That Jazz (film die o.m. toont hoe Fosse instortte toen hij tegelijk aan Chicago én Lenny werkte) werden uitgebracht op dvd. Net zoals twee musical-klassiekers uit de jaren vijftig: Singin’ in the Rain (1952) en A Star is Born (1953). Goed voor ettelijke uren ‘emoties in beweging’ Lees meer »
A STAR IS BORN 1954
Het gekunstelde karakter van vele musicalverhalen ligt aan de basis van een misvatting bij het filmpubliek. De Hollywoodmusical zou slechts tijdloos en onrealistisch entertainment bieden. Nu is het musicalplezier inderdaad niet gebaseerd op intellectuele maar wel op psychische en emotionele reflexen. Terwijl musicalpersonages vooral worden gedreven door energie en gevoelens. Net zoals hun melodrama-tegenhangers. Niet zo verwonderlijk aangezien melodrama oorspronkelijk «drama met muziek» betekende. Het feit dat musicals (en melodrama’s) vooral «emoties in beweging brengen», betekent echter niet dat hun kader een puur kunstmatig decor is.
CABARET
«Dancin’ Man» Robert Louis Fosse (1927-1987) groeide op in de spektakelwereld. Zijn vader was vaudeville-artiest, zijn moeder operazangeres en Bob zelf danste als tiener in zogenaamde «burlesque clubs». Gedreven door de romantische notie van vroeg succes gekoppeld aan een vroege dood leefde Bob Fosse tegen 200 per uur. Constant artistiek bezig alsof elke dag zijn laatste was.
BORN IN FLAMMES: Rebelse sciencefiction van Lizzie Borden
De Amerikaanse onafhankelijke feministische filmmaker Lizzie Borden maakt van februari de maand van de rebelse cinema. In de Brusselse Cinematek stelt ze niet enkel haar recent gerestaureerde en in guerrilla-stijl geproduceerde cultfilm uit 1983, Born in Flames, voor maar ook een retrospectieve van haar werk én een selectie ‘geestesverwante’ artistieke en activistische films. Tijdens gesprekken met de regisseuse zal het ongetwijfeld gaan over de relevantie van dit soort tegen-cinema en de actuele nood aan artistiek verzet en vurige films.