Saw was niet enkel een mokerslag maar ook een verrassing, een thriller met een hoog gore gehalte. Maar met Saw II was het horrorgenre meteen een subgenre rijker: de torture porn.
Lees meer »
De ene 11 september is de andere niet. Terwijl de aanslagen van 2001 in ons collectief geheugen zijn verankerd sukkelde de Chileense staatsgreep van 1973 in de vergetelheid. Daardoor geraakten zowel de bloedige repressie van de door de Amerikanen gesteunde militaire junta als het hoopvol experiment van Salvador Allende’s Volksfront uit beeld. Gelukkig laat de Italiaanse filmmaker Nanni Moretti in zijn documentaire ‘Santiago, Italia’ getuigen deze traumatische gebeurtenis situeren in een tijdperk waar vluchtelingen (nog) een warm welkom kregen.
Lees meer »
A SCANNER DARKLY
‘Indie’-boegbeeld Richard Linklater verraste met een ‘dubbele’ aanwezigheid tijdens Cannes 06. In competitie stelde hij twee gelaagde films voor: een fictieversie van een non-fictie bestseller (‘Fast Food Nation’) en een Philip K. Dick-verfilming (A Scanner Darkly). Een brutaal pamflet in stripstijl en een tragikomische animatiefilm. Verhalen met verscheidene personages of multipele persoonlijkheden die waarschuwen voor depersonalisatie.
Aneesh Chaganty debuteert met het door een sterke John Cho gedragen Searching, een ondanks een teleurstellend slot best boeiende techno-thriller waarbij de actie zich exclusief afspeelt op computerschermen. De verdienste van de regisseur is dat hij stijl en inhoud op elkaar afstemt en originele pogingen doet om de filmtaal te vernieuwen.
Lees meer »
SECRET IN THEIR EYES: Dean Norris en Chiwetel Ejiofor
In 2010 won de Argentijnse mysterieuze thriller El Secreto de sus ojos ietwat verrassend de Oscar van beste buitenlandse film. Het stond in de sterren geschreven dat regisseur Juan José Campanella door Hollywood het hof zou worden gemaakt én dat er een Amerikaanse remake zou volgen. Die is een feit, met Campanella als co-scenarist en Billy Ray, scenarioschrijver van The Hunger Games en Captain Philips, als scenarist-regisseur. Maar vooral ook, met een indrukwekkende cast: Chiwetel Ejiofor, Nicole Kidman en Julia Roberts.
THE SECRET MAN
Met zijn interesse voor politieke cinema is Peter Landesman een a-typisch Amerikaans filmmaker. Na een film over een historisch evenement (Parkland) en een over een klokkenluider (Concussion) maakt hij met The Secret Man een politiek drama dat draait rond een van de invloedrijkste klokkenluiders uit de Amerikaanse geschiedenis: Mark Felt aka Deep Throat.
THE SHALLOWS
In tijden waar inspiratieloze en talentarme Hollywood huurlingen zich auteurs wanen is het verfrissend wanneer filmmakers enkel pretentieloos genrevertier beogen. De Spaanse cineast Jaume Collet-Serra, verantwoordelijk voor de puike B-films House of Wax en Orphan maar ook enkele Liam Neeson vehikels (Unknown, Non-Stop, Run all night), is zo’n B-filmer die enkel kinetische en geen diepgaande cinema wil maken. Maar wel ondiep, pretentieloos vertier zoals The Shallows.
“Lovende kritieken zijn belangrijk,” zegt installatie-kunstenaar en filmmaker Steve McQueen, “wanneer je een film maakt, wanneer je kunst ontwikkelt zijn positieve reacties fijn. Ze zijn een prikkel om het volgende keer nog beter te doen”. De meeste critici reageerden positief op het intense SHAME (zoals voordien op Hunger), “maar je hebt de negatieve reaties ook nodig, daar kan je van leren”.
Lees meer »
THE SHAPE OF WATER
Guillermo del Toro’s met 4 Oscars bekroonde The Shape of Water is volgens de regisseur-scenarist “een sprookje voor moeilijke tijden.” Achter een simpel melodramatisch verhaal dat draait rond een monster en zijn minnares schuilt een tragedie over buitenstaanders en een samenleving die worstelt met anders zijn. Met een sprookje dat refereert aan de bijbel, Griekse mythologie en monsterfilms snijdt de regisseur van Hellboy, Pan’s Labyrinth, Pacific Rim en Crimson Peak thema’s als militarisme, politiegeweld, racisme, migratie en seksuele intimidatie aan.
SHINE A LIGHT
Met The Last Waltz, George Harrison: Living in the Material World, No Direction Home en Feel Like Going Home heeft Martin Scorsese al flink wat muzikale films op zijn actief. Zijn concertfilm Shine a Light is helaas niet zijn beste film.