ZERO DARK THIRTY
In het videospel ‘Call of Duty’ lost een shooter/speler alles op door een kogel door iemands hoofd te jagen. Kathryn Bigelows subjectief en tendentieus docudrama Zero Dark Thirty tovert met dezelfde filosofie de jacht op Osama bin Laden om in een wraakqueeste. “De kerel viel mijn thuisstad aan,” aldus scenarist Mark Boal, “de lange nasleep daarvan bepaalde mijn professioneel leven als schrijver”.
ZERO DARK THIRTY
“Als mens wou ik mijn ogen bedekken maar als filmmaker voelde ik een verantwoordelijkheid om te getuigen en dingen vast te leggen,” beweert Kathryn Bigelow, “ik had het gevoel dat ik mijn eigen ongemak moest overwinnen om dit verhaal te vertellen”. Een verhaal waarin een klein CIA-team – met als spilfiguur female warrior Maya – na de aanslagen van 9/11 instaat voor het opsporen en doden van Osama bin Laden. Zero Dark Thirty is een filmisch virtuoze maar ideologisch en moreel betwistbare “action movie for the brain”, een subjectief vertelde bittere kroniek van een holle triomf gebouwd op woede, wraak, marteling en militarisme.
ZIE MIJ DOEN
Met de creatieve documentaire ‘Zie mij doen’ pleit Klara Van Es (Verdwaald in het Geheugenpaleis, Carnotstraat 17) met verve voor inclusie. Haar gestileerd en respectvol portret van mensen met een beperking is even beklijvend als subtiel en blijft nazinderen. Lang nadat de documentairemaakster ons 85 minuten lang rond gidste in zorgcentrum Monnikenheide blijven de bewoners door onze geest spoken. Mensen die verdrietig zijn “wanneer niemand luistert.” Eén boodschap: luisteren en kijken, maar zonder te staren.
ZODIAC
Seven-regisseur David Fincher keert terug naar het ‘serial killer’-genre met Zodiac, het verhaal van een nooit gevatte seriedoder die San Francisco en omgeving van 1969 tot ver in de jaren 70 terroriseerde. Niet zozeer de moorden maar wel de zoektocht naar de dader houdt Fincher bezig in de eerste volledig digitaal opgenomen studiofilm.
ZODIAC
“David Fincher schildert met mensen,” aldus acteur Jake Gyllenhaal, “het is moeilijk om een kleur te zijn”. Zeker met 70 ‘takes’ per ‘shot’. De maker van de eerste volledig digitaal opgenomen en verwerkte studiofilm is immers zowel perfectionist als pionier. Zodiac vormt een nieuw keerpunt in de filmgeschiedenis.
THE ZOOKEEPER’S WIFE: De ene streepjes verwijzen naar de andere
De Nieuw-Zeelandse cineaste van de fragiele dramatische vrouwenverhalen Whale Rider en North Country, Niki Caro, verrast andermaal met een complex vrouwenportret. The Zookeeper’s Wife vertelt het waargebeurde verhaal van de redding van Joden die tijdens de Duitse invasie van Polen opgesloten zaten in het getto van Warschau. Een vrouw met een groot hart voor dieren helpt samen met haar man Joden ontsnappen door ze even in haar zoo te verbergen.
ZOOLANDER
Met Zoolander, een satire over de modewereld, scoorde Ben Stiller in 2001 een sleeper hit, een komedie die in de bioscoop haast ongemerkt passeerde maar via dvd een cult status afdwong. Met Zoolander n°2 tracht de acteur-regisseur een nog ruimer publiek te bereiken. Zijn absurde satire over ijdelheid en narcisme heeft zijn momenten, maar overstijgt het concept toch amper.
ZOOTROPOLIS
In Zootropolis, of Zootopia zoals de originele titel luidt, speelt de actie zich af in een stad bevolkt door antropomorfe dieren. Een onervaren konijn en een cynische vos, respectievelijk agent en con artist, worden verplicht samen te werken om een samenzwering bloot te leggen. Die draait rond een door machtswellustelingen geforceerd conflict tussen de lang vredig samenlevende roofdieren en prooien.
LITTLE BABY JESUS OF FLANDERS: GUST VAN DEN BERGHE
Beeldenstormer en lefgozer Gust Van den Berghe is meer dan de zoveelste jonge snaak die hoopt zijn regiestoel ooit in Hollywood neer te zetten. Een gebrek aan ambitie is dat niet. Integendeel, door tweemaal een minder vanzelfsprekend literair werk te bewerken, geeft hij aan hoe sterk zijn eigen visie is. En waar de sterre bleef stille staan (2010) en Blue Bird (2011) bezorgden hem een aparte plaats in de Belgische cinema. Een plaats die hij zich met Lucifer (2014) definitief zou toeëigenen.
CAROLINE STRUBBE
Gedreven door de nood om via eigenzinnige verhalen persoonlijke demonen uit te drijven maakt de Vlaamse cineaste Caroline Strubbe kwetsbare films over mysterieuze mensen. Als auteur richt ze zich op een cinefiel publiek zonder bewust publieksonvriendelijk te willen zijn. Wat zij maakt is ‘slow cinema’, contemplatieve films die op een rustige maar gestileerde wijze schoonheid en persoonlijke nastreven.