In tijden waar inspiratieloze en talentarme Hollywood huurlingen zich auteurs wanen is het verfrissend wanneer filmmakers enkel pretentieloos genrevertier beogen. De Spaanse cineast Jaume Collet-Serra, verantwoordelijk voor de puike B-films House of Wax en Orphan maar ook enkele Liam Neeson vehikels (Unknown, Non-Stop, Run all night), is zo’n B-filmer die enkel kinetische en geen diepgaande cinema wil maken. Maar wel ondiep, pretentieloos vertier zoals The Shallows.
“Lovende kritieken zijn belangrijk,”zegt installatie-kunstenaar en filmmaker Steve McQueen, “wanneer je een film maakt, wanneer je kunst ontwikkelt zijn positieve reacties fijn. Ze zijn een prikkel om het volgende keer nog beter te doen”. De meeste critici reageerden positief op het intense SHAME (zoals voordien op Hunger), “maar je hebt de negatieve reaties ook nodig, daar kan je van leren”.
Guillermo del Toro’s met 4 Oscars bekroonde The Shape of Water is volgens de regisseur-scenarist “een sprookje voor moeilijke tijden.” Achter een simpel melodramatisch verhaal dat draait rond een monster en zijn minnares schuilt een tragedie over buitenstaanders en een samenleving die worstelt met anders zijn. Met een sprookje dat refereert aan de bijbel, Griekse mythologie en monsterfilms snijdt de regisseur van Hellboy, Pan’s Labyrinth, Pacific Rim en Crimson Peak thema’s als militarisme, politiegeweld, racisme, migratie en seksuele intimidatie aan.
“Here’s Johnny!” is terug in een 4K Ultra HD Extended Cut van Stanley Kubricks horrorklassieker The Shining. Gerestaureerd en 24 minuten langer dan de versie die we in de bioscoop en op dvd zagen. Met een commentaar die focust op technische aspecten en boeiende documentaires, waaronder Vivian Kubricks making of.
De Japanse grootmeester Hirokazu Kore-eda won vorig jaar terecht de Gouden Palm van Cannes met een warme, sociaal geëngageerde kroniek van een ersatz familie, outcasts die in Tokio overleven via kruimeldiefstallen en oplichting. Shoplifters is sterke humanistische cinema en past naadloos in het oeuvre van de cineast van Nobody Knows en Still Walking.
In twintig jaar tijd evolueerde Showgirls’ reputatie van wansmakelijke flop tot kritische absurde satire. Met dank aan de lofzang van filmmaker Jacques Rivette. De rehabilitatie bood Paul Verhoeven de kans om via het Franse Elle (en straks Lyon 1943) weer op het voorplan te treden.
Ongeveer vijf jaar isSteven Soderbergh al bezig aan een afscheidstournee door filmland. Na het Che-tweeluik van 2008 draaide hij The Girlfriend Experience, The Informant!, Contagion, Haywire en Magic Mike. Om zijn middelpuntvliedende uitbarsting van creative rage af te ronden met Side Effects.
“Bid met je ogen open.” Dat is de opdracht, de les, die Martin Scorsese deelt met ons en de personages van Silence. Het verhaal van de gretige jonge Portugese Jezuïet Rodrigues die samen met zijn ietwat sceptische missionarisvriend Garrupe in het Japan van de 17de eeuw op zoek gaat naar zijn vermoeide leermeester Ferreira weerspiegelt de huidige tijdsgeest.
aug 25, 2017 // by Ivo De Kock // biopic, drama, film, genre, regisseur, Scorsese // Reacties uitgeschakeld voor Martin Scorsese’s Silence: Ode aan vrijheid en de kracht van de menselijke geest
SILENCE
Na The Last Temptation of Christ en Kundun was Silence de derde religiefilm van Martin Scorsese. Maar de voormalige misdienaar uit Little Italy maakte al tal van films waar geloof, en de relatie tussen opoffering en verlossing, centraal stond. Voor zijn eigen Christus-figuur hoef je niet ver te zoeken: dat was de eenzaam door zijn biotoop New York zwervende Travis Bickle in Taxi Driver.
LA SIRENE DU MISSISSIPPI: Jean-Paul Belmondo en Catherine Deneuve
Bij zijn release in 1969 werd La Sirène du Mississippi neergesabeld door de critici en genegeerd door het publiek. Regisseur François Truffaut kreeg ‘grootheidswaanzin’ (megasterren Jean-Paul Belmondo en Catherine Deneuve in een Amerikaanse productie) en ‘cynisme’ (Truffaut zou spotten met zijn clichématige personages) naar het hoofd geslingerd, twee dingen die hem totaal vreemd waren. Pas na die andere ‘amour fou’ film La femme d’à côté en Truffauts dood verwierf La Sirène du Mississippi, samen met de even ondergewaardeerde films Fahrenheit 451 en La chambre verte, een cultstatus.
