Een nieuw levenin een nieuw lichaam, dat is in de Frankenstein-variant Self/Less van Tarsem Singh (The Fall) het streefdoel van de doodzieke vastgoedtycoon Damian Haley. Onsterfelijkheid (op de drempel van de dood) met een herkansing (de verziekte vader/dochter relatie) als bonus.
Zeer af en toe worden we geconfronteerd met een staaltje pure cinema: met een minimum aan woorden wordt een maximum aan emoties in beeld gebracht. Zo’n pareltje is de fabuleuze thriller Shadow Dancer van James Marsh, de Britse cineast die al een Oscar won met de intrigerende documentaire Man on Wire.
Documentairemaker Johan Grimonprez is een man met een missie maar ook met filmtalent. Zijn nieuwste, Shadow World, is een sublieme aanklachtdocumentaire die met Andrew Feinsteins verontrustend onderzoeksboek als vertrekbasis de internationale wapenhandel genadeloos fileert. Een verhaal van hebzucht, nutteloos verlies van mensenlevens en de dreigende vernietiging van de democratie. Een verhaal verteld vanuit woede maar gebracht met humor, intelligentie en een hoopvol pleidooi voor rebellie en samenhorigheid.
De Belgische multimedia kunstenaar en documentairemaker Johan Grimonprez (° 1962) is even gedreven als veelzijdig. Hij staat met een been in het museum en met het andere in de bioscoop maar is er vooral ook apetrots op dat zijn audiovisueel werk steevast viraal gaat en zo een lang leven en een ruim bereik kent. De passage van zijn jongste documentaire Shadow World (2016), langs filmfestivals zoals Tribeca, Toronto, Edinburgh, Durban, Gent en de Nederlandse hoogmis van de documentaire IDFA is dan ook maar een begin.
In tijden waar inspiratieloze en talentarme Hollywood huurlingen zich auteurs wanen is het verfrissend wanneer filmmakers enkel pretentieloos genrevertier beogen. De Spaanse cineast Jaume Collet-Serra, verantwoordelijk voor de puike B-films House of Wax en Orphan maar ook enkele Liam Neeson vehikels (Unknown, Non-Stop, Run all night), is zo’n B-filmer die enkel kinetische en geen diepgaande cinema wil maken. Maar wel ondiep, pretentieloos vertier zoals The Shallows.
“Lovende kritieken zijn belangrijk,”zegt installatie-kunstenaar en filmmaker Steve McQueen, “wanneer je een film maakt, wanneer je kunst ontwikkelt zijn positieve reacties fijn. Ze zijn een prikkel om het volgende keer nog beter te doen”. De meeste critici reageerden positief op het intense SHAME (zoals voordien op Hunger), “maar je hebt de negatieve reaties ook nodig, daar kan je van leren”.
Guillermo del Toro’s met 4 Oscars bekroonde The Shape of Water is volgens de regisseur-scenarist “een sprookje voor moeilijke tijden.” Achter een simpel melodramatisch verhaal dat draait rond een monster en zijn minnares schuilt een tragedie over buitenstaanders en een samenleving die worstelt met anders zijn. Met een sprookje dat refereert aan de bijbel, Griekse mythologie en monsterfilms snijdt de regisseur van Hellboy, Pan’s Labyrinth, Pacific Rim en Crimson Peak thema’s als militarisme, politiegeweld, racisme, migratie en seksuele intimidatie aan.
Met The Last Waltz, George Harrison: Living in the Material World, No Direction Home en Feel Like Going Home heeft Martin Scorsese al flink wat muzikale films op zijn actief. Zijn concertfilm Shine a Light is helaas niet zijn beste film.
“Here’s Johnny!” is terug in een 4K Ultra HD Extended Cut van Stanley Kubricks horrorklassieker The Shining. Gerestaureerd en 24 minuten langer dan de versie die we in de bioscoop en op dvd zagen. Met een commentaar die focust op technische aspecten en boeiende documentaires, waaronder Vivian Kubricks making of.
De Japanse grootmeester Hirokazu Kore-eda won vorig jaar terecht de Gouden Palm van Cannes met een warme, sociaal geëngageerde kroniek van een ersatz familie, outcasts die in Tokio overleven via kruimeldiefstallen en oplichting. Shoplifters is sterke humanistische cinema en past naadloos in het oeuvre van de cineast van Nobody Knows en Still Walking.