«Er zijn stiltes die veel meer zeggen dan woorden», weet Sam Garbarski en hij illustreert dat met zijn langspeelfilmdebuut Le Tango des Rashevski. Dit klassiek gestructureerd tragikomisch psychodrama toont hoe het rouwproces van asjkenazim joden leidt tot identiteitscrisis en uiteindelijk loutering. De dood van grootmoeder Rosa Rashevski, en haar wens voor een joodse begraafplaats ondanks een hekel aan rabbijnen, confronteert elk lid van de familie met vragen over de eigen identiteit en de onderlinge band. Het gevolg is geen moraliserend gewetensonderzoek maar een komisch getinte reflectie over tradities, geloof en de scheidingslijn tussen generaties.
B-filmer Jack Arnold (1916-1992) realiseerde tal van films, van westerns zoals No Name on the Bullet tot omstreden tienerdrama’s zoals High School Confidential, maar schitterde vooral in de jaren 50 met sciencefiction films die hij voor Universal maakte. Films zoals Tarantula.
Toen in 2015 tijdens het festival van Berlijn twee Guatemalteekse films – La Casa mas Grande del Mundo (Ana V. Bojorques & Lucia Carrera) en Ixcanul (Jayro Bustamante) – in première gingen was dat een heus evenement. Guatemala heeft immers geen filmindustrie en filmmakers zijn in het Zuid-Amerikaanse land bij gebrek aan filmscholen en overheidssteun enkel op zichzelf aangewezen. Jayro Bustamante (°1977) volgde dan ook een filmopleiding in Frankrijk, bouwde ervaring op met enkele in het festivalcircuit vertoonde kortfilms en zocht zelf financiering voor zijn in de taal van de Maya’s gesproken langspeeldebuut Ixcanul. Gesteund door internationale waardering – tijdens Film Fest Gent won hij de Grote Prijs – bleef Bustamante ijveren voor het stimuleren van een nationale filmindustrie. In 2019 leidde dat tot twee eigen films: het drama over homofobie Temblores en de politiek geladen horrorthriller La Llorona. Terwijl hij als sceanrist-producent werkt aan Verónica Riedels Gallo gallina.
Traditioneel luidt de vraag: Waarover gaat de nieuwste film van Christopher Nolan? En hoe makkelijk/moeilijk is hij te begrijpen? Door de Corona crisis werd de release van TENET niet enkel verschoven, de aandacht ging plots naar iets anders: kan TENET de bioscopen redden? De toekomst zal het uitwijzen, blijft dat het hier en nu gewoon een steengoede film is.
Van een film waar een dreigend einde-van-de-wereld moet afgewend worden in volle pandemie verwachten dat hij zowel de bioskopen als de cinema industrie redt, was wat veel gevraagd. Zeker wanneer die spionagethriller het meest enigmatische en hermetische werk blijkt van een sowieso complexiteit koesterende filmmaker. Een ‘game changer’ werd ‘Tenet’ niet, maar de Britse regisseur Christopher Nolan tekende wel voor de meest spectaculaire en uitdagende film van 2020. Een audiovisuele puzzel die de concepten tijd en ruimte uitrekt.
“I’ll be back” zegt een onverwoestbare Arnold Schwarzenegger voor hij een politiekantoor vernietigt in The Terminator. De regisseur van deze dystopische confrontatie tussen mens en machine uit 1984, James Cameron, is ook terug. Als producent dan wel, want Tim Miller regisseert deze licht feministische zesde episode met een briljante Linda Hamilton: Terminator: Dark Fate.
De in de V.S. wonende en werkende Ethiopische cineast Haile Gerima (° 1946) is in Europa vooral gekend als regisseur van Teza, een historische epos over de ontwrichting van de Afrikaanse ziel in de geglobaliseerde wereld. Maar de Afro-Amerikaanse sterk onafhankelijke filmmaker heeft ook pareltjes als Harvest: 3000 Years, Sankofa, Ashes and Embers, Bush Mama, Child of Resistance, Adwa: an African Victory en Wilmington 10 – USA 10.000 op zijn naam staan.
Naji Abu Nowars debuut Theeb verdween snel uit onze bioscopen maar tijdens de BAFTA Awards 2016 viel de film wel in de prijzen. Theeb werd bekroond in de categorie ‘outstanding debut by a British director, writer or producer’. Een leuk visitekaartje voor de filmmaker, een stimulans voor de filmliefhebber om Theeb te (her)ontdekken op dvd.
“Hi, mum” horen we een Westfront soldaat zeggen wanneer hij voor de camera van een anonieme cameraman naar het thuisfront zwaait. In vrolijke kleuren want Peter Jackson heeft oude documentaire beelden nieuw leven ingeblazen voor They Shall Never Grow Old. Toch ademt de meest persoonlijke film van de regisseur van King Kong tragische tristesse uit.
In de jaren 10 van deze eeuw is de Amerikaanse filmmaker en producent Michael Mann (° 1943) wat uit beeld verdwenen maar rond de eeuwwisseling verwierf hij een stevige reputatie met films als Heat, The Insider, Ali, Collateral en Miami Vice. En dat was best onverwacht want over zijn vroeger werk – van tv-film The Jericho Mile over Thief (aka Violent Streets) en The Keep tot Manhunter – werd bij de release wat lacherig gedaan. Terwijl de TV-reeks Miami Vice pas achteraf een cultstatus verwierf. Patrick Duynslaegher was een ‘early fan’ van Mann, zelf lieten we ook ons enthousiasme blijken in het filmtijdschrift ‘Andere Sinema’ over The Jericho Mile, Thief en The Keep. Om wat later in het ook al verdwenen ‘The Movie’ Manhunter een meesterwerk status te bezorgen. Even een duik in onze archieven. Thief, zonder ‘progressieve spelling’ wel.
