Na onder meer Vincente Minnelli (Lust for Life), Akira Kurosawa (Dreams) en Maurice Pialat (Van Gogh) is het de beurt aan kunstminnaar Julian Schnabel om het leven, de persoonlijkheid en het creatieve proces van Vincent van Gogh te schetsen. Hij laat Willem Dafoe in At Eternity’s Gate de mentale turbulentie van de legendarische schilder stevig in de verf zetten.
Mooi geschenk van ‘Please Release Me’: in de week van 22 maart kunnen filmliefhebbers online gratis kijken naar het in België onverdeelde ‘Atlantis’. Een visueel verbluffende maar vooral ook urgente postapocalyptische film van de Oekraïense cineast Valentin Vasyanovych die in de verwoestende tragedie die zijn land trof ook een sprankje hoop vindt. In de rauwe, kille puinhoop die achterblijft na de oorlog zorgen mensen – ondanks de wonden en trauma’s – voor licht en warmte.
Met haar eerste, voor de Sembène Award genomineerde, langspeelfilm Atlantique won de Frans-Senegalese Mati Diop de prestigieuze Grand Prix op het filmfestival van Cannes. Haar oom Djibril Diop Mambéty (Touki Bouki) was een monument van de wereldfilm maar dit poëtisch en politiek liefdesverhaal geeft aan dat de cineaste een meer dan waardige erfgename is.
De spionagefilm boomde tijdens de Koude Oorlog periode en leek met het vallen van de Berlijnse muur een gedoemd genre. Niets was minder waar. Naar het voorbeeld van opperspion James Bond verschoof de klemtoon echter van spanning en mysterie naar actie en geweld. De ultra gestileerde spionagethriller van David Leitch, Atomic Blonde, vormt daarop geen uitzondering.
Het magisch realisme (her)leeft! Met dank aan multitalent – muzikant, ontwerper, fotograaf, filmmaker – Baloji. De Belgisch-Congolese kunstenaar veroverde Cannes met zijn wonderlijke en betoverende langspeelfilmdebuut ‘Augure’. Een speels groepsportret over de druk van samenleving en familie, de verwerking van trauma’s en de zoektocht naar identiteit. Tegelijk een bontgekleurde koortsdroom en een surrealistisch avontuur dat ondanks zware thema’s licht van toon blijft. Een mixtape die nazindert.
Wanneer een anoniem boeket rozen bij hem thuis wordt afgeleverd begint een schijnbaar gelukkige zestigjarige neurochirurg zich vragen te stellen. Na het sombere Il y a Longtemps que Je t’aime en het speelse Tous les Soleils levert schrijver en cineast Philippe Claudel met het tragische Avant l’Hiver een nieuw staaltje humanistische observatie-cinema af.
“Part of the journey is the end” zegt Tony Stark in Avengers: Endgame, het 22ste deel van het Marvel Cinematic Universe dat een ruim 10 jaar durende trip afsluit met een even melancholisch als emotioneel epos. Na het met een intrigerende tragische cliffhanger eindigend kinetisch audiovisueel bombardement Avengers: Infinity War serveren Anthony en Joe Russo ons een karaktergedreven slotluik dat met een soort ‘best of’ Marvel Comics compilatie de beste superheldenfilm van Hollywoods franchise producenten oplevert. Om Thor te citeren: “I like this one.”
Deborah: “Sometimes all I want to do is head west on 20 in a car I can’t afford with a plan I don’t have – just me, my music, and the road.” Baby: “I’d like that, too.” Baby Driver is een popcorn actiefilm die er van droomt een road movie te zijn.
“Voor één keer zijn de Amerikanen de slechteriken in een film” liet het Braziliaanse regie en scenario duo Kleber Mendonça Filho en Juliano Dornelles optekenen toen ze anno 2019 in Cannes de Juryprijs ontvingen voor hun fascinerende genremix Bacurau. Een politieke protestfilm die met elementen van sociaal drama, horrorcinema, western en fantasy op een grappige en onderhoudende wijze stevige kritiek levert op de chaotische toestand in Brazilië en op de giftige invloed van het westers imperialisme.
In een gepast ’Absence of Malick’ getitelde bonusdocumentaire op de dvd van Badlands spreekt Billy Weber (Oscar genomineerd voor de montage van The Thin Red Line) over de afwezigheid van de cineast (er was zelfs geen foto) bij de Oscaruitreiking: «Ik wist wat ik ging zeggen: ’Ik zou Terrence Malick willen bedanken maar ik heb hem helaas nooit ontmoet’!».