apr 10, 2021 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, drama, dvd, film, genre, regisseur // Reacties uitgeschakeld voor Black Jack: Rebels kinderavontuur van Ken Loach
Black Jack
In juni wordt Ken Loach 85 maar aan scherpte heeft de energieke Britse filmmaker nog niets ingeboet. Getuige ‘Dialogue sur l’art et la politique’, geschreven neerslag van een levendig gesprek tussen Loach en schrijver-socioloog Édouard Louis over sociaal geweld en het engagement van kunstenaars. Dat Loach reeds als jong cineast bijzonder kritisch was blijkt uit de Blu-ray release van ‘Black Jack’, een historisch jongerenavontuur uit 1979. Mijlenver verwijderd van het sociaal realisme dat vroege (‘Kes’) en recente (‘Sorry We Missed You’) Loach films verbindt maar een even krachtige en kritische doorlichting van een ondraaglijk onrechtvaardige samenleving.
Grand Prix van Cannes BLACKkKLANSMAN is grand cru Spike Lee. Een even omstreden als opwindende satire-annex-aanklacht die via een grotesk waargebeurd verhaal, de avonturen van een zwarte politie-infiltrant in het haat universum van de Ku Klux Klan, onderstreept hoe actueel het racisme en de raciale conflicten aangekaart in Do the Right Thing nog zijn.
Spike Lee’s passage in Cannes verliep niet onopgemerkt. Zijn uiteindelijk met de Grand Prix bekroonde BlacKkKlansman werd bedacht met een staande ovatie en tijdens de persconferentie haalde de Amerikaanse filmmaker uit naar Donald Trump omdat die bij het Charlottesville incident geen afstand nam van de Klan en de nazi’s: “De motherfucker had de wereld kunnen tonen dat we beter zijn dan dat.” Met het waargebeurde verhaal van een Afro-Amerikaanse detective die infiltreert in de extreemrechtse Klu Klux Klan wil Lee de wereld wakker schudden.
Johnny Depp isijzingwekkend briljant in Scott Coopers biografische gangsterfilm Black Mass. De volledig getransformeerde acteur zet de beruchte Ierse maffiabaas James ‘Whitey’ Bulger – die in de jaren ’70 en ’80 met zijn Winter Hill Gang heerste over South Boston – overtuigend neer als een even gevaarlijke als charismatische gangster, een sociopaat die geliefd én gevreesd werd. Een blik, gebaar of stemverheffing van Depp volstaan om spanning of dreiging te creëren.
“Ik heb goden zien vliegen. Ik heb mensen wapens zien maken die ik me zelfs niet kon voorstellen. Ik heb buitenaardse wezens uit de lucht zien vallen. Maar iets zoals dit zag ik nog nooit.” Zegt Everett K. Ross (Martin Freeman), de gedesoriënteerde blanke C.I.A. agent die bewonderend reageert wanneer hij in Black Panther (2018) kennismaakt met een zwart Eldorado, het fictieve Afrikaanse land Wakanda. Ross is het kind in een snoepwinkel, dolblij wanneer hij uiteindelijk de kans krijgt om zèlf actieheld te spelen, én de toeschouwer in de film. Iemand die geacht wordt te genieten van popcorn voor de ogen (een indrukwekkend spektakel én universum) en van het gevoel getuige te zijn geweest van een heus evenement.
“Ik dacht lang dat ik steeds melodrama’s maak omdat ik hou van een uitvergrote realiteit en personages die intens leven,” zegt Darren Aronofsky, “maar melodrama staat voor drama met muziek, met melodie. Het is de kunst om archetypische personages te nemen en er muziek en andere zaken aan toe te voegen die het verhaal extremer maken”. Door “clichés en symbolen naar het uiterste te duwen” maakte de cineast van Requiem for a Dream, The Fountain en The Wrestler een visceraal horror-melodrama. Black Swan is een meesterwerk.
In 1982 leek Blade Runner niet voorbestemd om een cultklassieker te worden. Ondanks de visuele kracht van deze grimmige Philip K. Dick-verfilming. Ridley Scotts dystopische sciencefictionfilm flopte commercieel en de cineast betreurde opgedrongen wijzigingen. Kritische herwaardering opende echter de deur voor herwerkingen. Na de ‘Director’s Cut’ uit ‘92 volgt nu een ‘Final Cut’. De film zoals de regisseur hem voor ogen had. Een unieke ‘Collector’s Edition’ boxset vergelijkt de vijf versies en duidt dit meesterwerk.
“If only you could see what I’ve seen with your eyes” zegt ‘replicant’ Roy Batty in Blade Runner. Heerlijk dubbelzinnig. Zowel “Kon je maar met jouw ogen zien wat ik gezien heb” als “Kon je maar zien wat ik zag door jouw ogen” (letterlijk). De in Hollywood populaire Nederlandse acteur Rutger Hauer blijft even mysterieus en ondoorgrondelijk als zijn meest legendarisch personage, de anno 2019 door een grauw LA dolende ‘synthetische mens’ Batty. “Hij opereert heel intuïtief en gaat volstrekt zijn eigen gang” benadrukt documentairemaakster Simone de Vries. Een gesprek met een erg open ‘zoeker’.
Bij zijn release in 1982 flopte Blade Runner. Wat de weg opende voor een cultstatus én een ‘Director’s Cut’ die in 1991 de geschiedenis herschreef. Ineens was Ridley Scotts toekomstthriller een klassieker. Meer nog, de filmpers sprak over “de belangrijkste en meest invloedrijke sciencefiction film van de jongste 30 jaar”.
BLADE RUNNER SEQUEL: Concept art voor het ‘Untitled’ project
Denis Villeneuve, regisseur van Incendies en Sicario, start in juli 2016 de opnamen van een nog titelloze Blade Runner sequel. Dit vervolg zou zich naar verluid enkele decennia na Ridley Scotts originele film van 1982 afspelen en Harrison Ford, die in Star Wars The Force Awakens al opnieuw in de huid van Han Solo kroop, is gecast als Rick Deckard. Over het verhaal dat Hamptom Fancher en Michael Green schreven is weinig meer bekend dan dat het geïnspireerd is door de roman van Philip K. Dick ‘Do Androids Dream of Electric Sheep’ die reeds aan de basis van de originele sciencefiction cultfilm lag.
