Ondanks de commerciële slagkracht van Disney en de creatieve impuls van Pixar is animatie al lang geen puur Amerikaans fenomeen meer. Scandinavische en Franse animatiefilmers manifesteerden zich, de Japanners stampten een heuse industrie uit de grond en een kleine Belg bouwde een stevige reputatie op. Ben Stassen, die doorbrak met Fly Me to the Moon en Sammy’s Avonturen, tracht nu met steun van het Franse Studiocanal de wereld te veroveren met het Amerikaans getinte Bigfoot Junior.
“Al wat ik vraag is dat mensen de kans krijgen om de film te zien die ik met hart en ziel heb geleefd, geschreven, geregisseerd en gemonteerd – de volledige vier uur en half lange film – voor ze hun eindoordeel vellen”. Aan het woord is Samuel Fuller(1912-1997), in zijn postuum verschenen autobiografie ‘A Third Face’. De regisseur van Pickup on South Street en Shock Corridor bleef vurig hopen “dat ooit een intelligente studioverantwoordelijke de toestemming zal geven om The Big Red One te restaureren en de ‘director’s cut’ te tonen”. Die smeekbede lijkt, met de bioscoop- en dvd-release van The Big Red One – The Reconstruction, verhoord. Al benadrukt producent Richard Schickel in zijn audiocommentaar dat “dit géén director’s cut is maar een restauratie en reconstructie waarbij we ons trachtten in te beelden wat Fuller voor ogen had”.
Hollywood lijkt vaak een wereldvreemde zeepbel maar twee onafhankelijke Amerikaanse filmmakers verrasten recent wel met ontluisterende en politiek kritische genrefilms over de kredietcrisis van 2007-2008 die ontstond toen de huizenmarkt-bubbel uiteenspatte. Ramin Bahrani focust met de tragische thriller 99 Homes op de slachtoffers, Adam McKay brengt met de dramatische zwarte komedie The Big Short de verantwoordelijke geldmannen in beeld. Die laatste film, bekroond met de Oscar voor beste geadapteerde scenario, is zo complex dat de dvd-release welkom is om alle nuances te vatten.
“In een komedie kan je de dingen heel direct zeggen op een manier die mensen bevalt” zegt regisseur Adam McKay in een documentaire op de Blu-ray van zijn met de Oscar voor beste geadapteerde scenario bekroonde The Big Short. “We wilden tegelijk entertainen en informeren” vult scenarist Charles Randolph aan. Het duo koos voor hun adaptatie van het kurkdroge ‘The Big Short: Inside The Doomsday Machine’ (2010) van journalist Michael Lewis (“een van de beste boeken van dit tijdperk” dixit McKay) voor het genre waarmee ze het best de pijnlijke maar absurde geschiedenis van de Amerikaanse krediet- en huizencrisis van 2007-2008 konden vertellen: de zwarte komedie.
Het surfepos Big Wednesday is de beste en meest persoonlijke film van John Milius, een man die liever generaal dan filmmaker geworden was en in Hollywood vooral respect afdwong met scenario’s voor 1941 (Spielberg), The life and times of judge Roy Bean (Huston), Jeremiah Johnson (Pollack) en Apocalypse Now (Coppola). Als regisseur scoorde hij met Dillinger, The Wind and the Lion, Conan the Barbarian, Red Dawn, Farewell to the King en Flight of the intruder minder. Maar Big Wednesday bereikte wel een cultstatus.
Met haar tegelijk grappige en schrijnende Vlaamse jeugdfilm Binti maakt de jonge actrice en cineaste Frederike Migom een erg indrukwekkend langspeelfilmdebuut. De zowel tijdens het jongste JEF festival als in Montréal bekroonde prent gaat over een in Congo geboren energiek twaalfjarig meisje dat geen geldige verblijfsdocumenten bezit maar optimistisch in het leven blijft staan. Een pijnlijk maar ook hoopvol verhaal over dromen in een multiculturele samenleving. Verteld met aanstekelijk enthousiasme en zonder vals sentiment.
Met het poëtische Bird People maakt Pascale Ferran na haar tijdloze ode aan de vrijheid Lady Chatterley een erg hedendaagse film over vervreemding, verzet en het verlangen om uit een gekooid bestaan te breken en de vleugels uit te slaan.
“The Birth of a Nation is ook de geboorte van een regisseur, een briljant scenarist en en een filmster” zegt acteur Jackie Earle Haley over Nate Parker, de drijvende kracht achter dit epos over slavenopstandleider Nat Turner. Parker eigende zich de titel van D.W. Griffiths controversiële blockbuster uit 1915 toe om het racisme ervan op zijn kop te zetten “en te tonen dat Black Lives Matter‘.” Het werd geen perfecte maar wel een belangrijke film. Een Amerikaanse tragedie die via het verleden naar het heden kijkt.
Adil El Arbi en Bilall Fallah zijn filmmakers met een missie. En die missie is niet het aankaarten van de realiteit van stadsbendes of het bijstellen van het imago van allochtone jongeren. Laat staan het duiden van Molenbeek (1080 Brussel) als wereldhoofdstad van het terrorisme. Nee, de jonge Belgische filmmakers willen gewoon Hollywood veroveren. Niet meer en niet minder. Black is hun visitekaartje op weg naar die Amerikaanse droom.
Na Heat, The Insider, Collateral en Miami Vice leek het niet meer stuk te kunnen voor de Amerikaanse filmmaker Michael Mann. Maar Public Enemies flopte en het was zes jaar wachten op Blackhat. Helaas liet het Amerikaanse publiek het opnieuw afweten, waardoor de cyberthriller bij ons op Blu-ray uitging.
