Browsing "interview"
JACK CARDIFF
In maart 2002 was Jack Cardiff eregast van het BIFFF. Jack Cardiff, zoon van Britse vaudeville acteurs, werd in 1914 geboren en begon zijn filmcarrière als kindacteur, dan als loopjongen en op veertienjarige leeftijd als camera-assistent. Hij groeide uit tot Technicolor specialist en ontpopte zich tot een gereputeerd cameraman. Hij werkte samen met Michael Powell (The Red Shoes), Alfred Hitchcock (Under Capricorn), John Huston (The African Queen) en Joseph Manckiewics (The Barefoot Contessa). De overstap naar regie leek te lukken maar in de jaren zeventig stokte zijn carrière. Cardiff moest zich noodgedwongen beperken tot camerawerk voor genrefilms (Ghost Story, The Wicked Lady, Rambo 2) en het schrijven van zijn autobiografie (Magic Hour).
Lees meer »
FONS RADEMAKERS
Het complete oeuvre van de 83-jarige Fons Rademakers, de nestor van de Nederlandse speelfilm, werd gerestaureerd en vorige maand op dvd uitgebracht. Elf langspeelfilms en een documentaire als bonus. Met Rademakers hadden we een gesprek over wat hem dreef om filmer te worden, zijn vriendschap met Claus, Fellini en De Sica en wat deze ultieme erkenning voor hem betekent.
Lees meer »
PAUL VECCHIALI
‘Eminence grise’ én tedere rebel Paul Vecchiali neemt een bijzondere plaats in de Franse filmgeschiedenis in, ergens tussen klassieke en moderne cinema. Met deze uit de filmindustrie gedrumde cineast praatten we over de Nouvelle Vague, auteurcinema, cinefilie en films op zoek naar publiek.
Lees meer »
BRADY LEWIS
Het was pijnlijk om zien hoe «producent- filmmaker» Brady Lewis (°1955) na een door een «Q&A» gevolgde projectie van zijn debuutfilm nog enkele gadgets trachtte te slijten aan het Gentse festivalpubliek. Vooral omdat de sympathieke man ons enkele uren voordien nog had toevertrouwd hoe rot hij zich voelt tijdens «feestjes» voor potentiële investeerders. Maar Lewis is een man met een missie: films maken. En aangezien hij de ware «indies»-spirit bezit, houdt dat tevens het verzamelen en recupereren van geld in. Omdat ook onafhankelijke filmmakers nood hebben aan «exposure» dweilt de cineast uit Pittsburgh het festivalcircuit af met Daddy Cool (2002), een inventieve zwarte komedie die met een mix van Lynch, Romero en Waters alles heeft om een cultfilm te worden.
Lees meer »
AMY HOBBY
Indiewood is een kleine wereld. Toen we opmerkten dat onafhankelijke filmmakers soms kampen met een ongelukkige festivalprogrammatie, zoals Joseph Pierson (Dossier Independents deel 9) ondervond toen zijn film Evenhand in Deauville concurrentie kreeg van Jessica Lange’s persconferentie, ging bij Amy Hobby een lichtje branden. «Joseph Pierson, die heeft me Evenhand samen met een script gestuurd. Mijn secretaresse vond de film goed maar het script minder. Is de film prima? Dan zal ik hem misschien toch maar eens zelf bekijken».
Lees meer »
MATT DILLON – CITY OF GHOSTS
Het is voor onafhankelijke Amerikaanse filmmakers niet eenvoudig om eigen werk geproduceerd en verdeeld te krijgen. Zeker wanneer ze zoals Brady Lewis (Dossier American Independents deel 8) creatief experimenteren. Maar ook een klassiek cineast zoals Joseph Pierson (Dossier American Independents deel 3) en een succesvolle producente zoals Amy Hobby (Dossier American Independents deel 9) hebben het moeilijk. Voor bekende acteurs met een persoonlijk project is liet niet anders. Matt Dillon (°1964) kan er van meespreken.
Lees meer »
THE SPY WHO LOVED ME
“De doorsnee held heeft een super ego, een gevoel van onoverwinnelijkheid en een doodswens. Hij is lichtjes gestoord, niet?” Roger Moore (1927-2017) is niet meer. De acteur die eigenlijk een komisch genie was maar vooral bekend werd als romantisch held relativeerde alles, inclusief zichzelf. Het is geen toeval dat de man die 7 maal 007 speelde van Ian Flemings James Bond een tongue in cheek held maakte. Met charme en een stevige knipoog. Roger Moore speelde, zeker als Bond, tegelijk een personage en een commentaar op dat personage. Hij was ook een man zonder kapsones, zoals we mochten vaststellen toen we hem in 1985 interviewden in Deauville voor zijn laatste Bond-optreden, A View to a Kill.
Lees meer »
HAILE GERIMA
Een veelfilmer is de in Ethiopië geboren en tijdens de sixties naar de V.S. geëmigreerde onafhankelijke cineast Haile Gerima niet. Maar de regisseur van Sankofa en Teza heeft boeiende dingen te vertellen over blanke mainstream cinema, zwarte filmmakers, problematische filmrestauraties, dekolonisering van de geest, de Afrikaanse diaspora, de nood aan verzet en de verheerlijking van ‘zijn’ filmcollectief L.A. Rebellion.
Lees meer »
THE WARRIORS
“Jij ziet die titels in mijn filmografie als films, ik herinner ze als sociale ervaringen” stelt Walter Hill. De erfgenaam van Raoul Walsh, John Ford en Howard Hawks houdt van dialogen die veel zeggen met weinig woorden en van personages die zich fel ontwikkelen via sterke actie. Voor de meest klassieke onder de moderne cineasten schuilt in elk verhaal een metafoor en in elke film een western. Wij praatten n.a.v. de western Broken Trail met een ‘storyteller’ die de wereld als een belaagde huifkar ziet.
Lees meer »
MARIUS DE VRIES
Bij het album ‘Ray of Light’ denk je aan Madonna, bij ‘Vespertine’ aan Björk. Niet aan de drijvende kracht achter de schermen: programmer, producer en songwriter Marius De Vries. De man die ook als ‘music director’ van Moulin Rouge in de schaduw stond van vedette Nicole Kidman en de flamboyante cineast Baz Luhrmann. De inbreng van Marius De Vries is nochtans aanzienlijk.
Lees meer »