I CONFESS

De jonge Alfred Hitchcock werd gevormd door een katholieke opvoeding en Jezuïeten onderwijs. De sporen daarvan vinden we in zijn films. Niét in de vorm van mysticisme of puur religieuze filmonderwerpen. Wèl als (christelijke) symboliek, als dramatische onderstroom en als exorcisme van persoonlijke angsten. Slechts tweemaal bleef het katholicisme niet op de achtergrond. Het zouden zijn meest sombere films worden, gepast opgenomen in expressief zwart-wit: I Confess en The Wrong Man.

Lees meer »

NOTORIOUS

Van alle liefdesverhalen die Alfred Hitchcock realiseerde, zijn er twee die eruit springen: Vertigo en Notorious. Beide films handelen over het niet-communiceerbare van liefde en verbinden passie met ziekte. Notorious is een schitterend melodrama vermomd als politieke thriller, een verhaal waarin alles draait om loutering en tragische passies.

Lees meer »

THE WRONG MAN

I Confess en The Wrong Man hebben heel wat gemeen. Het zijn sombere films, gefilmd in een expressief zwart/wit. Ze vertellen reëel geworden nachtmerries van verlamde mannelijke personages. Ze ensceneren de angst (politie, gerecht), de hoop (voorzienigheid) en het (katholieke) geloof van Alfred Hitchcock. Maar ook: ze werden achteraf door hun maker verloochend. Officieel omwille van ‘denkfouten’. Maar in feite omdat Hitchcock even het masker van de (vr)olijke poppenspeler had laten vallen.

Lees meer »

MARNIE

Eind jaren vijftig, begin jaren zestig leek Alfred Hitchcock zijn hoogtepunt bereikt te hebben. Na de sleutelfilm The Wrong Man volgde het unieke kwartet Vertigo – North by Northwest – Psycho – The Birds, films die narratieve originaliteit koppelden aan thematische intensiteit. Achtervolging werd fysieke en geestelijke stalking, emoties en seksualiteit bleken grondig verstoord, obsessieve liefde en dood geraakten verstrengeld. De films werden alsmaar extremer en verontrustender. Met als absoluut hoogtepunt een film die geldt als orgelpunt van deze glorieperiode: Marnie.

Lees meer »

TOPAZ

In zijn belangrijkste spionagethrillers van de jaren vijftig, The Man Who Knew too Much en North by Northwest, verwerkte Alfred Hitchcock de koude oorlog vooral in de paranoïde sfeer, de verwarde emoties van zijn personages en de angstgevoelens die de verhalen voortstuwden. Spionage was een gigantische puzzel en een absurde hindernissenrace. In de jaren zestig sluipen enkele meer realistische elementen in de spionageverhalen van Hitchcock: overlopers en dubbelspionnen duiken op in Torn Curtain, de Cubaanse rakettencrisis verschijnt in Topaz.

Lees meer »

FRENZY

De laatste twee films van Alfred Hitchcock, Frenzy en Family Plot, zijn niet enkel onderschatte meesterwerken maar ook zelfbewuste testamentfilms. De eerste is een herbronning voor de regisseur, de tweede een heroriëntatie voor de kijker. Met Frenzy sloot Hitchcock alvast de cirkel van zijn professionele carrière af. Hij keerde voor de opnamen terug naar Groot-Brittannië en begaf zich ook inhoudelijk op vertrouwd terrein.

Lees meer »

KRISHA

‘Trey Edward 10/6/88’ lezen we op een stukje breiwerk dat opduikt tijdens de grote emotionele crash van titelpersonage Krisha, het debuut van de 29-jarige Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Trey Edward Shults. Deze rekwisiet is het geboortedoekje van de acteur-regisseur die dit psychodrama draaide met familieleden in het huis van zijn moeder. Resultaat is een heel persoonlijke film in ware John Cassavetes stijl gedragen door een hoofdactrice met hoog Gena Rowlands gehalte. Met zijn tweede, de apocalyptische horrorthriller It Comes At Night, sluit Shults meer aan bij John Carpenter en George Romero maar opnieuw is het een uiterst persoonlijke film. Een waar de familie een moordkuil is en de personages in de greep zitten van sterke emoties: pijn, verdriet, schuldgevoelens en angst.

Lees meer »

KEN PARK

Een beetje controverse is commercieel best interessant, maar «trop is te veel». Dat ondervond de omstreden fotograaf-regisseur Larry Clark met zijn vierde film. Ken Park (A-Film, Film: **** / Extra’s: **) is een project waarmee de maker van Kids en Bully al 12 jaar rondliep voor hij eindelijk een beperkt budget (1,3 miljoen dollar) kon versieren. Niet in de VS, waar Kids producent Miramax afhaakte en iedereen het onderwerp «te hard» vond, wél in het nieuwe «normen en waarden» epicentrum Nederland.

Lees meer »

BEYOND THE MOUNTAINS AND HILLS

De Israëlische scenarist-regisseur Eran Kolirin (° 1973) verwierf in 2007, met dank aan het filmfestival van Cannes, internationale roem met zijn langspeelfilmdebuut, de muzikale dramatische komedie The Band’s Visit (Bikur Ha-Tizmoret). Zijn tweede, het drama The Exchange (Hahithalfut), maakte minder indruk en haalde in België zelfs de zalen niet. Gelukkig slaagde Kolirin erin om, opnieuw dankzij Cannes, een succesvolle comeback te maken met het existentiële drama Beyond the Mountains and Hills (Me’ever Laharim Vehagvaot).

Lees meer »

THE SYMBOL OF THE UNCONQUERED

Een in de vergetelheid gesukkeld maar nog altijd fascinerend én omstreden hoofdstuk van de Amerikaanse filmgeschiedenis is dat van de ‘race films’. Deze populaire op een zwart bioscooppubliek gerichte films met een volledig zwarte cast werden geproduceerd buiten het Hollywood establishment in de periode tussen 1915 en eind jaren veertig. Ze boden Afro-Amerikaanse pioniers de kans een eigen stijl en thematiek te ontwikkelen maar verdwenen met de segregatie. Om daarna denigrerend bekeken te worden door nieuwe generaties zwarte filmmakers. Dankzij de digitale restauratie van de in slechte staat verkerende 16 mm kopieën komen de pioniers opnieuw in beeld.

Lees meer »