Browsing "portret"
STEVEN SPIELBERG
“Een keer per maand valt de hemel op mijn hoofd en zie ik een nieuwe film die ik wil maken,” zegt Steven Spielberg. Weinig hedendaagse regisseurs zijn zo productief als de cineast die op het moment dat hij The Adventures of Tintin voorstelde reeds met War Horse en Lincoln bezig was en die meteen na Bridge of Spies ook The BFG draaide. Nog minder filmmakers zagen zoals Spielberg hun naam veranderen in een merk dat staat voor avontuur en kijkplezier. Hollywood mag dan in crisis verkeren, zijn beste leerling blijft als ‘professionele dromer’ eeuwig jong en vitaal.
Lees meer »
SUNCHASER
De bittere en cynische toon van de Amerikaanse cinema in de seventies weerspiegelde de morele crisis van het land en werd aangekondigd door de Easy Rider tagline “A man went looking for America and couldn’t find it anywhere”. Vijf jaar na Dennis Hoppers roadmovie uit 1969 startte Michael Cimino met Thunderbolt and Lightfoot zijn zoektocht naar Amerika. Hij vond het land overal; in pijnlijke verhalen, adembenemende landschappen en traumatische ervaringen. Een magische tocht afgesloten met de helende roadtrip Sunchaser.
Lees meer »
THE DEER HUNTER
Toen Michael Cimino (1939-2016) tijdens Cannes 2007, tien jaar na zijn laatste film The Sunchaser, zijn comeback leek te maken met de ‘Chacun son cinéma’-bijdrage No Translation Needed reageerde het verzamelde persleger zo respectloos dat Roman Polanski voorstelde de persconferentie meteen af te sluiten en te gaan eten, want “dit is een unieke kans en dan stellen jullie zulke povere vragen?”. De regisseur van The Deer Hunter zou, ondanks talloze projecten, achteraf geen nieuwe langspeelfilm meer afwerken en bleef een even ondergewaardeerd als omstreden filmmaker. Geen ramp, oordeelde hij zelf: “Ik heb nooit nood gehad aan verdediging, ik wist altijd wat ik gedaan had”.
Lees meer »
THE GREAT RACE: BLAKE EDWARDS
Wanneer een vrouw op straat loopt in een bontjas, roept een dierenactivist: “Weet je hoeveel dieren er moesten sterven om aan die jas te komen?”. Haar antwoord: “Weet je hoeveel rijke mannen ik moest neuken om die jas te krijgen?”. De film is Switch, een komedie waar de ‘man in de problemen’ een in het lichaam van een vrouw gereincarneerde mannelijke chauvinist is. De regisseur Blake Edwards (1922-2010), een onderschat filmmaker wiens vaak surrealistische fysieke, verbale en visuele grappen amper een absurde tragiek camoufleren. “God bestaat, hij is een ‘gagman’” zegt de held van Skin Deep net voor chaos zijn wankel bestaan illustreert.
Lees meer »
YASUJIRO OZU
Toen het Britse filmblad Sight & Sound in 2002 haar tienjaarlijkse, wereldwijde rondvraag naar de beste regisseurs en films organiseerde, haalde bij de filmmakers één Japanner en twee van zijn films de top 10: Akira Kurosawa met Rashomon en The Seven Samurai. Een ander beeld bij de filmcritici. Zij nomineerden ook Yasujirô Ozu en verkozen diens Tokyo Story boven Kurosawa’s films. De man die met Kenji Mizoguchi en Mikio Naruse tot de vroege grootmeesters van de Japanse cinema behoort, werd in het Westen vrij laat ontdekt. Maar Ozu kon cinefielen meteen bekoren. Op Wim Wenders (Tokyo-Gâ) en Hou Hsiao-hsien (Café Lumière) na lieten cineasten zich meer beïnvloeden door Kurosawa terwijl voor het grote publiek Ozu een nobele onbekende bleef. Dvd-verzamelboxen van Arte Video en Total Film bieden de kans om een van Japans belangrijkste filmmakers te (her)ontdekken.
Lees meer »
YASUJIRO OZU
Voor westerse ‘distant observers’ is het symbolisch dat Yasujiro Ozu, de Japanse cineast die de strijd tegen de levenscyclus onderzocht én seizoenen in zijn filmtitels verwerkte, op zijn verjaardag stierf. De grootmeester zelf besloot een Oosters symbool na te laten. Op zijn grafsteen in de Engaku-tempel van Kita-Kamakura pronkt een ‘mu’ inscriptie. Model stond de door een Chinese monnik voor Ozu gemaakte tekening van het letterteken ‘mu’, een abstract concept dat verwijst naar ‘(de) leegte’ en ‘(het) niets’. Passend, want Ozu heeft zich altijd verzet tegen ‘zingeving’ door fans en critici.
Lees meer »
HAYAO MIYAZAKI: HOWL’S MOVING CASTLE
“Ik hou van zijn films, ik bestudeer ze, bekijk ze wanneer ik inspiratie zoek” aldus John Lasseter. De man waarover de regisseur van Toy Story spreekt is Hayao Miyazaki, voor kenners de beste animatiefilmer uit de filmgeschiedenis.
Lees meer »
THE FRENCH CONNECTION
In de jaren 70 was William Friedkin, na de hits The French Connection en The Exorcist, even de koning van ‘New Hollywood’. Maar de eigenzinnige cineast viel snel uit de gratie. Tijdens Cannes ‘06 werkte hij zich opnieuw op het voorplan met de claustrofobische thriller Bug. Een radicaal meesterwerk dat in seventies-stijl de vinger legt op een hedendaagse ziekte: de besmettelijke paranoia die vreet aan een samenleving in de ban van terreur en monsters. Ondanks staande ovaties en kritische waardering brak Bug niet uit het festivalcircuit. Gelukkig is hij nu, net zoals cultfilm Cruising, op dvd te bewonderen.
Lees meer »
IN THE HEAT OF THE NIGHT
“Vietnam sloeg bij veel Amerikanen diepe wonden,” aldus Norman Jewison, “daarom hoopte ik dat In Country een heilzame, genezende invloed zou hebben. Vandaar de eenvoudige verhaalstructuur, ook het gewone publiek moest geraakt worden door dit rouwdrama over de kloof tussen soldaten en het thuisfront”. Zes decennia lang vertelde deze veelzijdige Canadese Hollywoodcineast louterende en entertainende verhalen vanuit het standpunt van de outsider. Kritisch maar zonder te vervelen.
Lees meer »
STEVEN SODERBERGH: op de set van THE INFORMANT!
Is de cirkel gesloten? En meteen ook een opmerkelijke filmcarrière ten einde? Als we de Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Steven Soderbergh (°1963) mogen geloven sluit de vertoning van zijn televisiefilm Behind the Candelabra tijdens het jongste Filmfestival van Cannes een carrière af die in 1989 een blitzstart nam met een Gouden Palm op datzelfde festival voor zijn debuut Sex, Lies, and Videotape.
Lees meer »