Ira Sachs’ Frankie: Figuren in een landschap
Samen met de Franse iconische actrice Isabelle Huppert stelde New Yorker en onafhankelijk filmmaker Ira Sachs in Cannes – ver van zijn gehate president Donald Trump – Frankie voor. De reacties waren gemengd maar Sachs genoot van het gebeuren. Sachs was voor het eerst in Cannes in 2002 (“as entourage for my friend Karim Ainouz’s wonderful film Madame Sata“) en noteerde in 2019 op Facebook “I realized that since 2002 and now, over those seventeen years, I’ve made 6 feature films, and somehow managed to eek out a sustainable career making personal cinema. No day is easy, some days are fabulous. It’s good to be back again, carrying with me all that I’ve experienced in the years between.”
“We zijn hier niet in New York” zegt een Amerikaanse would be regisseur tegen zijn stevig doorstappende, van het idee ‘huwelijk’ weglopende, vriendin in Ira Sachs’ Frankie. De achtste film van de maker van Forty Shades of Blue, Love is Strange en Brooklyn Village is de eerste die hij buiten zijn New Yorkse habitat draaide en daardoor oogt het ensemble drama lange tijd wat levenloos. Met een rond de enigmatische actrice draaiende uitgebreide, internationale familie die lijkt te slaapwandelen door het pittoreske Portugese Sintra. Sachs werd al weggezet als een Woody Allen-zonder-flauwe-grapjes en dreigt hier in de sporen van de New Yorkse toerist-auteur van Vicky Cristina Barcelona te treden.
Maar Sachs teert in tegenstelling tot zijn stadsgenoot niet op situatiehumor en blinkt uit in het schetsen van relaties en het evoceren van emoties. Tussen wondermooie maar symbolische ‘postkaart’ openings- en slotbeelden gebruikt hij het ‘een dag uit het leven’ concept om de relaties, geschiedenis, beproevingen en emotionele bagage van een met matriarche Frankie (een sterke Isabelle Huppert) verweven groep beschadigde mensen te schetsen. Subtiel en in een rustig meanderend verhaal zonder grote, plotse dramatische gebeurtenissen maar met een forse portie tragiek.
Met dank aan dop Rui Poças die een dromerige, onwerkelijke sfeer creëert ontpopt Frankie zich tot een soort Grieks theater waar de grote thema’s (leven en dood, liefde en pijn, coming of age en afscheid, vrijheid en revolte, carrière en gezinsleven, scheiding en huwelijk) in de kleine verhalen van moeders, vaders, dochters, zonen en geliefden passen. De reden van de samenkomst wordt pas laat in de film onthuld maar ook dan blijft een dramatische ommekeer of explosie uit. Sachs kiest voor een melancholische toon, schijnbaar doelloos rondzwervende personages, rustig wisselende ontmoetingen, onderkoelde gesprekken en zachtjes sudderende (maar daarom niet minder diepe) emoties. Sentiment en pathos loerden om de hoek, net als nadrukkelijkheid, maar Frankie trekt fijne lijnen tussen verleden, heden en toekomst. Terwijl we in de blik en de ogen van Frankie een leven lezen.
IVO DE KOCK
(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 697, september 2019)
REGIE Ira Sachs
SCENARIO Ira Sachs & Mauricio Zacharias
FOTOGRAFIE Rui Poças
MONTAGE Sophie Reine
MUZIEK Dikon Hinchliffe
CAST Isabelle Huppert, Greg Kinnear, Marisa Tomei, Jérémie Renier, Brendan Gleeson, Vinette Robinson
PRODUCTIE F – Por- Bel – USA – 2019 – 98’
