Dossier Masters of Horror. Deel 6: Masters John McNaughton & Lucky McKee

“Wanneer je, zoals ik, houdt van overacting en de gek uithangen, zit je goed met horror,” zegt McKee’s actrice en muze Angela Bettis, “want dan mag dat allemaal. Je kan alle kanten op, zover als je maar wil”. Masters John McNaughton & Lucky McKee kiezen voor emotioneel extreme helletochten, verknipte hormonenfestivals die horror en seks verstrengelen.

“Werken in Hollywood verknalde mijn creativiteit,” concludeerde Lucky McKee na 2 jaar zwoegen aan The Woods (na overname van MGM nog onuitgebracht), “daarom ben ik zo blij dat ik me voor Masters of Horror mocht uitleven”. De jonge cineast, die samen met Richard Kelly en Eli Roth als gast werd uitgenodigd op een van de Masters-etentjes, had indruk gemaakt met May en mocht invallen toen Corman en Romero afhaakten. Het surrealistisch getint lesbisch liefdesverhaal Sick Girl werd één van de beste afleveringen.

“Lucky maakt films over mensen, niet over concepten” zegt Chris Silverston (coregisseur van All Cheerleaders Die). “Lucky houdt van typetjes, maar hij wil ze menselijk houden” vult hoofdactrice Angela Bettis (net zoals vele crewleden deel van McKee’s filmfamilie) aan. De ‘kracht van McKee’s cinema is dat menselijk aspect. Hoe absurd en vergezocht de situaties waarin personages belanden ook zijn, hun karakter en emoties primeren op mysteries en effecten. “Ik daag mensen liever emotioneel dan intellectueel uit,” stelt McKee, “het is leuk om in hun maag te zitten en die om te draaien”.

Dat gebeurt via een ontsporende liefdesrelatie. Wereldvreemde, contactarme insectenspecialiste Ida denkt in de gesloten Misty de ideale partner te vinden. Probleem is dat de obsessieve Misty door een insectenbeet in een monster transformeert. “Het is een romantische jaren 40-komedie die langzaam afglijdt naar een jaren 50-insectenfilm,” aldus McKee, “de horror duikt pas laat op. Het gruwelijkste is eigenlijk wat mensen tegen elkaar zeggen. Zoals de huisbazin die haar afkeer voor lesbiennes uitspuwt”. De horror ontstaat niet door een splijtende vrouw maar door “Misty die flipt zonder dat Ida beseft wat er met haar geliefde gebeurt”. McKee is gefascineerd door “duistere zaken en de gemene, gestoorde zaken die mensen elkaar aandoen” en vertaalt dat in visueel briljante, emotioneel verontrustende gruwelverhalen met een overdosis humor.

Het onrustwekkende karakter van Haeckel’s Tale – als historisch werk een buitenbeentje in de reeks – schuilt meer in de narratieve toon en inhoud. “Er zit meestal een subversief thema in mijn films” weet John McNaughton (Henry, Portrait of a Serial Killer, Wild Things). Hier is dit een doodoverstijgende liefde die wetenschap, zwarte magie en religie frontaal laat botsen. Het verhaal-in-het-verhaal draait rond een jonge vrouw die zo bezeten is door haar overleden echtgenoot dat ze via nachtelijke rituelen in een kerkhof vol on-doden met hem vrijt (en daardoor een zombiebaby ter wereld brengt). “Ze leeft in een wereld van obsessie,” stelt actrice Lela Savasta, “of je iemand kan laten gaan van wie je houdt is een cruciaal thema”.

McNaughton ging “ervan uit dat het geen lust was maar liefde. Liefde kent geen grenzen en ze is nog altijd op hem verliefd”. De cineast zag een parallel met “de artistieke drang om grenzen te verleggen” en benadrukt dat dit karakterstuk “geïnspireerd werd door Hammer-films, maar met de vrijheid die we nu hebben om seks in beeld te brengen”. Wanneer Ernest Haeckel in een afgelegen woning in de wildernis van New England gebiologeerd geraakt door een mooie, jonge vrouw start zijn afdaling in de hel. “Hij onderneemt een interessante tocht,” stelt McNaughton, “hij gelooft in wetenschap. Hij wil dokter worden en levens redden, maar hij wil meer. Leven creëren. Een nobel streven, maar zoals zo vaak eentje met onverwachte gevolgen”. McNaughton wil vragen stellen. Zoals ook de dodenbezweerster haar verhaal vertelt aan een rouwende man om te zien “of je ècht wel wil dat ik je vrouw uit de dood terugbreng”.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in Filmmagie, november 2006)

MASTERS OF HORROR VOL. V: HAECKEL’S TALE van John McNaughton; USA 2006; 60′; met Derek Cecil, Jon Polito; FILM: *** / EXTRA’S: *** (documentaires Working with a master’ & ‘Behind the scenes’; interview McNaughton; interviews acteurs); SICK GIRL van Lucky McKee; USA 2006; 60′; met Angela Bettis, Erin Brown; FILM: **** / EXTRA’S: *** (documentaires ‘Working with a master, ‘From script to screen’ & ‘Behind the scenes’; interview McKee; interviews acteurs); beeldformaat 16:9; dis. Three Lines Pictures