Sara Colangelo’s The Kindergarten Teacher: Ruimte voor poëzie

“This world is going to erase you,” zegt kleuterjuf Lisa tegen het vijfjarig dichterlijk wonderkind Jimmy, “er is geen plaats voor jou.” Met haar tweede film (na Little Accidents) maakt Sara Colangelo een verrassend kritische en donkere Amerikaanse remake van de door Nadiv Lapid geregisseerde gelijknamige Israëlische film.

Daar waar Natalia Smirnoffs Argentijnse Puzzle Marc Turtletaub enkel inspireerde tot een nietszeggend universeel sprookje, weet Colangelo het verhaal te verankeren in een Amerikaanse realiteit en van het avontuur van de juf en haar jonge beschermeling een existentiële zoektocht te maken.

Aanvankelijk is Lisa vooral verwonderd en gefascineerd wanneer Jimmy wel erg volwassen dichtregels produceert wanneer zijn leeftijdsgenootjes nog met blokjes worstelen. Wanneer Jimmy’s gescheiden vader lak blijkt te hebben aan het poëtische talent van zijn zoontje ontfermt Lisa zich over zijn ontwikkeling.

Ze tracht Jimmy’s poëtische invallen vast te leggen, zijn talent te stimuleren en het kind af te schermen van pogingen er een ‘gewone’ kleuter van te maken. Voor haar is Jimmy immers ‘buitengewoon’, een poëtisch wonderkind met een oude ziel. Lisa’s obsessie loopt danig uit de hand wanneer ze niet enkel haar familie verwaarloost maar ook Jimmy ontvoert om zijn dichterlijk talent volledig te laten ontbolsteren.

Hier komt echter ook eigenbelang piepen. Daar waar we Lisa’s obsessief gedrag eerst zien als een gevecht tegen onverschilligheid merken we langzaam ook dat het een reactie is op de banaliteit van haar alledaagse huwelijks- en gezinsleven. The Kindergarten Teacher voegt daar ook de last van verwachtingen aan toe.

Lisa is ontgoocheld in het gebrek aan interesse voor cultuur van haar twee tienerkinderen die haar eigen beperkte creatieve bevlogenheid moesten compenseren en projecteert al haar niet ingeloste verlangens in de spontane kleuter. Die wordt daardoor haar gevangene, eerst mentaal en dan fysiek, en zo sluipt een onbehaaglijk gevoel in het dromerig sprookje.

Maar Lisa’s bizarre daden zijn niet enkel het werk van een onevenwichtige, getormenteerde geest in de greep van frustraties, verveling, teleurstelling en een extreme drang naar schoonheid. Ze vloeien ook voort uit een conformistische samenleving waar vervlakking en vervreemding de norm zijn en creativiteit wordt gebannen. “Onze materialistische cultuur ondersteunt geen kunst, taal of observatie,” verzucht Lisa die voorspelt dat niemand naar de jonge dichter gaat luisteren. En dat zijn redding er geen is.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 695, mei 2019)

GENRE drama

REGIE Sara Colangelo

SCENARIO Sara Colangelo & Nadav Lapid

FOTOGRAFIE Pepe Avila del Pino

MUZIEK Asher Goldschmidt

MONTAGE Lee Percy & Marc Vives

CAST Maggie Gyllenhaal, Gael Garcia Bernal, Parker Sevak, Ato Blankson-Wood

PRODUCTIE USA – 2018 – 96’

DISTRIBUTIE Please Release Me