Interview Samuel L. Jackson: “Neil LaBute moedigt je aan om je personage menselijker te maken”
LAKEVIEW TERRACE
Spike Lee’s Jungle Fever leverde de in een gesegregeerd Tennessee opgegroeide Samuel L. Jackson (°1948) erkenning op, maar het was de rol van filosofische huurdoder in Quentin Tarantino’s Pulp Fiction die hem wereldberoemd maakte. Nu wil iedereen poseren (“Vroeger was men tevreden met een handtekening, dankzij de gsm-camera wil men ook een foto”) met de acteur van o.m. Jackie Brown, A Time to Kill, Star Wars, Unbreakable, Snakes on a Plane, Lakeview Terrace en straks Soul Men en The Spirit.
LAKEVIEW TERRACE
Nam je deze rol aan omdat het thema racisme je aansprak?
SAMUEL L. JACKSON: Nee, het verhaal interesseerde me. En de man in dat verhaal was de uitdaging. Vooral omdat hij erg verschilt met wie ik zelf ben. Abel Turner is als politieagent gewend om een zekere macht te hebben die hij op een bepaalde manier gebruikt of misbruikt. Hij is ook een alleenstaande vader die twee kinderen tracht op te voeden. Zoals hij ook een sterk omlijnd idee heeft van hoe de gemeenschap waarin hij leeft er moet uitzien. De vraag is hoe hij tot dat alles kwam.
LAKEVIEW TERRRACE
Was het belangrijk voor jou om hem menselijk te houden? Want Abel had een psychopaat kunnen zijn.
JACKSON: Het is altijd belangrijk om een menselijk personage in het hart van het verhaal te hebben zodat het publiek zich kan inleven in hoe dat personage zich voelt. Er moeten momenten zijn waarop je het standpunt van Abel ziet en begrijpt, waarop je merkt dat hij deze mensen tracht te bereiken. Soms probeert hij op een menselijke wijze contact te maken met zijn buren terwijl zij onredelijk reageren. Ze behandelen hem neerbuigend.
Waaruit blijkt dat Chris en Lisa niet zo sympathiek zijn. Ik maak me overigens nooit zorgen of het publiek wel of niet van me houdt. Vooral wanneer het niet de bedoeling is dat ze van het personage houden. Wanneer ze je dan haten betekent het dat je als acteur je job deed. Wèl is het belangrijk dat mijn personage complex blijft. In een scriptversie leefde Abels vrouw nog en mishandelde hij haar. De kinderen waren daar getuige van. Hij was ook nadrukkelijk een racist. Hij was echt hatelijk. Dat leek me te gemakkelijk. Je moet het moeilijker en geloofwaardiger maken. Ik hou van het feit dat Abel een sterke man is. Hij doet zijn job al 20 jaar en goed.
LAKEVIEW TERRACE
Ik weet niet hoe stabiel zijn huwelijk was. Wanneer zijn vrouw een buitenechtelijke relatie had zal er wel iets mis zijn geweest. Maar we weten
niet of ze wel overspel pleegde, het lijkt zo maar het kan allemaal verbeelding zijn geweest. We zien immers zijn perceptie. Wat me nog in hem bevalt is dat hij goed overweg kan met mensen van alle rassen. Hij heeft ook geen problemen met de andere mensen in de wijk, op de man die zijn vrouw mishandelt en de kinderen die drugs verkopen na.
Abel is het soort buur dat de meeste mensen graag zouden hebben. Hij geeft om de gemeenschap, tracht de wijk veilig te houden. Velen respecteren hem daarvoor. In de V.S. zijn agenten de klok rond agent en mogen ze ook buiten de diensturen een wapen dragen.
Het dragen van wapens wordt vaak verbonden met het recht om je huis te verdedigen.
JACKSON: Het verdedigen van je woning is een grondwettelijk recht. Net zoals het bezit van een wapen. Wat niet betekent dat je een wapen mag meenemen in je auto. Wat me opvalt, is dat wanneer er elders in de wereld een vuurwapenincident is, dat het dan gaat om mensen die met een kalashnikov vuren terwijl wij met onze pistolen gelden als bloeddorstige Amerikanen.
LAKEVIEW TERRACE
Klaagt Chris terecht over de opmerkingen op zijn gemengd huwelijk vanuit de zwarte gemeenschap?
JACKSON: Ongetwijfeld. Maar het is niet alleen de zwarte gemeenschap die zo reageert. Tijdens het feestje maken ook blanken er toespelingen op. Eén grapt dat hij ‘in de Stille Zuidzee vist’, waarmee hij aangeeft dat hij Aziatische vriendinnetjes heeft. Mensen in zijn eigen gemeenschap doen dus hetzelfde, al toont Chris zich meer geshockeerd wanneer het om zwarten gaat.
Was het scenario heilig voor Neil LaBute?
JACKSON: Omdat hij zowel toneelauteur als filmregisseur is, werkt hij graag met repetities en moedigt hij je aan om je personage menselijker en geloofwaardiger te maken. De kans bestaat dat wanneer Chris en Lisa bij hun verhuis meteen gordijnen hadden gehangen, het eerste incident nooit was gebeurd. Wanneer ze niet gevreeën hadden in het zwembad, de kinderen het niet gezien hadden en Abel dat niet ontdekt had, dan zou die discussie nooit hebben plaatsgevonden. De buren hadden Abel ook anders kunnen benaderen, minder neerbuigend
gereageerd hebben op het feit dat hij een politieagent is en zij een universitaire opleiding genoten.
LAKEVIEW TERRACE
Heel wat dingen die konden gebeuren, zijn niet gebeurd. Je construeert de film zo dat je die dingen ziet en Abel meer wordt dan een antagonist. Wanneer de jonge inbreker alleen maar het huis overhoop had gehaald en Lisa niet had lastiggevallen, zouden de zaken niet geëscaleerd zijn. Dingen gebeuren, mensen overschrijden grenzen en dan is het onmogelijk om terug te keren. Met Neil kon ik daarover praten, wat me toeliet mijn personage complexer te maken. Het was leuk werken met een regisseur die begaan is met karakterontwikkeling en verhaalopbouw. Te veel cineasten zijn verliefd op zichzelf, hun camerabewegingen en compositie.
Werk je graag met acteurs die een andere stijl hebben?
JACKSON: Ik werk met method actors, acteurs met wie je niet kan praten. Maar ook met Julianne Moore, die het vak benadert zoals ik. Je zit met haar gezellig te praten en wanneer de regisseur ‘actie’ roept begint ze te huilen, bij ‘cut’ stopt ze en praat ze verder. Het enige wat voor mij telt, is dat mijn acteerpartner voorbereid is. Ik heb hoge verwachtingen en doe veel voorbereidend werk. En dus verwacht ik dat iedereen even goed voorbereid is.
INTERVIEW FESTIVAL DE DEAUVILLE – 7 SEPTEMBER 2008
IVO DE KOCK
(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 590, december 2008)
LAKEVIEW TERRACE