Hollywood, (rampjaar) 2016. Apocalypse Now?
PETE’S DRAGON
2016, het jaar waarin een cameo-acteur uit Home Alone het tot Amerikaanse president schopte, zal ook in de Hollywoodgeschiedenis geboekstaafd staan als uitermate donker. Want de zelfvernietiging van de filmindustrie leek ingezet. “Box Office Meltdown” titelde Variety en Film Comment bevestigde dat “the year did turn out to be a disaster”.
INDEPENCE DAY RESURGENCE
Het Amerikaanse apocalyptisch denken is natuurlijk (te) cijfergericht en een commercieel slecht jaar hoeft niet te betekenen dat er enkel slechte films gemaakt zijn in de V.S.. Maar de cijfers zijn in Amerika steeds een richtsnoer die aangeven welke films in de toekomst gemaakt kunnen worden. “Elk filmticket is een stem,” zegt onafhankelijk filmmaker Mike Flanagan, “die stemmen worden geteld en ernstig genomen. Ze dicteren welk soort films Hollywood prioriteit geeft en welk soort films een ruime release krijgen.”
Om er aan toe te voegen dat “door films zonder plot of artistieke kwaliteiten te belonen duwt het publiek meer creatieve en gedurfde films naar de marge.” Dat op Finding Dory en Captain America: Civil War na alle sequels (Alice Through the Looking Glass, Zoolander 2, Independence Day: Resurgence,…) flopten en een aantal blockbusters (Inferno, Jack Reacher Never Go Back,…) onder de verwachtingen bleven, voedt de hoop op een koerswijziging. Al gaat dat in Hollywood net als bij een olietanker traag. Laten we via de voorjaar dvd-oogst even peilen of Hollywood 2016 ook kwalitatief dramatisch was.
ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS
The Accountant opent met krachtige scènes die helaas illustreren wat we al wisten – dat een wreedaardige opvoeding niet meteen zachtzinnigheid stimuleert – en enkel fungeren als alibi voor een plotloze aaneenschakeling van geweldexplosies.
Alice Through the Looking Glass levert enkele fraaie 3D-beelden van Underland op maar zonder de somber ondertonen van Tim Burton en de speelse fantasie van Lewis Carroll blijft deze race tegen de Tijd een wat hol barok spektakel.
Captain America Civil War is ook een mooie 3D-showcase maar illustreert vooral de kwalijke trend om een filmisch cartoon universum te creëren door superhelden met elkaar in de clinch te laten gaan. DC liet Superman het opnemen tegen Batman en Marvel speelt nu Captain America uit tegen Iron Man. Dat het hier toch enigszins werkt is te danken aan het feit dat er rustpunten zijn die ruimte bieden om de personages en het drama uit te maken. Zij het schetsmatig. En zelfs bij goede actiescènes treedt na een tijdje verzadiging op. Gelukkig is er dan humor.
FANTASTIC BEASTS
Doctor Strange is dan weer een aangename verrassing. Scott Derickson neemt de tijd om de egocentrische neurochirurg en zijn drama (van magische naar feilbare handen) te duiden en introduceert via helden die in een bovennatuurlijke realiteit evolueren ook een meditatie over het universum, het menselijk bestaan en het tijd-ruimte concept. Het is een verdienstelijke poging om de (door blockbusters) platgetreden paden te verlaten en te denken in andere termen dan het bekende en het vertrouwde. Dat de aanvankelijk irritante protagonist uiteindelijk een menselijke, tragische held wordt is mooi meegenomen.
Fantastic Beasts and Where to Find Them doodt dan weer elke grijntje magie, spiritualiteit en originaliteit door een lowbudget Harry Potter, tovenaar Newt Scamander, op te zadelen met een digitaal New York, een overdosis bizarre wezens als sidekick en een actie rollercoaster als stand-in voor het weggetoverde verhaal.
Finding Dory voelt eerder aan als een remake van Finding Nemo dat als een sequel waardoor het dit onderwateravontuur wat mangelt aan verbeeldingskracht. Maar het aaibaarheidsgehalte van de vissen blijft hoog en de animatie van Pixar blijft op niveau.
Hell or High Water is een stevig karaktergedreven drama dat in een ruw Texaans westernlandschap een explosieve cocktail mixt van financiële malaise, outlaw mythologie en wapencultuur.
Inferno heet een hedendaagse thriller te zijn maar dit Dan Brown vehikel is even geloofwaardig als Tom Hanks in de rol van hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek Robert Langdon. Ook al loopt die er in deze Jason Bourne rip off (spoiler: geheugenverlies!) grotendeels versuft bij.
Jack Reacher Never Go Back maakt zijn protagonist interessant door twijfel te introduceren bij de naar gerechtigheid en waarheid strevende gevechtsmachine. De vraag of Reacher al dan niet de vader is van een bedreigde jonge vrouw verplicht hem keuzes te maken en zichzelf kwetsbaar op te stellen. Maar omdat Tom Cruise te zeer een actieicoon geworden is komt dit moreel conflict onvoldoende uit de verf.
THE LIGHT BETWEEN OCEANS
The Light Between Oceans is een melodrama dat dreigt te bezwijken onder een overdosis tragiek maar gered wordt door de bezielde vertolkingen van de hoofdrolspelers.
Monster Trucks is een heerlijke B-film waar lieve octopusachtige monsters fusioneren met trucks en kinderen het opnemen tegen booswichten die een gevaar zijn mens en ecologie. Geserveerd met humor en een dikke knipoog.
Pete’s Dragon is meer een poëtische Terrence Malick film dan een luidruchtige Michael Bay blockbuster en dat is de verdienste van David Lowery, de filmmaker die er reeds bij Ain’t them bodies saints naar streefde “elk shot betekenisvol te maken.” Daardoor komt alles tot leven: het woud, de draak met fade out modus, de weesjongen en de met open ogen dromende opa.
SULLY
Sully had een spectaculaire rampenfilm kunnen worden over een mirakel maar Eastwood is enkel geïnteresseerd in de trauma’s van de piloot en in hoe een door de bevolking in levende God getransformeerde man plots een zondebok wordt voor zijn hiërarchische oversten. De veteraan weet immers nog wat velen in Hollywood vergeten zijn: zonder extern én inwendig conflict is er geen drama.
Snowden knooptaan bij de rusteloze cinema waar Oliver Stone in de jaren tachtig school mee maakte. Onderstroom van deze politieke thriller over klokkenluider Edward Snowden is woede en het standpunt is dat van de rebel die het machtsmisbruik van de surveillancestaat aanklaagt.
IVO DE KOCK
(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 675, mei-juni 2017)
SNOWDEN
THE ACCOUNTANT: Gavin O’Connor, USA 2016, 127′; met Ben Affleck, Anna Kendrick; extra’s: documentaires; FILM: * / EXTRA’S: **; dis. Warner;
ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS: James Bobin, USA 2016, 113′; met Johnny Depp, Helena Bonham-Carter; extra’s: documentaires; FILM: ** / EXTRA’S: **; dis. Disney;
CAPTAIN AMERICAN: CIVIL WAR: Anthony & Joe Russo, USA 2016, 147′; met Chris Evans, Robert Downey Jr.; FILM: ** / EXTRA’S **; dis. Marvel;
DOCTOR STRANGE: Scott Derickson, USA 2016, 116′; met Benedict Cumberbatch, Chiwitel Ejiofor; extra’s: documentaires; FILM: *** / EXTRA’S: **; dis. Marvel;
FANTASTIC BEASTS AND WHERE TO FIND THEM: David Yates, USA-UK 2016, 132′; met Eddie Redmayne, Colin Farrell; extra’s: documentaires; FILM: * / EXTRA’S: **; dis. Warner;
FINDING DORY: Andrew Stanton, USA 2016, 97′; met Albert Brooks, Ellen DeGeneres; FILM: *** / EXTRA’S **; dis. Disney;
HELL OR HIGH WATER: David Mackenzie, USA 2016, 102′; met Jeff Bridges, Chris Pine; FILM: ** / EXTRA’S 0; dis. The Searchers;
INFERNO: Ron Howard, USA 2016, 121′; met Tom Hanks, Felicity Jones; extra’s: documentaires; FILM: * / EXTRA’S: **; dis. Sony;
JACK REACHER NEVER GO BACK: Edward Zwick, USA 2016, 118′; met Tom Cruise, Cubie Smulders; extra’s: documentaires; FILM: ** / EXTRA’S: **; dis. Disney;
THE LIGHT BETWEEN OCEANS: Derek Cianfrance, USA 2016, 132′; met Michael Fassbender, Rachel Weisz; extra’s: commentaar, documentaires; FILM: *** / EXTRA’S: ***; dis. eOne;
MONSTER TRUCKS: Chris Wedge, USA 2016, 104′; met Lucas Till, Jane Levy; extra’s: documentaires, verwijderde scènes; FILM: *** / EXTRA’S: **; dis. eOne;
PETE’S DRAGON: David Lowery, USA 2016, 102′; met Bryce Dallas Howard, Robert Redford; FILM: *** / EXTRA’S 0; dis. Disney;
SULLY: Clint Eastwood, USA 2016, 96′; met Tom Hanks, Aaron Eckhart; extra’s: documentaires; FILM: **** / EXTRA’S: **; dis. Warner;
SNOWDEN: Oliver Stone, USA 2016, 129′; met Jospeh Gordon-Levitt, Shailene Woodley; extra’s: interviews; FILM: **** / EXTRA’S **; dis. Belga.