Francis Ford Coppola’s Twixt: Tussen droom en ontwaken

TWIXT

Net toen 3D hip leek dankzij Steven Spielberg, Wim Wenders en Martin Scorsese wou een ander prestigieus cineast tegengas geven. Voor Francis Ford Coppola is het formaat immers een gimmick die enkel bij spaarzaam gebruik iets toevoegt. Dat wou hij illustreren door 3D één keer te laten inbreken in zijn digitale experimentele horrorthriller Twixt.

Een vervreemdingseffect om de kijker uit het verhaal te halen. Coppola wou verder vernieuwen via ‘live’ cinema waarbij interactie tussen publiek en regisseur zorgt voor permanente transformatie van de film. Nu eens een komische persiflage, dan weer een melancholische tragedie. Een mooi idee dat mogelijk leek omdat Coppola’s American Zoetrope financierde, maar het rondreizende circus bleek niet te realiseren. Twixt haalt de zalen zonder 3D-fragment en als director’s cut. Jammer, maar één troost, ook Hitchcocks Dial M for Murder werd nooit in 3D vertoond.

Coppola dwong dankzij lucratieve wijngaarden financiële zelfstandigheid af maar de grote budgetten van The Godfather en Apocalypse Now blijven onbereikbaar. Daarom concentreert hij zich op kleine projecten zoals Youth without Youth, Tetro en Twixt (gedraaid op zijn eigen soundstage en in een klein Californisch stadje).

TWIXT

Het idee voor zijn nieuwste ontstond toen Coppola wakker werd na een dronken droom en notities nam. Een gesprek met Edgar Allen Poe (hij vroeg de schrijver “show me the way”) en een moordmysterie werden omgetoverd in een filmscenario dat draait rond verlies. Het geloof dat verdwenen geliefden – Poe’s nicht/vrouw en Coppola’s zoon – in leven blijven via artistiek werk wordt de onderstroom van een verhaal over een auteur die kampt met mysteries, geesten en demonen.

En een immens schuldgevoel: “ik ben zo beschaamd, was ik er maar geweest”. Verwijzend naar het fataal speedboot-ongeval van dochterlief. “Ons werk is hun graf” zegt Poe tegen Coppola via tweederangsschrijver Hall Baltimore. “Een film starten is een vraag stellen,” aldus de cineast, “de film beëindigen bezorgt je het antwoord”.

TWIXT: Val Kilmer & Bruce Dern

“Er was eens een kleine stad waar mensen alleen gelaten wilden worden,” zegt de theatrale naar The Outsiders knipogende verteller in een openingsscène waar ook de kleuren en de camerahoeken over the top zijn, “en ze werden alleen gelaten. Hun klokkentoren had zeven wijzerplaten en op geen enkele stond de juiste tijd”.

Het is meteen duidelijk dat de realiteit uit de haak is. De sheriff is een paranoïde would-be auteur die wil samenwerken met een inspiratieloze schrijver (“ik heb een verhaal voor jou”), quasi lege straten en winkels versterken de indruk van een spookstad, in het mortuarium wordt een vrouw met een houten spies bewaard, in een droom ontmoet Baltimore met de adolescente V een enigmatische geest, de door Baudelaire-kenner Flamingo (knipoog naar de Motorcycle Boy van Rumble Fish) geleidde jeugdbende “van de andere kant van het meer” is prettig gestoord, een pedofiele pastor en vampieren bewegen op de grens van herinnering en illusie.

TWIXT

Een cocktail van alcohol, pillen en dromen doet de schrijver in een parallelle realiteit belanden waar Edgar Allen Poe fungeert als gids en de ontrafeling van het mysterie pijnlijk persoonlijk wordt. “Mijn God, ik ben verloren,” roept de schrijver uit na zijn zwart-wit trips (enkel bloed en vuur zorgen voor kleuraccenten). “Je kan de tijd niet veranderen,” krijgt hij te horen, “de tijd verandert jou”.

Zijn depressie is vertrouwd voor Coppola die de mix van emoties benadrukt door afwisselend het groteske, het komische, het melancholische en het tragische te onderstrepen en voor de toon inspiratie te zoeken bij Lynch én Corman. Twixt is grindhouse Coppola, behoorlijk overdreven maar ook schaamteloos persoonlijk via een verstrengeling van genre en autobiografie. Een film die zonder zich au sérieux te nemen ernstige onderwerpen aansnijdt.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 624, april 2012)

TWIXT

GENRE Thriller

REGIE Francis Ford Coppola

SCENARIO Francis Ford Coppola

FOTOGRAFIE Mihai Malaimare

MUZIEK Dan Deacon & Osvalod Golisjov

CAST Val Kimer (Hall Baltimore), Bruce Dern (Boby LaGrange), Ben Chaplin (Edgar Allen Poe), Elle Fanning (V), Joanne Walley (Denise), David Paymer (Sam Malkin)

PRODUCTIE USA – 2011 – 90’

TWIXT