Baz Luhrmanns Moulin Rouge: Muzikaal perpetuum mobile
MOULIN ROUGE
Moulin Rouge heeft wat van een perpetuum mobile: het is een caleidoscopische karaoke-machine die aan een hoog tempo beelden, mythes en liedjes blijft uitspuwen. De geest van regisseur Baz Luhrmann werkt aan lichtsnelheid en maakt met archetypes, emoties en fantasie een extreme pop opera die voortdendert en uiteindelijk blijft nazinderen.
MOULIN ROUGE
Net als Strictly Ballroom en Romeo + Juliet, de andere delen van wat Luhrmann zijn ‘Red Curtain’ trilogie noemt, is Moulin Rouge een autoreflexieve en vooral kunstmatige film. Het is ook een visueel verwarrende en auditief verrassende recyclage van populaire cultuur: heerlijk entertainend en verfrissend modern. Moulin Rouge is geen gladde maar wel gedurfde cinema en gelukkig werd de dvd-release in die spirit aangepakt. Het menu van beide schijfjes is inventief ontworpen (met de ‘groene fee’ als gids en verborgen iconen die onvermelde extra’s te voorschijn toveren) en inhoudelijk ligt de klemtoon meer op liefde voor film dan op promotie voor het product.
MOULIN ROUGE
Als introductie is er ‘The Nightclub of Your Dreams’, een documentaire over het verhaal, de opnamen, de historische Moulin Rouge (mt gigantische olifant), de filmstijl, de rol van muziek en de essentie van Luhrmanns ‘audience participation cinema’. Vooral die betrokkenheid is cruciaal: de cineast vertelt hoe en waarom hij het publiek duidelijk maakt dat ze een film aan het bekijken zijn. In ‘The Stars’ praten de acteurs over hun personages, de film (“a feast for your eyes“) en de regisseur (“gedreven, energiek, vindingrijk”). De filmmakers verlaten deze platgetreden snel om te focussen op het creatieproces. ‘This Story is About…’gaat dieper in op de werkmethode van scenaristen Baz Luhrmann en Craig Pearce. Deze jeugdvrienden, die hun creatieve samenwerking uit een spel distilleerden, verfijnen viac’acting out’ hun script. Zo ontstaan verschillende scenarioversies. Maar ook tijdens de opnamen blijft de film leven.
Getuige o.a. de tragere versie van ‘Can Can’ die we in ‘The Cutting Room’ aantreffen. Een sectie waarin Luhrmann en zijn ’teaching spirit’ Jill Bilcock getuigen over de rol van montage bij het visueel vertellen van verhalen. Aansluitend is er ‘The Dance’, met vier volledige muzikale nummers (vanuit verschillende camerastandpunten te bekijken) die ingekort werden om het narratieve tempo te bewaren. Verder komen zowel de muziek als de look van de film uitgebreid aan bod via reportages en getuigenissen.
MOULIN ROUGE
De visuele stijl van Moulin Rouge staat ook centraal in een eerste audiocommentaar. Cineast Baz Luhrmann, production designer Catherine Martin en director of photography Donald McAlpine verklaren o.m. hoe de filmtaal meteen wordt onderlijnd, waarom onvolkomenheden bewaard bleven en welke rol belichting en aankleding van personages en decors speelden. In een tweede commentaar behandelen Luhrmann en Pearce de evolutie van het project en de ideeën achter het scenario. Het duo blijkt perfect op elkaar ingespeeld en zorgt af en toe voor een gesmaakt komisch nummertje. Zo ontkennen ze de parallel tussen de creatie van de musical en de productie van een film op een manier die eigenlijk een bevestiging is. Het is overduidelijk dat de chemie tussen Luhrmann en Pearce aan de basis ligt van het bizarre zintuiglijk bombardement dat Moulin Rouge zo spectaculair maakt.
IVO DE KOCK
MOULIN ROUGE