“Ik maak geen mainstreamfilms,” zegt Kelly Reichardt, “ik maak door personages gedreven films voor mensen die meer van cinema verwachten dan puur entertainment”. Het boegbeeld van de Amerikaanse onafhankelijke cinema draait tegendraadse films die ons confronteren met personages waarover ze zeer weinig vertelt. Reichardt dwingt de kijker om tussen de lijnen te lezen: “Goede cinema bevat meerdere lagen en betekenis kan je ook puren uit beelden en geluiden, en vooral uit de interactie daartussen. Wat tussen de regels verscholen zit is minstens zo belangrijk als wat je hoort en ziet”.
Wanneer filmmakers en critici hun lijstjes met «beste films aller tijden» afleveren is The Searchers steevast prominent aanwezig. De western van John Ford werd niet toevallig door New York Magazine bestempeld als «meest invloedrijke film in de Amerikaanse geschiedenis». Het thema van het jonge meisje dat na een obsessieve zoektocht uit de handen van haar ontvoerders wordt bevrijd duikt op in tal van films. Laatste in de rij is The Missing.
Arthur Penns midden jaren zeventig gedraaide western The Missouri Breaks trok aanvankelijk vooral aandacht omwille het acteerduel tussen Marlon Brando en Jack Nicholson en belandde snel in de vergetelheid. Maar dankzij de Blu-ray release (her)ontdekken we een ontluisterende anti-western die meer is dan een legendarische badscène.
feb 17, 2021 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, film, genre, nieuws, regisseur, western // Reacties uitgeschakeld voor Paul Greengrass’ ‘News of the World’: Per Huifkar van Verdeelde naar Verenigde Staten
Amerikaans icoon Tom Hanks en Netflix zetten met ‘News of the World’ nadrukkelijk het Joe Biden tijdperk in. Paul Greengrass’ journalisten-roadmovie-in-westernplunje, een adaptatie van de gelijknamige literaire bestseller, duikt in Amerika’s gewelddadige verleden om via een actuele boodschap de toekomst te verzekeren. De huifkartocht over geaccidenteerd terrein verloopt moeizaam in deze neo-western maar ‘über-everyman’ Hanks stuurt de Verdeelde Staten resoluut het pad van de Verenigde Staten op. Waardoor hoop opduikt voor de wielen van de huifkar.
Op icoon Clint Eastwood na is er vandaag geen Amerikaanse cineast die zo consequent westerns blijft maken als Kevin Costner. Het merkwaardige is dat de acteur (o.m. Silverado en Wyatt Earp) en regisseur daarbij allerminst slaafs de Hollywood-trends volgde. Integendeel, hij roeide steevast koppig tegen de stroom in. Ook nu weer met Open Range.
“Action, action, and then action” antwoordde Raoul Walsh toen Franse critici hem naar drie basiselementen van film vroegen. Misleidend, want Pursued illustreert hoe de Hollywoodpionier actie verankerde in zijn personages.
THE REVENANT: Met Oscarwinnaar 2016 Leonardo DiCaprio
Aan het eind van wat ongetwijfeld een van de meest viscerale films ooit is, Alejandro González Iñárritu’s 156 minuten lange avonturenfilm The Revenant, staart Leonardo DiCaprio met dode ogen en getraumatiseerde blik in de camera. Even flitste Gloria Swansons “All right, Mr. DeMille, I’m ready for my close-up” (in Billy Wilders Sunset Boulevard uit 1950) door onze geest; DiCaprio’s acteerkrachttoer solliciteert nadrukkelijk naar een (langverdiende) Oscarbekroning. Maar Iñárritu legt met dit slot ook expliciet een link tussen zijn protagonist, de pelsjager Hugh Glass, en de held uit Werner Herzogs Aguirre, der Zorn Gottes (1972), de door Klaus Kinski vertolkte Spaanse soldaat die in 1560 een expeditie naar het mythische Eldorado in Peru leidde en ook met wilde blik in de camera staart. Net zoals Herzog krabt de Mexicaanse cineast graag het dunne beschermingslaagje genaamd ‘beschaving’ van zijn personages om animale driften, willekeurig geweld en barbaarse wraaklust bloot te leggen. En net zoals Herzog gaat Iñárritu met plezier ver, héél ver, om zijn filmdromen te realiseren.
Na haar Native Americans drama Songs My Brothers Taught Me schetst de in Amerika werkende Chinese cineaste Chloé Zhao de rodeo cultuur via een jonge Indiaanse cowboy die na een val dreigt een outsider te worden in het macho cowboymilieu en een nieuwe zin moet geven aan zijn leven. The Rider balanceert subtiel op de grens van fictie en documentaire.
okt 26, 2018 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, film, genre, interview, regisseur, western // Reacties uitgeschakeld voor Jacques Audiard over The Sisters Brothers: “Ik wou van barbarij naar beschaving gaan via een sociale utopie”
THE SISTERS BROTHERS
Jacques Audiard zet graag de puntjes op de i. The Sisters Brothers is niet echt zijn eerste Amerikaanse film maar een Engels gesproken Europese film. Westerns? Eigenlijk niet zijn ding. Een Amerikaanse droom? Geen last van. Auteur? Who cares. Dat heet dan een no-nonsense interview.
Bij humor en western denk je niet meteen aan Jacques Audiard, de Franse cineast die eerder thuis is in de donkere werelden van Un prophète en Dheepan en wiens wereldbeeld dichter aanleunt bij de dystopie dan bij de utopie. Dat hij met zijn neo-western The Sisters Brothers het spoor van de Canadese romanauteur Patrick deWitt (“in ongelukkige tijden is beroep doen op humor het gezondste”) volgt is dan ook tamelijk verrassend.