Net voor de release van Garteth Edwards’ Godzilla stierf de Zwitserse illustrator H.R. Giger, een meester in het scheppen van half-menselijke, half-buitenaardse en half-mechanische monsters. Geknipt dus om het legendarische Japanse filmmonster te reanimeren. Want Ishiro Honda’s Godzilla (1954) was tegelijk monsterlijk en menselijk.
“A love story” lezen we op de filmposter van Spike Jonze’s Oscargenomineerde romantisch sprookje Her. De vierde film van de maker van Being John Malkovich, Adaptation en Where the Wild Things Are speelt in een nabije toekomst waar de welvaart hoog is en de ecologische voetdruk van stedelingen klein.
In haar lichtjaren van Chocolat verwijderde bevreemdende én hypnotiserende sciencefiction uitstap High Life stuurt de Franse cineaste Claire Denis Robert Pattinson en Juliette Binoche op een odyssee zonder retour kansen. Een hallucinant en visceraal genre avontuur dat gedoemde outcasts in de ruimte de grenzen van menselijkheid laat ontdekken.
“Laat ‘The Imaginarium of Doctor Parnassus’ uw verbeelding openen!” roept de jonge aankondiger van een reizend theatergezelschap om volk te lokken voor hun ouderwets maar interactief spektakel gedreven door een onsterfelijk medium. Met dat aanbod opent de nieuwste film van Terry Gilliam, meteen ook de laatste film van Heath Ledger. Wat volgt, is een wonderlijk sprookje voor kinderen gericht op volwassenen. “Mijn hersens zijn beschadigd,” zei Gilliam in Cannes om zijn bizarre visuele fantasie te duiden, “als kind was ik zwaar ziek”.
“Van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in dromen,” zegt Christopher Nolan, “wat me fascineert is het idee dat tijdens de slaap je geest in een droom een wereld creëert die je als echt ervaart”. Wanneer Hollywood 170 miljoen dollar uittrekt voor een zomerblockbuster verwacht je superhelden, vervolgverhalen of pretparkactie maar nooit een hersenknedende thriller gebaseerd op een origineel idee. Zeker niet wanneer die doolhofrit surrealistisch oogt en de kijker als een intelligent individu behandelt. Maar sinds The Dark Knight, een commerciële hit en tegelijk ook de beste superheldenfilm ooit, weten we dat de Britse cineast zowel een groot publiek als fijnproevers kan betoveren. Zijn Inception is andermaal de enige zomerkraker het etiket meesterwerk waardig.
Net als Jack Finneys boek en Donald Siegels klassieker weerspiegelt Philip Kaufmans Invasion of the Body Snatchers de angsten van zijn tijd. Maar de ondergewaardeerde paranoiatrip uit 1978 bleek ook behoorlijk visionair.
De impact van Steven Spielberg op de Amerikaanse cinema kan moeilijk onderschat worden. De succesvolle cineast tekende voor minstens twee revoluties. Jaws effende het pad voor de blockbusters en Jurassic Park zorgde voor een grote digitale sprong voorwaarts. Cinema zou nooit meer hetzelfde zijn na de passage van de dino’s.
In Kong: Skull Island krijgen we niet enkel de meest humeurige en agressieve King Kong ooit te zien, maar ook de grootste. Moet ook wel omdat hij gedoemd is om het ‘MonsterVerse‘ van Legendary Entertainment de strijd aan te binden met de nucleaire gigant Godzilla. Als opwarming geeft hij reuze dieren en ‘gewone’ mensen partij.
Om de dertigste verjaardag te vieren van Labyrinth, Jim Hensons cultfilm met songs en een indrukwekkende vertolking van David Bowie, wordt een speciale blu-ray editie uitgegeven met een 4K restauratie van de film en sterk nieuw bonusmateriaal. Goed voor een boeiende trip naar de jaren 80.
John Cassavetes liet zich ooit ontvallen dat het Amerika van de jaren dertig misschien wel nooit bestaan had, tenzij als uitvinding van Frank Capra. Een boutade die wijst op de impact van Capra op de Amerikaanse cinema en die tegelijk ook het utopische karakter van zijn films belicht. In de jaren dertig-veertig was Frank Capra een man met een dubbele zending: enerzijds verstevigde hij als succesvol en toonaangevend cineast zijn positie als auteur, anderzijds trachtte hij als filmmaker de democratische gedachte in de Amerikaanse cultuur te verankeren.