Avontuur en heldendom. Plus mooi prijzengeld. Dat is de wortel die de Britse zakenman en amateurzeiler Donald Crowhurst plots voor zijn neus ziet bengelen wanneer hij in 1968 een bootshow bezoekt en een zeilrace pionier met aanstekelijk enthousiasme hoort speechen over de unieke kans om “niet langer in de schaduw van andere mensen te staan” door deel te nemen aan de eerste non-stop solo zeilwedstrijd rond de wereld, de ‘Sunday Times Golden Globe Race’. Een held worden in de ogen van zijn echtgenote en drie kinderen spreekt de uitvinder en ondernemer wel aan. Een levenslijn uitwerpen voor zijn kwakkelende onderneming al evenzeer.
In 1955 draaide Fritz Lang Moonfleet, een avonturenverhaal gedrenkt in hetzelfde ‘smokkelen aan de kust van Engeland” sfeertje als Alfred Hitchcocks Jamaica Inn (1933). Twee films waarin een tot de hogere klasse behorende gentleman de geheime leider is van een bende smokkelaars. Maar het avontuur van die burger boven verdenking is nadrukkelijk tragisch én moreel geladen. Zo spreekt Ms. Minton tegen Jeremy over “The women that you play with to fill the emptiness which is your life!” Al voert een dode vrouw dan weer naar het universum van de regisseur van Vertigo.
Als geen ander weet Terrence Malick schoonheid én spiritualiteit te ontdekken in natuurlandschappen. The New World transformeert het legendarische verhaal van John Smith en Pocahontas tot een adembenemende meditatie over botsende culturen in 17de-eeuws Virginia.
Gevoelens van angst en pijn vormen de rode draad door het oeuvre van Darren Aronofsky. De cineast van Pi, Requiem for a Dream, The Fountain, The Wrestler en Black Swan vertaalde de angst voor ‘de bom’ waarmee hij opgroeide in apocalyptische filmische visioenen. Duistere verhalen over verslaving, waanzin, ongeluk, lijden en dood. Daarom is hij geknipt om de vinger te leggen op hedendaagse angsten voor terrorisme en global warming. In Noah tovert hij het Bijbelse arkverhaal om in een somber epos vol donkere visioenen, grootschalige verwoesting, familiale tragiek en morele ambiguïteit; met een fanatieke superheld die ondanks zijn hardnekkigheid de speelbal wordt van schuldgevoelens.
In hartje Tinseltown draaide de Amerikaanse filmmaker en -nerd Quentin Tarantino Once Upon a Time… in Hollywood, een ode aan Los Angeles en de droomfabriek. Het werd een spectaculaire tragi-komische liefdesbrief doordrongen van Tarantino’s herinneringen aan een plaats en een tijdperk. Ultra-referentieel en uiterst genietbaar, maar ook behoorlijk fake.
Vriendschap, vrouwen, vliegtuigen; de ingrediënten van Only Angels Have Wings zijn gedrenkt in viriele romantiek en typeren de stijl van de Amerikaanse maverick regisseur-producent Howard Hawks (1896-1977). Zijn vergeten meesterwerk uit het gouden jaar 1939 (van The Wizard of Oz, Gone With the Wind en Stagecoach) kan nu gelukkig (her)ontdekt worden dankzij een magistrale 4K restauratie die duidelijk maakt hoezeer de actieregisseur een visueel verhalenverteller is.
Hollywood bereikte zijn absolute hoogtepunt in 1939. De bioscoopzalen zaten afgeladen vol en de filmproductie scheerde zowel kwantitatief als kwalitatief hoge toppen: The Wizard of Oz, Stagecoach, Ninotchka, Gone with the Wind, Young Mr. Lincoln, … Columbia pakte uit met het prestigieuze Mr. Smith Goes to Washington, de laatste film die Frank Capra voor ‘zijn’ studio zou maken, en het lichtvoetige Only Angels Have Wings.
De verfilming van Jack Kerouacs beat-klassieker ‘On the Road’ leek lang een gedoemd project. Onder meer Coppola en Van Sant beten er zich de tanden op stuk. Tot de Braziliaan Walter Salles (‘The Motorcycle Diaries’) in het streven van de beat-generatie om intenser te leven en de nood om te experimenteren een universele insteek zag: “Het is de voorbode van de gedragsrevolutie die ons vrijer maakt”.
Op het filmfestival van Cannes ging in 2012 de langverwachte Jack Kerouac-adaptatie On the Road in wereldpremière. We spraken kort daarvoor met regisseur Walter Salles.
OZ: THE GREAT AND POWERFUL: James Franco en Mila Kunis
“It’s like no place I’ve ever seen”, zegt Oz in Sam Riami’s kleurrijke avonturenfilm Oz the great and powerful, geen remake maar wel een prequel van de klassieker The Wizard of Oz. En ook:“Let’s Go Make Some Magic!”. Terwijl Glinda aangeeft dat we ons opnieuw in een verhaal bevinden dat dromen en film verbindt. We voelen ons meteen thuis.