Meer dan 50 jaar na datum is Legacy of the 500,000, de enige film die de Japanse mythische acteur Toshiro Mifune regisseerde, eindelijk te zien in Europa. Het blijkt een donkere B-film die licht schatplichtig is aan Akira Kurosawa.
Lees meer »
Samen met generatiegenoten Jordan Peele, David Robert Mitchell en Ari Aster behoort Robert Eggers sinds zijn contemplatief debuut The Witch tot het kransje Amerikaanse regisseurs die het potentieel bezitten om via gedurfde genrecinema de droomfabriek nieuw creatief leven in te blazen. Dat illustreert het apocalyptische, burleske The Lighthouse met verve.
Lees meer »
Met het door waargebeurde feiten geïnspireerde ‘Lillian’, een road movie waarin een zwijgzame vrouw door een desolaat Amerika trekt om uiteindelijk in de wildernis te verdwijnen, kijkt de Oostenrijkse filmmaker Andreas Horvath met de ogen van een outsider naar de Verenigde Staten. Sublieme breedbeeld fotografie laat ons kennismaken met adembenemende landschappen, rurale gemeenschappen en een jonge immigrante die radicaal maar langzaam uit de wereld vlucht. En zo een sterk, woordeloos statement maakt.
Lees meer »
LORD JIM: Parel van Richard Brooks
“De taak die ik tracht te vervullen is, door de kracht van het geschreven woord, u te doen horen en voelen; maar vooral, u te doen zien” schreef Joseph Conrad in Lord Jim. Dat devies nam de Amerikaanse journalist, schrijver en filmmaker Richard Brooks ter harte. Zijn op locatie gedraaide Conrad adaptatie uit 1965 is een intens en episch louteringsdrama met een sterke Peter O’Toole en de kracht van Lawrence of Arabia. David Leans romantische film werd een klassieker, Brooks sombere tragedie een cultfilm.
THE LOST CITY OF Z
We Own the Night en The Immigrant regisseur James Gray verlaat met het avonturenepos The Lost City of Z zijn vertrouwde New York voor het waargebeurde verhaal van explorer Percy Fawcett. Deze Britse kolonel laat in 1906 zijn familie achter om in een nog niet in kaart gebrachte Zuid-Amerikaans gebied op de grens van Brazilië en Bolivië via verschillende expedities op zoek te gaan naar een mysterieuze ‘verdwenen’ beschaving, volgens de ontdekkingsreiziger het ontbrekende laatste puzzelstukje (vandaar ‘Z’) in de menselijke ontwikkeling.
THE LOST CITY OF Z
“Ik zal wel ouderwets zijn,” zegt de Amerikaanse filmmaker James Gray (° 1969), “maar alleen personages en een verhaal interesseren me. Hoe creëer je zingeving in een schijnbaar zinloze wereld? Hoe ontroer je kijkers? Hoe maak je iets diepgaands? Dat boeit me. Al de rest kan me gestolen worden”. De regisseur van Little Odessa, The Yards, We Own the Night, Two Lovers en The Immigrant blijft heel eigenzinnig films maken die bij hun release onderschat worden en achteraf een cultstatus bereiken. Ook zijn door pakjesdienst Amazon geproduceerde en gedeeltelijk in het Amazonegebied spelende The Lost City of Z is geen klassiek actiegedreven avonturenverhaal maar het portret van een getormenteerde dromer die zijn geliefden meesleurt in zijn obsessieve zoektocht naar een utopische verloren wereld. Sublieme, magische en melancholische cinema waar Gray een patent op heeft.
LOST HORIZON
John Cassavetes liet zich ooit ontvallen dat het Amerika van de jaren dertig misschien wel nooit bestaan had, tenzij als uitvinding van Frank Capra. Een boutade die wijst op de impact van Capra op de Amerikaanse cinema en die tegelijk ook het utopische karakter van zijn films belicht. In de jaren dertig-veertig was Frank Capra een man met een dubbele zending: enerzijds verstevigde hij als succesvol en toonaangevend cineast zijn positie als auteur, anderzijds trachtte hij als filmmaker de democratische gedachte in de Amerikaanse cultuur te verankeren.
MAD MAX FURY ROAD
“What a lovely day”. Mad Max: Fury Road werd met veel bombarie, en het Canneslabel, op ons losgelaten. Het was ooit anders – Mad Max bleef wegens ’te gewelddadig’ twee jaar verboden in Frankrijk en Mad Max 2: The Road Warrior moest zonder kritische steun zijn publiek vinden – maar toen regisseur George Miller Mad Max 3: Beyond Thunderdome richting mainstream stuurde groeide politieagent Max Rockatansky uit tot een cultfiguur, een populaire mythologische held. Dat het dertig jaar wachten werd op zijn comeback vergrootte de verwachtingen en een hyperkinetische trailer deed de cinefiele hartjes sneller slaan.
THE MASTER
MEKTOUB, MY LOVE: CANTO UNO
Vijf jaar na het tumultueuze succes van La Vie d’Adèle reageert Abdellatif Kechiche zowel op dit rond pijnlijke emoties draaiende amoureus coming-of-age drama als op wat de Frans-Tunesische filmmaker ziet als een “angstaanjagend tijdsgewricht dat me een gevoel van malaise bezorgt.” Hij doet dit met een in joie de vivre gedrenkte ode aan de schoonheid van liefde en vrouwelijke lichamen. Mektoub, My Love: Canto Uno is een melancholische film vol licht, lust en leven.