Naar de bioscoop gaan, het is zoals fietsen, je verleert het niet! Alleen, het zal toch niet meteen zijn zoals weleer wanneer op woensdag 9 juli de zalen heropenen. Daarvoor zijn de verhoudingen tussen producenten, filmverdelers, bioscopen en streaming platformen wat te zeer veranderd. Maar vooral ook: het aanbod is door de lange sluiting te groot en te chaotisch. Of die stortvloed van meer dan 30 films in één releaseweek ook een stormloop naar de zalen zal teweeg brengen blijft de vraag. Al is er hoop: nogal wat filmliefhebbers hebben de donkere zaal en het grote witte scherm zodanig gemist dat de honger groot is. Tijd dus voor lekkers van het filmfront.

Filmpassie deel je. Daarom stonden we voor De Filmkrant stil bij een scène die een soort sublieme ervaring gaf. Zo kwamen we uit bij de sterfscènes van de Amerikaanse legendarische westernregisseur Sam Peckinpah.

Met meer dan 50 wereldfilms, meer dan 50 verhalen die ons meevoeren op ontdekkingstocht, gaat ‘MOOOV Filmfestival 2021’ online van 20 april tot 3 mei. Op een eigen streaming platform en voor het tweede jaar op rij zonder fysiek, offline, luik. Aan kwaliteit heeft het festival daarbij niet moeten inboeten want de competitieselectie bundelt straffe verhalen, er is een sterke focus op Iraanse cinema en met de Chinese filmmaker van Tibetaanse afkomst Pema Tseden (‘Balloon’) gaat de Oeuvre Award naar een markant ‘Tibet Noir’ auteur.

Rekken vol dvd’s, een kluwen van streamingdiensten, diverse televisiezenders. Ook zonder de helaas gesloten bioscoopzalen blijft het filmaanbod ruim. Daar zitten heel wat kinder- en jeugdfilms bij. Goede en minder goede. Bekend werk en ontdekkingen. Helaas tamelijk onoverzichtelijk allemaal. Met kaf én koren. Tijd dan ook voor aanraders en suggesties. Cinema@home voor jonge ogen.

Alle films zijn politiek, maar films zijn niet allemaal politiek op dezelfde manier. Dat besef, en het verlangen naar een nieuwe wereldorde, leidde in de jaren zestig en zeventig tot een wereldwijd streven naar ‘andere cinema’. In die rebelse spirit ontstond ‘Derde Cinema’, een concept en een praktijk die een inspiratiebron vormde voor hedendaagse wereldfilms en initiatieven als MOOOV Filmfestival. De Video-Expo (RE)VOLVER!, die van 20 maart tot 11 april doorgaat in Sint-Niklaas, keert terug naar de revolutionaire roots van wereldfilm en toont cinema en (video)kunst als wapen. Niet enkel door naar het verleden te reizen maar door kunstenaars toekomstgericht in dialoog te laten gaan met zoektochten naar ‘Nieuwe Beelden.’

Om een lang verhaal kort te maken; met de tentoonstelling ‘A Short Long History’ brengt het Gentse S.M.A.K. een krachtig eresaluut aan de reizende kunstenaar in het algemeen en Anna Boghiguian in het bijzonder. De in Caïro geboren Armeense haalt als nomadische artieste en (ver)beeldend verhalenverteller haar energie uit engagement en haar creatieve inspiratie uit onderweg zijn. Onderweg tussen vroeger en nu, tussen hier en elders. Tussen de wereld en Gent. De sporen van haar tocht leiden naar impressionistische verhalen gevat in een speelse, spirituele expo.

“De boeken en het leven van Roger Van de Velde verdienen het om ook vandaag nog gelezen en gekend te worden” zei auteur Ellen Van Pelt bij de voorstelling van haar biografie ‘Deze wereld is geen ergernis waard’. Het treft dat twee legendarische werken van de ‘koning van het kortverhaal’ (aldus Dimitri Verhulst), ‘De knetterende schedels’ en ‘Recht op antwoord’, heruitgegeven worden en zo de herontdekking, of herwaardering, van de schrijver met het immense talent en de intrieste levensloop mogelijk maken. Roger Van de Velde was een fragiel monument, een kwetsbaar maar krachtig woordkunstenaar bij wie schoonheid en tragiek verstrengelden.  Een auteur beroofd van de vrijheid waar hij voor vocht.

Wanneer gaan de bioscoopzalen weer open? Wordt filmkijken in filmtheaters nog ooit hetzelfde? Hebben de zalen überhaupt nog wel toekomst? Zal film er anders uitzien na Covid-19? Wat met onze kijkgewoontes? Is bingewatchen in de zetel vanaf nu het nieuwe normaal? Krijgen fysieke dragers de doodsteek of juist een boost? Worden filmketens onze huisleverancier van popcorn? Welke impact zal de beslissing van Hollywoodstudio Warner om nieuwe bioscoopreleases in 2021 tegelijk te streamen hebben? Wie betaalt de rekening van de crisis? Hoe essentieel is cinema eigenlijk? En, tussen haakjes, was 2020 eigenlijk een goed filmjaar? Heel wat vragen. Op maat van deze onzekere corona tijden.

Kim Ki-duk, de Zuid-Koreaanse cineast met het bewogen leven en het omstreden donker romantische filmoeuvre, liet niemand onbewogen. Hij was een manisch depressief filmmaker, een man van hoogtes en laagtes, maar vooral ook een visueel dichter en meester-taboebreker die peilde naar het raakvlak van gewelddadigheid en menselijkheid. Covid-19 velde deze rasfilmer maar The Isle, Bad Guy, Bin-Jip, Samaritan Girl, Spring, Summer, Fall, Winter…And Spring, Pieta en Arirang leven verder in ons filmgeheugen.

“Ik wil kijkers constant boeien, betoveren en verwonderen zodat ze versuft de zaal verlaten, verbijsterd dat ze weer op straat staan,” antwoordde Les quatre cents coups maker François Truffaut op de vraag wat zijn droom als filmregisseur was. Het nog jonge medium film was voor de Nouvelle Vague cineast innig verbonden met samen kijken in het donker naar een groot wit scherm. Daarop worden immers dingen geprojecteerd die voor tranen in de ogen, een brok in de keel en plezier waarvoor geen naam bestaat zorgen.