Browsing "Belgische cinema"
CAROLINE STRUBBE
Gedreven door de nood om via eigenzinnige verhalen persoonlijke demonen uit te drijven maakt de Vlaamse cineaste Caroline Strubbe kwetsbare films over mysterieuze mensen. Als auteur richt ze zich op een cinefiel publiek zonder bewust publieksonvriendelijk te willen zijn. Wat zij maakt is ‘slow cinema’, contemplatieve films die op een rustige maar gestileerde wijze schoonheid en persoonlijke nastreven.
Lees meer »
FIEN TROCH
“Wel intens om zo de hele tijd in de kijker te staan” blogde Fien Troch (°1978) aan het einde van de promotiecampagne voor Unspoken, haar tweede langspeelfilm. In tegenstelling tot nogal wat collega-filmmakers valt Troch niet op door haar grote mond en dito ego. Ook al oogst ze lof en prijzen voor haar (met ook Een ander zijn geluk en Kid) ondertussen al drie films. Dat succes dankt ze niet aan grootspraak maar aan koppigheid, doorzettingsvermogen en eigenzinnigheid. Aan de verbetenheid waarmee ze aandacht vraagt, niet voor zichzelf maar voor haar films.
Lees meer »
FIEN TROCH
Met Kid maakte Fien Troch haar mooiste maar ook moeilijkste film. “Niet elke filmervaring moet vlot zijn,” stelt ze, “een film mag wringen”. Het bioscooppubliek volgde niet maar gelukkig is er nog altijd dvd. Een gesprek met een eigenzinnige cineaste.
Lees meer »
THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN: Een Vlaamse hit
De Vlaamse film is (schreven we anno 2013) hot. Wie daaraan nog mocht twijfelen werpt best een blik op het ellenlange ‘wordt verwacht’ lijstje van de volgende maanden. Daarop prijken onder meer Marina (Stijn Coninx), De Behandeling (Hans Herbots), Kampioen zijn blijft plezant! (Johan Gevers), Flying Home (Dominique Deruddere), Los Flamencos (Daniel Limbo), Image (Adil El Arbi & Bilall Fallah), 82 dagen in april (Bart Van den Bempt), Het Vonnis (Jan Verheyen), I’m the same, I’m another (Caroline Strubbe), Brabanconne (Vincent Bal), Halfweg (Geoffrey Enthoven) en Allez Eddy! (Gert Embrechts).
Lees meer »
FLY ME TO THE MOON
“Om échte 3D-films te maken, films die ik immersive 3D noem, is een mentaliteitswijziging nodig, zowel bij de filmmakers als bij de bioscoopuitbaters. Tot nu toe hebben we het scherm altijd gebruikt als een venster, zowel in 2D als in 3D. Ik probeer dat venster weg te nemen. Ik creëer een filmische ruimte waarmee ik het verhaal niet naar het publiek breng, maar het publiek midden in het verhaal plaats. Daar zijn een aantal technische modaliteiten voor nodig, uiteraard bij het maken, maar zeker ook bij het vertonen van de film. Om echt het gevoel van immersion te creëren, hebben we eigenlijk nieuwe bioscoopzalen nodig”. Aldus Ben Stassen. Ben wie? Fly me to the moon en Sammy’s Avonturen zullen bij een aantal filmliefhebbers een belletje doen rinkelen, maar Stassen is niet de meest bekende en mediagenieke filmmaker. Dat is jammer want de kleine Belg is een heuse animatiefilmpionier.
Lees meer »