J.M. Barrie’s ‘Peter Pan’ is tot vervelens toe geadapteerd, maar niet door een filmmaker die magie en tragiek puurt uit een bedlaken spook of een Disney draak. Peter Pan & Wendy is een aanleiding om met David Lowery zijn werk te overlopen. “Ik ben onzeker over mezelf maar twijfel maakt mijn films beter.”

De Zweeds-Egyptische filmmaker Tarik Saleh situeert zijn coming of age film/spionagethriller Cairo Conspiracy in de Al-Azhar-universiteit van Caïro, al eeuwenlang het epicentrum van kennis en macht van de soennitische islam. Een visserszoon raakt er verwikkeld in een machtsstrijd tussen kerk en staat.

Met de camera in de hand legde de Chileense documentairemaker Patricio Guzmán zowel de sociale omwenteling van verkozen president Salvador Allende als de 11 september 1973 staatsgreep van militaire dictator Augusto Pinochet vast. De Chileense tragedie zou de rode draad door zijn oeuvre blijven. Met woede, pijn, verdriet en nostalgie als ondertoon. In ‘Mi País Imaginario’ komen voor het eerst opnieuw hoop en rebelse dromen in beeld.

Openingsfilm ‘The Quiet Girl’ greep net als ‘Close’ naast de Oscar voor Beste internationale film maar bewijst samen met andere blikvangers van ‘Scéal Eile’, het ‘Irish Film Festival’, dat Ierse cinema in prima gezondheid verkeert. Van 21 tot 25 maart is het genieten van o.m. het meeslepende documentaire portret van de vermoorde Noord-Ierse onderzoeksjournalist ‘Lyra’ (McKee), de ontluisterende historische documentaire ‘Secrets from Putumayo’ en ‘Aisha’, een pleidooi voor sociale verandering van Frank Berry, een filmmaker die gezien wordt als de Ierse Ken Loach. Eregast van dit filmfeest is Stephen Rea, de iconische acteur van ‘Angel’, ‘Michael Collins’ en ‘V for Vendetta’.

De fysieke drager krijgt rake klappen maar gelukkig worden er nog altijd gerestaureerde klassiekers uitgebracht op Blu-ray. Zoals ‘The Barefoot Contessa’, de Humphrey Bogart en Ava Gardner parel van Joseph L. Mankiewicz. Een uitgave die ook de volgspot richt op het McCarthyisme en de communistenjacht in Hollywood tijdens de jaren vijftig.

Klondike was kant en klaar voor de Russische inval in Oekraïne. Maar Maryna Er Gorbachs visueel krachtige visionaire film toont oorlog van binnenuit en vanuit vrouwelijk perspectief. Absurd en huiveringwekkend.

De Iraanse veroordeelde, opgesloten en (’tijdelijk’) weer vrijgelaten cineast Jafar Panahi blijft films maken. Dat is straf gezien zijn werkomstandigheden maar het internationaal met filmprijzen bekroonde ‘No bears’ is ook nog zéér sterke cinema. Met knipoogjes naar ‘Hit the road’ van zijn zoon Panah Panahi en twee parallelle liefdesverhalen over mensen op zoek naar vrijheid.

Het tweede seizoen van ‘The White Lotus’ kon enkel teleurstellen. Zo’n sublieme sociale satire was de reeks die superrijken en hun vijfsterrenbubbel in Hawaï fileerde. Regisseur-scenarist Mike White springt nog steeds kwistig om met humor, venijn en vitriool maar Italiaanse exotica maakt zijn schets van de impact van macht en geld een tikkeltje minder bijtend. Al blijft het verrukkelijke televisie.

Van stroperige nostalgie is er geen spoor in het macabere, mysterieuze coming of age-drama Falcon Lake. Een intrigerende graphic novel adaptatie waarmee de Canadese actrice Charlotte Le Bon stevig debuteert. “Adolescentie is fascinerend zolang je niet vervalt in ernst of meligheid.”

Coming-of-agefilm. Migrantendrama. Moeder en zonen portret. Zoektocht naar identiteit. De tweede film van de Franse scenarist-regisseur Léonor Serraile, het meditatieve Un petit frère, is het allemaal. En meer. “Ik wou mijn kinderen een stuk van hun geschiedenis vertellen.”