Archive from juli, 2018
3 FACES
De Iraanse filmmaker Jafar Panahi kan ongetwijfeld aanspraak maken op de titel van productiefste onder censuur levende en werkende filmmaker. Ondanks een veroordeling, een werkverbod én huisarrest levert hij met het in Cannes voorgestelde ‘3 Faces’ al zijn vierde film in zeven jaar tijd. Opnieuw een clandestien gedraaide en het land uitgesmokkelde film met de cineast in de hoofdrol. Het werd een speelse road movie die naast een ode aan Panahi’s leermeester Abbas Kiarostami ook een boeiende reflectie is over de macht en ambiguïteit van beelden.
Lees meer »
THE AMERICAN
Met een pastiche van jaren 60 actiefilmposters waarschuwt de poster van The American ons dat de tweede film van de Nederlandse regisseur-topfotograaf Anton Corbijn (Control) niet zomaar een actiethriller voor de jaren 10 is. Nee, deze verfilming van Martin Booths ‘A very private gentleman’ is een tijdloos existentieel drama. Jason Bourne op Antonioniwijze met een snuifje Leone.
Lees meer »
PHILIPPE CLAUDEL
Wanneer een anoniem boeket rozen bij hem thuis wordt afgeleverd begint een schijnbaar gelukkige zestigjarige neurochirurg zich vragen te stellen. Na het sombere Il y a Longtemps que Je t’aime en het speelse Tous les Soleils levert schrijver en cineast Philippe Claudel met het tragische Avant l’Hiver een nieuw staaltje humanistische observatie-cinema af.
Lees meer »
BELLE DE JOUR
“Wanneer het filmoog echt ziet, gaat de wereld in vlammen op” aldus Luis Buñuel, de tegelijk gereputeerde en omstreden Spaanse cineast die films zoals Un Chien Andalou, L’âge d’or, Le charme discret de la bourgeoisie, Cet obscur objet du désir en Belle de Jour naliet. Deze film uit ‘67, met een betoverend mysterieuze Catherine Deneuve in de hoofdrol, mag dan de wereld niet veranderd hebben, volgens de Britse criticus Derek Malcolm “deed de film vrouwen anders denken over liefde, seks en individuele vrijheid”.
Lees meer »
THE BOOK OF ELI
2012, The Road, Zombieland en Legion bezorgden de apocalyptische film dit jaar een opgemerkte comeback. Met verhalen die draaien rond het einde van de wereld legde Hollywood de vinger op de heersende tijdsgeest. De onzekere toestand nà globale vernietiging inspireerde de Hughes Brothers tot The Book of Eli, een stevige Bijbelse actiefilm.
Lees meer »
2001: A SPACE ODYSSEY
Leuven, Parijs, Praag, San Francisco. In het woelige jaar 1968 lagen de utopieën voor het grijpen. Die op de snijlijn van rebellie en droom balancerende tijdsgeest verklaart voor een stuk waarom de technologische utopie van Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey aansloeg bij het grote publiek. Terwijl de première van het ruimte-epos in april ’68 toch een catastrofe was (zelfs medewerkers van productiefirma MGM verlieten bij drommen de zaal) en toonaangevende critici vernietigend reageerden.
Lees meer »
KERVERN EN DELEPINE
“De toeschouwers zijn al die geprefabriceerde, voorspelbare films beu,” zegt Benoît Delépine, “ze willen verrast worden door ongewone onderwerpen en onverwachte filmwijzen”. Samen met Gustave Kervern serveert hij ons daarom de anarchistische komedie Le Grand Soir, waar naast Benoît Poelvoorde en Albert Dupontel zijn eigen hond de show steelt. “Hij is een echte punk, ongemanierd en oncontroleerbaar, de tegenpool van de viervoeter in The Artist!”
Lees meer »
HANNAH
Een masterclass in subtiel acteren, zo zou je het zich in België afspelende Hannah kunnen noemen. Lesgeefster is de onlangs ook al in Red Sparrow sublieme Charlotte Rampling. Regisseur is Andrea Pallaoro, de Italiaanse maker van de studie van wanhoop en vervreemding Medeas, die andermaal een donkere film aflevert waarin minimalisme en miserabilisme verstrengelen.
Lees meer »
HIS GIRL FRIDAY
Ben Hechts en Charles Mac Arthurs theaterstuk ‘The Front Page’ werd briljant verfilmd door Billy Wilder in 1974 als The Front Page (met zijn favoriete duo Walter Matthau en Jack Lemmon) maar zelfs die parel overtreft de klassieke versie van Howard Hawks uit 1940 niet. His Girl Friday is sublieme screwball comedy.
Lees meer »
THE INSULT
Met The Insult (2017) keert de Libanese regisseur Ziad Doueiri terug naar de burgeroorlog die reeds in zijn debuut West-Beirout (1998) centraal stond. Net als The Attack (2012) werd het een omstreden film maar wel een die aangeeft dat kennis en aanvaarding van het verleden cruciaal zijn voor verzoening. Een staaltje provocerende, helende cinema.
Lees meer »