DARKEST HOUR
“Wie anders dan Christopher Nolan zou een triomfantelijke oorlogsfilm kunnen maken over een smadelijke militaire nederlaag?” vroeg Pete Travers in Rolling Stone n.a.v. het Amerikaanse Dunkirk. Joe Wright kunnen we antwoorden na Darkest Hour, een Britse biopic waarin premier Winston Churchill de woorden zoekt om hoop te creëren in donkere tijden.
DETACHMENT
“Opvoeding is waarom we geboren worden,” zei Tony Kaye (American History X, Lake of Fire) in Deauville, “we worden geboren om te leren, om zelf beter te worden maar ook om anderen te helpen, om te onderwijzen”. Zijn in documentair realisme badende Griekse tragedie Detachment is de kroniek van drie bewogen weken uit het leven van verschillende leraars, schoolmedewerkers en studenten. Bekeken door de ogen van Henry Barthes, een plaatsvervangend leraar die zich perfect voelt in een rol die hem toelaat van school naar school te gaan om kennis over te dragen zonder een band op te bouwen met de leerlingen.
DOWNSIZING
Ruim 10 jaar liep de Amerikaanse Sideways en Nebraska regisseur Alexander Payne rond met het idee voor een apocalyptische ecologische satire over klimaatverandering, overbevolking en sociale ongelijkheid. Maar producenten vonden dit sciencefiction sprookje – dat vasthouden aan groei countert met nood aan vermindering – “te intelligent voor het noodzakelijke budget” en toen Downsizing er toch kwam bleef het Amerikaanse publiek weg. Helaas werd ook hier dvd de laatste hoop voor deze fantasie die de absurditeit van de realiteit blootlegt.
FAT CITY
De jaren zeventig waren hoogdagen voor de Amerikaanse cinema dankzij New Hollywood. Jonge Turken bestormden de droomfabriek en oude meesters grepen de nieuwe creatieve vrijheid aan om persoonlijke films te maken. Voor The Maltese Falcon en The African Queen regisseur John Huston was dat Fat City.
A GHOST STORY
“Achter elk beeld van Ain’t Them Bodies Saints schuilt een intentie,” aldus David Lowery. De Texaanse cineast bleef trouw aan deze aanpak bij zijn volgende sprookjes, de lyrische opdrachtfilm Pete’s Dragon en de (bij ons onuitgegeven) contemplatieve lowbudgetfilm A Ghost Story. Zijn stijl staat in dienst van de personages en is altijd verbonden met inhoud, in A Ghost Story een meditatie over rouw, tijd en dood.
THE KILLING OF A SACRED DEER
Ofwel hou je van de koele, lichtjes surrealistische en sardonische cerebrale stijl van Yorgos Lanthimos ofwel heb je er een bloedhekel aan. Een tussenweg is er niet. Al helemaal niet bij de nieuwste horrortragedie van de Griekse beeldenstormer, het meedogenloos wreedaardig zijn personages filerende The Killing of a Sacred Deer.
LUMIERE! L’AVENTURE COMMENCE
In 1895 vinden de gebroeders Auguste en Louis Lumière de cinematograaf uit en draaien ze de allereerste films. Al doende ontdekken ze travellings, regie en montage. Cannes-directeur Thierry Frémeaux selecteerde 108 van hun films en levert snedige commentaar bij deze reis naar de oorsprong van de cinema. “A world treasure” prijst Martin Scorsese.
MAI 68, LA BELLE OUVRAGE
“Het is maar een begin, wij gaan door met de clichés!” Zo zou je, parafraserend, de herdenkingen van ’50 jaar mei ’68’ kunnen omschrijven. Want ‘analyses’ vol gemeenplaatsen creëren een karikatuur – mei ’68 als speeltuin van bourgeois-revolutionairen en dromers – en de in nostalgische melancholie gedrenkte vieringen vegen de revolutionaire woede van weleer netjes onder de mat. Gelukkig wordt ook Jean-Luc Magnerons in ’68 gedraaide ‘Mai ’68, la belle ouvrage’ op dvd uitgebracht, een documentaire die met de repressie een vergeten aspect belicht.
METAMORPHOSES
Toegegeven, we hebben een boontje voor auteurcinema en voor Franse films. Een perfecte combinatie wat ons betreft. Ook al heeft de Franse cinema zijn beperkingen. Franse cineasten slagen er niet in verhalen te vertellen zoals de Amerikanen, drie op de vier films handelen over affectieve problemen en Parijs staat al te vaak symbool voor de hele wereld. Maar le cinéma français heeft toch vooral stijl, charme en kwaliteit. Die kwaliteit ligt in het vermijden van vaste modellen, het afwijzen van formattering.
MOULIN ROUGE
Moulin Rouge heeft wat van een perpetuum mobile: het is een caleidoscopische karaoke-machine die aan een hoog tempo beelden, mythes en liedjes blijft uitspuwen. De geest van regisseur Baz Luhrmann werkt aan lichtsnelheid en maakt met archetypes, emoties en fantasie een extreme pop opera die voortdendert en uiteindelijk blijft nazinderen.