Andy Muschietti’s It: We zweven niet
IT
Tijden veranderen. Daar waar de uit 1990 daterende en in de sixties spelende eerste verfilming van Stephen Kings 1.138 pagina’s tellende turf ‘It’ in nostalgie en melancholie gedrenkt was en vooral via suggestie angst creëerde is de in de jaren tachtig gesitueerde 2017 versie brutale, apocalyptische en expliciete horror die ons via effecten wil doen schrikken en walgen.
IT
Dat blijkt al in de regenachtige openingsscène waar de rioolgat-kennismaking van de zesjarige Georgie met dansende clown Pennywise eindigt in bloed, verminking en verdwijning. Efficiënt gebrachte gruwel maar veel minder akelig en onheilspellend dan in de aanvankelijk tweedelige miniserie van Tommy Lee Wallace. De door Tim Curry in pantomime-stijl vertolkte clown was behoorlijk angstaanjagend al bleef de film verder eerder geruststellend.
Dan is Andy Muschietti’s It, die meteen ook de sequel aankondigt, veel verontrustender. Daarvoor zorgen duistere volwassenen die dysfunctionele gezinnen en thema’s zoals incest, kindermishandeling en seksueel misbruik introduceren. Ouders vernietigen kinderen die op de koop toe door getraumatiseerde jongeren gepest en gepijnigd worden. Dat levert hen handicaps maar ook een bondgenootschap op. De outcasts verenigen zich in ‘The Losers Club’ om hun eigen demonen te bekampen. Solidair met vroegere slachtoffers binden ze de strijd aan met de geschilderde, ballondragende mysterieuze clown. Om de doden te verlossen uit hun zwevende toestand en zichzelf van verlammende angst.
IT
Dat klinkt als boeiende coming-of-age horror in Stand by me traditie en It werkt ook in de scènes waar de karakterschets van de jongeren en het realistische luik van hun avontuur primeert. Maar de film wil ook een rauwe thriller en een bloederige horrorfilm zijn en dat levert een resem stijlbreuken op. Terwijl de dialogen bij momenten als filmanalyses klinken en gore gruwel er via onsubtiele visuele en auditieve effecten ingeramd wordt. Bill Skarsgards Pennywise is bovendien even over the top als de confrontaties tijdens een diavoorstelling of in een verlaten huis waardoor we dichter bij het potsierlijke dan het schrikwekkende zitten. Nee, we zweven niet.
IVO DE KOCK
(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 678, oktober 2017)
GENRE horor
REGIE Andy Mushietti
SCENARIO Chase Palmer, Cary Fukunaga & Gary Dauberman naar Stephen King
FOTOGRAFIE Chung-hoon Chung
MUZIEK Benjamin Wallfish
CAST Bill Skarsgard (Pennywise), Jaeden Liebenher (Bill), Jeremy Ray Taylor (Ben), Sophia Lilis (Beverly), Finn Wolfhart (Richie)
PRODUCTIE USA – 2017 – 135’
DISTRIBUTIE Fox
RELEASE 6 september 2017
IT