THE IMMIGRANT
“De sleutel tot ambiguïteit is helderheid,” zegt regisseur-scenarist James Gray, “je moet helder zijn om ambigu te kunnen worden. Vaagheid is de vijand”. Gray is een cineast die duidelijke, herkenbare verhalen vertelt maar tegelijk ook ambivalente personages opvoert. Overgoten met een klassiek sausje. Zo is The Immigrant een magistraal melodrama gedragen door ambivalente en ontroerende personages.
Lees meer »
JULIA
Erick Zonca is wat betreft productiviteit zowat de Franse Terrence Malick van voor The Tree of Life. Nadat hij in 1998 met La Vie rêvée des anges Cannes en de wereld veroverde bleef hij tien jaar van het grote scherm weg. Zijn langverwachte terugkeer viert Zonca met een in het Engels gedraaide roadmovie geïnspireerd door Gloria (maar ook door Opening Night en The Killing of a Chinese Bookie) van John Cassavetes. Met het rauwe en energieke Julia toont hij zich echter vooral een waardig erfgenaam van Maurice Pialat.
THE LOST CITY OF Z
“Ik zal wel ouderwets zijn,” zegt de Amerikaanse filmmaker James Gray (° 1969), “maar alleen personages en een verhaal interesseren me. Hoe creëer je zingeving in een schijnbaar zinloze wereld? Hoe ontroer je kijkers? Hoe maak je iets diepgaands? Dat boeit me. Al de rest kan me gestolen worden”. De regisseur van Little Odessa, The Yards, We Own the Night, Two Lovers en The Immigrant blijft heel eigenzinnig films maken die bij hun release onderschat worden en achteraf een cultstatus bereiken. Ook zijn door pakjesdienst Amazon geproduceerde en gedeeltelijk in het Amazonegebied spelende The Lost City of Z is geen klassiek actiegedreven avonturenverhaal maar het portret van een getormenteerde dromer die zijn geliefden meesleurt in zijn obsessieve zoektocht naar een utopische verloren wereld. Sublieme, magische en melancholische cinema waar Gray een patent op heeft.
MAN WITH A MOVIE CAMERA
“Voor mij is Dziga Vertov als een fontein die onze dorst maar blijft lessen, ook wanneer de bron is drooggelopen” zei filmmaker Chris Marker, net zoals Jean-Luc Godard een hevige fan van de Russische avant-gardist, filmtheoreticus en documentairemaker. Dziga Vertov (1896-1954) is meer dan Eisenstein dé cineast van de Russische Revolutie en behoort tot de belangrijkste pioniers uit de filmgeschiedenis. Zijn meesterwerk Man With A Movie Camera is nu op dvd uit.
LA NUIT AMERICAINE
François Truffaut werkte in 1973 zijn teleurstelling en twijfels na het floppen van Les deux Anglaises et Ie Continent en Une belle fille comme moi weg met een zuurzoete ode aan zijn grote liefde: cinema. La Nuit Américaine werd een onverhoopt succes bij publiek, critici en de leden van de Amerikaanse Academy.
SHOWGIRLS
In twintig jaar tijd evolueerde Showgirls’ reputatie van wansmakelijke flop tot kritische absurde satire. Met dank aan de lofzang van filmmaker Jacques Rivette. De rehabilitatie bood Paul Verhoeven de kans om via het Franse Elle (en straks Lyon 1943) weer op het voorplan te treden.
TEZA
De in de V.S. wonende en werkende Ethiopische cineast Haile Gerima (° 1946) is in Europa vooral gekend als regisseur van Teza, een historische epos over de ontwrichting van de Afrikaanse ziel in de geglobaliseerde wereld. Maar de Afro-Amerikaanse sterk onafhankelijke filmmaker heeft ook pareltjes als Harvest: 3000 Years, Sankofa, Ashes and Embers, Bush Mama, Child of Resistance, Adwa: an African Victory en Wilmington 10 – USA 10.000 op zijn naam staan.
TWO LOVERS
“Ik denk niet na over mijn positie binnen de Amerikaanse cinema,” zei James Gray toen hij een jaar na We Own the Night opnieuw in Cannes opdook, “want anders zou ik depressief worden en niks meer doen”. De melancholische verhalenverteller is een outsider in Hollywood. Een beetje zoals de tragische antiheld vertolkt door Joaquin Phoenix in Two Lovers, Grays aangrijpend romantisch drama over verspilde passie.
WE OWN THE NIGHT
Na 7 jaar filmstilte pakt James Gray uit met de sublieme bijbelse tragedie We Own the Night. Een openlijk conflict met Harvey Weinstein n.a.v. The Yards bezorgde de cineast van Little Odessa de reputatie van ‘lastpost’ (bij producenten) en ‘verdoemd artiest’ (bij zijn cultaanhang). In afwachting van Two Lovers zit hij amper aan 3 films in 13 jaar. Pareltjes over bezoedelende dromen, verloren onschuld en belastende familiebanden.
THE YARDS
“Films zoals The Yards worden niet meer gemaakt,” verzucht acteur James Caan in een begeleidende achter-de-schermen documentaire. Zijn collega’s Faye Dunaway, Mark Wahleg en Charlize Theron loven James Gray uitgebreid als “een regisseur die weet wat hij wil.” Dat blijkt uit zijn audiocommentaar maar natuurlijk vooral uit dit portret van een tragische held in een stervende wereld.