Sunset Song: Hartverscheurende emotionaliteit getekend Terence Davies
SUNSET SONG: Terence Davies
Verbetenheid loont want na achttien jaar heeft Terence Davies eindelijk zijn adaptatie van het door de Schotse auteur Lewis Grassic Gibbon geschreven Sunset Song kunnen maken. Een film over lijden en vergiffenis.
Terence Davies verklaart zijn voorkeur voor vrouwenverhalen met een verwijzing naar de Amerikaanse vrouwenfilms waarmee hij opgroeide: Love is a Many-Splendored Thing, Magnificent Obsession, All the Heaven Allows. Niet dat hij nabootsing een goed idee vindt, de beste Britse films gaan volgen hem uit van eigen waarden: “Denk maar aan Kind Hearts and Coronets en It Always Rains on Sunday, films die enkel in Engeland gemaakt konden worden maar wel universeel zijn. Je kan geen ander land imiteren. Amerikaanse acteurs die rondlopen met pistolen is al redelijk dwaas maar wanneer Britse acteurs dat doen wil je enkel zeggen ‘leg alles neer, ga naar huis en blijf daar’.”
Toen de UK Film Council Sunset Song in een Amerikaans jasje wou hijsen, schold de regisseur van deTerence Davies Trilogy, The House of Mirth, Distant Voices, Still Lives, The Long Day Closes en The Deep Blue Sea de verantwoordelijken uit voor idioten. “There have got to be stories which tell of a country’s soul”wist Davies.
Met thema’s zoals verscheurende passies, familie, geheugen en verleden begeeft Davies zich op vertrouwd terrein. Maar de kracht en de complexiteit van dit intens drama schuilt in de manier waarop tegenstrijdige emotionele impulsen stilistisch vertaald worden. De film beweegt zich tussen melancholie en verwondering, tussen claustrofobie en escapisme, tussen liefde voor het verleden en de wil er zich van te bevrijden.
In zijn lyrische stijl laat Davies een uitgepuurd Dreyeriaans psychodrama (dat speelt in een boerderij) botsen met een romantisch ruraal melodrama (in de velden). Terwijl binnen de patriarch voor pijn zorgt (sombere kleuren domineren), vindt de jonge vrouw buiten troost in de natuur (licht en kleur overheersen). Home staat bij Davies voor een even onmisbare als traumatiserende band met familie en land.
Sunset Song gaat over de coming-of-age van een jonge vrouw die haar dromen moet opbergen voor een (boerderij)leven in functie van haar agressief-dominante vader en haar geliefde kwijtspeelt aan de oorlog. Maar het is ook een einde-van-een-tijdperk film die een andere samenleving aankondigt.
Het onheilsgevoel en de agressieve vaderfiguur zijn autobiografisch, net als de ‘gebruik de kaarten die je krijgt’ houding van de protagoniste. “Ik ben het land” zegt Chris Guthrie en ze reageert zonder bitterheid of wraakzucht op emotionele beschadiging. “Zonder vergevingsgezindheid blijf je vastgeklonken aan het verleden,” stelt Davies. Die dubbele beweging, naar het verleden toe en er van weg, levert fascinerende en hartverscheurend emotionele cinema op.
IVO DE KOCK
(Artikel verschenen in De Filmkrant, december 2016)
Sunset Song ***** UK, 2015 / REGIE TERENCE DAVIES /135 MINUTEN / MET AGYNESS DEYN, MARK BONNAR, PETER MULLAN, KEVIN GUTHRIE / DISTRIBUTIE METRODOME