Archive from maart, 2016
Lang, lang geleden kreeg Simon Carmiggelt van de Franse komiek Jacques Tati te horen dat films gelukkig moeten maken: “Een verhaal moet iets hebben van… en Tati houdt zijn hoofd schuin en fluit even, als een vogeltje in het bos”. Dat hebben zijn erfgenamen Dominique Abel, Fiona Gordon en Bruno Romy goed begrepen. Het Belgisch-Canadees-Franse trio van L’Iceberg (2005), Rumba (2008) en nu La Fée (2011) laat zijn publiek telkens weer happy de bioscoop verlaten. Opgewekt en gelukkig, ook al verstrengelt het visuele sprookje dat ze net zagen humor en tragiek. Dat maakt ons vrolijk en daarom hielden we in Groningen en Amsterdam volgende lezing in het kader van het door Ciné Premieres in Nederland georganiseerde Franse Filmfestival. We schrijven 2011.
Lees meer »
THE HOMESMAN: Een western van Tommy Lee Jones
Wat volgens de eerste persreacties tijdens het filmfestival van Cannes een striemende aanklacht tegen de patriarchale verhoudingen in het oude westen had moeten zijn blijkt helaas een al te vertrouwde macho-fantasie. Tommy Lee Jones heeft met ‘The Homesman’ niet de verhoopte feministische western gemaakt. De acteur-regisseur schiet zich zelfs behoorlijk in de voet.
Lees meer »
LA ISLA MINIMA
Basisles 1 voor filmmakers: “Je moet tijdens het schrijven van een filmscenario niet bezig zijn met of wat je bedenkt ook produceerbaar is, je moet enkel trachten realistisch te werken en je concentreren op wat belangrijk is: de personages en hun verhaal”. Dat heeft Alberto Rodriguez overduidelijk gedaan bij de Spaanse thriller La Isla Minima.
Lees meer »
KILLER JOE: Vintage William Friedkin
“Van al wat er in ons leven gebeurt is er maar weinig waar we controle over hebben,” stelt William Friedkin, “alle personages van Killer Joe proberen hun levens te controleren maar slagen daar niet in”. Telkens weer duikt de regisseur van The Exorcist, The French Connection, Cruising, To Live and Die in LA, Rampage en Bug in het hart van de duisternis. Met anti-helden die Scott Fitzgeralds principe “action is character” volgen en aantonen dat je bent wat je doet en niet wat je zegt. Friedkin is op zijn best wanneer hij stormachtige films maakt die zijn bewogen leven weerspiegelen. Films die soms provoceren, vaak verwarren, altijd brutaal zijn en nooit onverschillig laten.
Lees meer »
THE MARTIAN
In Gerry van Gus Van Sant loopt Matt Damon hopeloos verloren in een woestijn die wat van een maanlandschap heeft. Niemand komt hem redden uit die vijandige, gevaarlijke omgeving. Dan heeft Damon iets meer geluk in Interstellar van Christopher Nolan waar hij vastzit op een bevroren planeet tot enkele door hem met leugens misleidde astronauten opduiken. Of in Ridley Scotts The Martian waar hij wel lang alleen op Mars moet leven maar uiteindelijk toch opgemerkt wordt door aardbewoners die zich meteen uit de naad werken om hem terug te brengen.
Lees meer »
OZ: THE GREAT AND POWERFUL: James Franco en Mila Kunis
“It’s like no place I’ve ever seen”, zegt Oz in Sam Riami’s kleurrijke avonturenfilm Oz the great and powerful, geen remake maar wel een prequel van de klassieker The Wizard of Oz. En ook:“Let’s Go Make Some Magic!”. Terwijl Glinda aangeeft dat we ons opnieuw in een verhaal bevinden dat dromen en film verbindt. We voelen ons meteen thuis.
Lees meer »
PASSION
“Passion is een film over vrouwen en voor vrouwen,” zegt Brian De Palma, “de vrouwen zien er mooi uit, ze worden als gracieuze ballerina’s in beeld gebracht”. De nieuwste thriller van de maker van Carrie, Femme Fatale en The black dahlia is op papier een vreemd project. Een Duits-Franse coproductie en een remake van Alain Corneau’s laatste film, Crime d’amour, over een sensuele machtsstrijd binnen een bedrijf. Een realistische studie over machiavellisme was nooit De Palma’s cup of tea en ook ditmaal werd het geen moderne film noir maar een opera-achtige, surrealistische Hitchcockiaanse thriller die teruggrijpt naar de ‘verhoogde realiteit’ drama’s van de regisseur uit de jaren 80 zoals Dressed to Kill, Blow Out en Body Double. Staaltjes pure cinema met een hoog droomgehalte.
Lees meer »
PHANTOM OF THE PARADISE
Nog voor zijn doorbraakfilm Carrie draaide Brian De Palma in 1974 de meest waanzinnige film uit zijn carrière. Phantom of the Paradise is een Faustiaanse versie van Gaston Lerouxs ‘Het spook van de opera’, combineert Hollywoodiaanse kitsch met Duits expressionisme en mixt slapstick met musical, horror en satire. Het duurde vijf jaar voor het idee een film werd die in extremis nog dreigde het scherm niet de halen. Het nachtmerrie-aspect van de productie is ondertussen vergeten maar dit nachtmerrieverhaal groeide uit tot dè cultfilm van de regisseur van Dressed to Kill, Scarface en The Black Dahlia.
Lees meer »
THE PURGE: Dystopische politieke cinema
Meer en meer politiek geladen films zorgen voor een fris geluid in onze bioscopen. Na de halve Occupy-popcornmovie Elysium zijn er nu The East en The Purge. Respectievelijk een thriller over een collectief eco-terroristen die CEO’s straffen voor hun misdaden en een horrorfilm over institutioneel geweld, racisme en inkomensongelijkheid.
Lees meer »
SCARFACE: Brian DePalma
“Do it first, do it yourself, and keep on doing it” is het motto van gangster Tony Camonte in de Scarface van Howard Hawks uit 1932. “I want what’s coming to me,” zegt Tony Montana in Brian De Palma’s Scarface uit 1983, “the world and everything in it”. Er zit 50 jaar tussen de twee sympathieke slechteriken-met-een-litteken maar beiden weerspiegelen een chaotische samenleving in woelige tijden. Hun drift en drang staat voor de Amerikaanse droom én zijn keerzijde. “You know what capitalism is? Getting fucked!.
Lees meer »